နန္စီတေယာက္ဆိုင္ထဲတြင္စာအုပ္ေလးကိုစားပြဲေပၚတင္ထားရင္းေငးၾကည့္ေနသည္..ဒီစာအုပ္ေလးသူမလက္ထဲေရာက္ေနတာတပတ္ရွိျပီ..ပိုင္ရွင္ေလးေရ..မင္းဘယ္မွာလဲကြယ္..ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မို႔ကုန္တိုက္ထဲက၀န္ထမ္းတခ်ိဳ႔ေရာ..ေစ်း၀ယ္သူေတြေရာစားေသာက္ဆိုင္ေတြဘက္မွာလူမ်ားေနသည္..သူမဆိုင္ေလးထဲမွာေတာ့စာေပ၀ါသနာပါသူတခ်ိဳ႔သာစာအုပ္မ်ားကိုလိုက္ၾကည့္ေနရွာေနၾကသည္..သူမလည္းေန႔လည္အလြယ္စားဖို႔၀ယ္ထားေသာKFCၾကက္ေၾကာ္ႏွင့္အာလူးေၾကာ္ထုတ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ျပီးပက္စီတခြက္ႏွင့္ေန႔လည္စာစားေနမိသည္..စားေနရင္းမွဆိုင္ထဲတြင္စာအုပ္ရွာေနေရြးေနေသာေစ်း၀ယ္မ်ားကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္စဥ္ေထာင့္စြန္းနားစာအုပ္စင္ေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာလူတေယာက္..စာအုပ္မ်ားကိုစိတ္၀င္တစားရွာေနပံုရသည္..သူမအျမင္မွားေလသလား..စာအုပ္ပိုင္ရွင္ေလးႏွင့္တူသလိုလိုပင္..သူမလက္သုတ္ျပီးစားပြဲမွအသာထကာထိုသူ႔အနားေလွ်ာက္သြားသည္..အနားမွာလူရိပ္ျမင္လို႔ထင္သည္..တခ်က္လွည့္ၾကည့္သည္..
ေသခ်ာတယ္..ဒီမ်က္ႏွာ..ဒါဟာသူမေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ေလး..သူမခ်က္ခ်င္းဘဲစားပြဲဆီျပန္သြားလိုက္သည္..စာအုပ္ကိုယူသည္..ခက္တာကစာအုပ္စည္းသည့္ၾကိဳးေလးဘယ္ခ်မိပါလိမ့္..သူမကမန္းကတမ္းရွာမိသည္..သူမေခါင္းငံု႕ျပီးစာအုပ္စည္းသည့္ၾကိဳးေလးရွာေနခ်ိန္တြင္၀ီလ်ံဆိုင္ထဲမွထြက္သြားပါျပီ..သူမေခါင္းငံု႔ရွာေနသျဖင့္မသိလိုက္ပါ..စာအုပ္ကိုၾကိဳးေလးနဲ႔စည္းျပီးသူမေကာင္ေလးရပ္ေနေသာေနရာဆီေျခအလွမ္းမွာေကာင္ေလးကိုမေတြ႕ရေတာ့..ဆိုင္ထဲကိုကမန္းကတမ္းေ၀့၀ဲရွာသည္..လံုး၀မေတြ႕ေတာ့ပါ..သူထြက္သြားျပီေပါ့..ဆိုင္ခန္းအျပင္ထြက္ျပီးေဘးဘယ္ညာေမွ်ာ္ၾကည့္မိေတာ့မ်ားျပားေသာလူေတြၾကားထဲသူမျမင္သာနိုင္စရာဘာမွမရွိ..ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..ဆိုင္ထဲမွာေစ်း၀ယ္သူေတြရွိသည္..သူ႔ကိုလိုက္ရွာဖို႔ဆိုင္ကိုထားခဲ့ရမည္..သူမအမ်ားၾကီးမစဥ္းစားနိုင္ပါ..လူဦးေရသန္းခ်ီေသာျမိဳ႕ၾကီးထဲမွာလိုက္ရွာရမွာထက္စာရင္ဒီကုန္တိုက္ၾကီးထဲမွာပိုရွာလြယ္ပါလိမ့္မည္..
နန္စီဆိုင္ထဲကေျပးထြက္ျပီးကုန္တိုက္အႏွံ႕လိုက္ရွာသည္..ကုန္တိုက္တြင္နန္စီစာအုပ္ဆိုင္ကငါးထပ္ေျမာက္..သိပ္မၾကာေသးေသာအခ်ိန္အတြင္းသူမထြက္သြားေလာက္ေသးဘူးထင္ပါရဲ႔..နန္စီအရူးတေယာက္လိုကုန္တိုက္တခုလံုးလိုက္ရွာေနမိသည္..တထပ္ျပီးတထပ္တက္လိုက္ဆင္းလိုက္..တဆိုင္ျပီးတဆိုင္လိုက္ၾကည့္ႏွင့္နာရီ၀က္ခန္႔ၾကာသြားသည္..ေျခေထာက္ေတြေတာင္ကိုက္ခဲနာက်င္လာျပီ..တခါျပန္ေတြ႕ဖို႔အခြင့္အေရးေလးအဖဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူပါ..တသက္လံုးေမွ်ာ္လင့္ေနေသာလူတေယာက္ကိုျမင္သာရံုေလးတခ်က္ျပျပီးကံၾကမၼာကလွည့္စားျပန္ျပီလား..စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့လာျပီ..၀မ္းနည္းအားငယ္ျပီးမ်က္ရည္မ်ား၀ဲလာမိသည္..သူမစာအုပ္ဆိုင္ဆီျပန္မသြားဘဲကုန္တိုက္က၀န္ထမ္းမ်ားအပန္းေျဖဖို႔လုပ္ေပးထားေသာရႈခင္းၾကည့္လို႔ရသည့္၀ရံတာေလးဘက္ေလွ်ာက္လာမိသည္..သူမခဏနားပါရေစ..စိတ္ေတြလည္းနာက်င္ပင္ပန္းလွပါျပီ..
နားေနရန္ခံုတန္းေလးမ်ားခ်ထားသည့္ေနရာေရာက္ေတာ့သူမမ်က္လံုးမ်ားပင္မယံုနိုင္..ေကာင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..သူခံုတန္းတခုေပၚတြင္ထိုင္ရင္းေငးေမာေနသည္..သူမခပ္သြက္သြက္ေကာင္ေလးဆီေလွ်ာက္သြားသည္..၀ရံတာေလးကေလတဟူးဟူးတိုက္ေနသည္..အနားေရာက္ေတာ့ေကာင္ေလးကေမာ့ၾကည့္သည္..သူမမ၀ံ့မရဲျပံဳးျပရင္းစကားစေျပာလိုက္ပါသည္..
-
ဒါေလးကရွင့္စာအုပ္လို႔ထင္ပါတယ္..
-
ဟာ..ဟုတ္တယ္..ခင္ဗ်ားဘယ္ကရလာတာလဲ..က်ေနာ္က်ေပ်ာက္ခဲ့တာဗ်..
-
ကၽြန္မဆိုင္ခန္းေရွ႕နားကေကာက္ရတာ..ပိုင္ရွင္ရွာဖို႔ကၽြန္မဖြင့္ၾကည့္မိတယ္ေနာ္..ေဆာရီးပါ..
-
ရပါတယ္ဗ်ာ..ဒီစာအုပ္ေလးျပန္ရတာကိုကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာေနတာ..ဒီထဲကအမွတ္တရေတြကျပန္မရဘူးေလ..
-
ေကာင္ေလးကေျပာေျပာဆိုဆိုစာအုပ္ေလးကိုဖြင့္ၾကည့္ေနသည္..သူ႔အမွတ္တရေလးေတြစံုမစံုၾကည့္ေနတာလား..မဟုတ္ပါ..ေကာင္ေလးသည္သူဆြဲထားေသာခဲျခစ္ပန္းခ်ီစာရြက္ေခါက္ေလးႏွင့္ကေလးပန္းခ်ီစာရြက္ေလးထြက္က်ခဲ့သလားၾကည့္ေနျခင္းသာ..ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္းနန္စီေပ်ာ္သြားသည္..သူမသတၱိရွိရမည္..ပံုထဲကမိန္းကေလးသူမဆိုတာေကာင္ေလးသိေအာင္ေျပာရမည္..သူမအားတင္းလိုက္သည္..
-
ဟိုေလ..က်မတခုေမးခ်င္လို႔..
-
ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့ေမးပါ..
-
ဒီထဲကခဲျခစ္ပန္းခ်ီေလးေလ..
-
ေအာ္..ဒီပံုေလးလား..
-
ေကာင္ေလးကခဲျခစ္ပန္းခ်ီစာရြက္ေခါက္ကိုျဖန္႔လိုက္ျပီးသူမကိုျပရင္းေမးလိုက္စဥ္ေလတဟူးဟူးတိုက္ေနေသာေၾကာင့္လြင့္၀ဲေနေသာသူမဆံပင္မ်ားကမဖံုးကြယ္ထားေပးေတာ့သည့္ပါးျပင္ေပၚကအနီေရာင္အမွတ္ၾကီးကိုျမင္လိုက္ရသည္..၀ီလ်ံသူ႔ခဲျခစ္ပန္းခ်ီစာရြက္ကိုျပန္ငံု႕ၾကည့္ျပီးသူ႔ေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာသူမကိုတအံ့တၾသျပန္ေငးေမာၾကည့္မိသည္..နန္စီအားတင္းျပီးပံုေလးထဲမွေခြးရုပ္ေလးကိုလက္ညိႈးနဲ႔ေထာက္လိုက္သည္..
-
ဒီအရုပ္ေလးရွင္က်မကိုေပးခဲ့ဖူးတယ္..မွတ္မိလားဟင္..
-
ေကာင္ေလးကသူမကိုေငးၾကည့္ေနသည္..ျပီးေတာ့ေျဖးညွင္းစြာေျပာလိုက္သည္..
-
ကိုယ္မင္းကိုဘယ္တုန္းကမွဒီအရုပ္မေပးခဲ့ဖူးပါဘူး...
-
---------------------------------------By KK
ဆက္ရန္
နန္စီဆိုင္ထဲကေျပးထြက္ျပီးကုန္တိုက္အႏွံ႕လိုက္ရွာသည္..ကုန္တိုက္တြင္နန္စီစာအုပ္ဆိုင္ကငါးထပ္ေျမာက္..သိပ္မၾကာေသးေသာအခ်ိန္အတြင္းသူမထြက္သြားေလာက္ေသးဘူးထင္ပါရဲ႔..နန္စီအရူးတေယာက္လိုကုန္တိုက္တခုလံုးလိုက္ရွာေနမိသည္..တထပ္ျပီးတထပ္တက္လိုက္ဆင္းလိုက္..တဆိုင္ျပီးတဆိုင္လိုက္ၾကည့္ႏွင့္နာရီ၀က္ခန္႔ၾကာသြားသည္..ေျခေထာက္ေတြေတာင္ကိုက္ခဲနာက်င္လာျပီ..တခါျပန္ေတြ႕ဖို႔အခြင့္အေရးေလးအဖဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူပါ..တသက္လံုးေမွ်ာ္လင့္ေနေသာလူတေယာက္ကိုျမင္သာရံုေလးတခ်က္ျပျပီးကံၾကမၼာကလွည့္စားျပန္ျပီလား..စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့လာျပီ..၀မ္းနည္းအားငယ္ျပီးမ်က္ရည္မ်ား၀ဲလာမိသည္..သူမစာအုပ္ဆိုင္ဆီျပန္မသြားဘဲကုန္တိုက္က၀န္ထမ္းမ်ားအပန္းေျဖဖို႔လုပ္ေပးထားေသာရႈခင္းၾကည့္လို႔ရသည့္၀ရံတာေလးဘက္ေလွ်ာက္လာမိသည္..သူမခဏနားပါရေစ..စိတ္ေတြလည္းနာက်င္ပင္ပန္းလွပါျပီ..
နားေနရန္ခံုတန္းေလးမ်ားခ်ထားသည့္ေနရာေရာက္ေတာ့သူမမ်က္လံုးမ်ားပင္မယံုနိုင္..ေကာင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..သူခံုတန္းတခုေပၚတြင္ထိုင္ရင္းေငးေမာေနသည္..သူမခပ္သြက္သြက္ေကာင္ေလးဆီေလွ်ာက္သြားသည္..၀ရံတာေလးကေလတဟူးဟူးတိုက္ေနသည္..အနားေရာက္ေတာ့ေကာင္ေလးကေမာ့ၾကည့္သည္..သူမမ၀ံ့မရဲျပံဳးျပရင္းစကားစေျပာလိုက္ပါသည္..
-
ဒါေလးကရွင့္စာအုပ္လို႔ထင္ပါတယ္..
-
ဟာ..ဟုတ္တယ္..ခင္ဗ်ားဘယ္ကရလာတာလဲ..က်ေနာ္က်ေပ်ာက္ခဲ့တာဗ်..
-
ကၽြန္မဆိုင္ခန္းေရွ႕နားကေကာက္ရတာ..ပိုင္ရွင္ရွာဖို႔ကၽြန္မဖြင့္ၾကည့္မိတယ္ေနာ္..ေဆာရီးပါ..
-
ရပါတယ္ဗ်ာ..ဒီစာအုပ္ေလးျပန္ရတာကိုကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာေနတာ..ဒီထဲကအမွတ္တရေတြကျပန္မရဘူးေလ..
-
ေကာင္ေလးကေျပာေျပာဆိုဆိုစာအုပ္ေလးကိုဖြင့္ၾကည့္ေနသည္..သူ႔အမွတ္တရေလးေတြစံုမစံုၾကည့္ေနတာလား..မဟုတ္ပါ..ေကာင္ေလးသည္သူဆြဲထားေသာခဲျခစ္ပန္းခ်ီစာရြက္ေခါက္ေလးႏွင့္ကေလးပန္းခ်ီစာရြက္ေလးထြက္က်ခဲ့သလားၾကည့္ေနျခင္းသာ..ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္းနန္စီေပ်ာ္သြားသည္..သူမသတၱိရွိရမည္..ပံုထဲကမိန္းကေလးသူမဆိုတာေကာင္ေလးသိေအာင္ေျပာရမည္..သူမအားတင္းလိုက္သည္..
-
ဟိုေလ..က်မတခုေမးခ်င္လို႔..
-
ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့ေမးပါ..
-
ဒီထဲကခဲျခစ္ပန္းခ်ီေလးေလ..
-
ေအာ္..ဒီပံုေလးလား..
-
ေကာင္ေလးကခဲျခစ္ပန္းခ်ီစာရြက္ေခါက္ကိုျဖန္႔လိုက္ျပီးသူမကိုျပရင္းေမးလိုက္စဥ္ေလတဟူးဟူးတိုက္ေနေသာေၾကာင့္လြင့္၀ဲေနေသာသူမဆံပင္မ်ားကမဖံုးကြယ္ထားေပးေတာ့သည့္ပါးျပင္ေပၚကအနီေရာင္အမွတ္ၾကီးကိုျမင္လိုက္ရသည္..၀ီလ်ံသူ႔ခဲျခစ္ပန္းခ်ီစာရြက္ကိုျပန္ငံု႕ၾကည့္ျပီးသူ႔ေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာသူမကိုတအံ့တၾသျပန္ေငးေမာၾကည့္မိသည္..နန္စီအားတင္းျပီးပံုေလးထဲမွေခြးရုပ္ေလးကိုလက္ညိႈးနဲ႔ေထာက္လိုက္သည္..
-
ဒီအရုပ္ေလးရွင္က်မကိုေပးခဲ့ဖူးတယ္..မွတ္မိလားဟင္..
-
ေကာင္ေလးကသူမကိုေငးၾကည့္ေနသည္..ျပီးေတာ့ေျဖးညွင္းစြာေျပာလိုက္သည္..
-
ကိုယ္မင္းကိုဘယ္တုန္းကမွဒီအရုပ္မေပးခဲ့ဖူးပါဘူး...
-
---------------------------------------By KK
ဆက္ရန္
0 comments:
Post a Comment