သက်​ဆုံး​တိုင်..(၅)

----------------------
ကျွန်မ​တို့​မိသား​စု​လေး​သည်​သာမန်​ဝန်​ထမ်း​မိသား​စု​လေး​သာ​ဖြစ်​သည်..​ ဖေ​ဖေ့​လ​စာ​ပေါ်​တွင်​မှီခို​နေ​ရင်း​မေမေ​က​လည်း​အိမ်​မှာ​တ​နိုင်​လုပ်​ လို့​ရ​တာ​လေး​တွေ​အပို​ဝင်ငွေ​အတွက်​လုပ်​သည်..​မေမေ​အသက်​၄​၀​ပြည့်​မှ​ ကျွန်မ​ကို​မွေး​ခဲ့​တာ​မို့​ဖေ​ဖေ​ရော​မေမေ​ရော​အချစ်​ပို​ကြ​သည်..​ကျွန်မ ​ကို​မွေး​ပြီး​နောက်ထပ်​ကလေး​လည်း​ထပ်​မ​ရ​တော့​တာ​မို့​ကျွန်မ​က​တ​ဦး​ တည်း​သော​သမီး​ဖြစ်​ခဲ့​သည်..​မေမေ​က​ကျွန်မ​ကို​အရမ်း​ချစ်​သော်လည်း​ စည်းကမ်း​ကြီး​သည်..​စိတ်ကြီး​သည်..

ဖေ ​ဖေ​ကတော့​လူ​အေး..​မေမေ​ဘာ​ပြော​ပြော..​ဘာ​အော်​အော်​စိတ်ရှည်​လက်ရှည်​ သည်းခံ​သည်..​နား​ပူ​လာ​လျှင်​အပြင်​ထ​ထွက်​သွား​သည်...​တ​ဦး​တည်း​သော​သမီး ​ကျွန်မ​၏​ဆော့​ဖော်​ကတော့​ဖေ​ဖေ​ဘဲ​ပင်တိုင်​လုပ်​ပေး​ပါ​သည်..​တ​ခါ​တ​ရံ​ ကျွန်မ​ဆိုး​လို့​မေမေ​ရိုက်​လျှင်​ဖေ​ဖေ​က​သူ့​ကိုယ်​နှင့်​ဝိုင်း​ကာ​ပေး​ ပြီး​သူ​ပါ​အ​ရိုက်​ခံ​သည်..​မေမေ​စိတ်တို​လာ​လျှင်​ကျွန်မ​ကို​ချီ​ပြီး​ဖေ ​ဖေ​ထွက်ပြေး​သည်...​မေမေ​က​တုတ်​နဲ့​လိုက်​ရိုက်​လို့​မ​မိ​ရင်​အိမ်​ ပြန်လာ​ရင်​တွေ့​မယ်​ဆို​ပြီး​ကြိမ်းမောင်း​ကာပြန်​သွား​တော့​သည်..

ကျွန်မ​နဲ့​ဖေ​ဖေ​ကတော့​ဗိုက်​ဆာ​လာ​ရင်​ဖေ​ဖေ့​သူငယ်ချင်း​အိမ်​တ​အိမ်​ အိမ်​ဖေ​ဖေ​က​ဝင်​လည်​ပြီး​သွား​စား​ကြ​သည်..​တ​ခါ​တ​လေ​ဖေ​ဖေ့​အိတ်​ထဲ​ ပိုက်ဆံ​လေး​ပါလာ​ရင်​ဖေ​ဖေ​က​ကျွန်မ​ကို​မုန့်​ဝယ်​ကျွေး​ပြီး​သူ​ကတော့​မ​ ဆာ​ဘူး​ဆို​ကာ​နေ​တတ်​သည်..​ဖေ​ဖေ​က​မေမေ့ကို​လ​စာ​အကုန်​အပ်​ပြီး​ရုံး​ သွား​ချိန်​မှ​ကား​ခ​နဲ့​လက်​ဘက်​ရည်​ဖိုး​ပြန်​တောင်း​သူ​ဖြစ်​တာ​ကြောင့်​ ဖေ​ဖေ​အ​မြဲ​ဘိုင်​ကျနေ​တတ်​တာ​မ​ဆန်း..

ညနေစောင်း​လာ​တော့​သားအဖ​နှစ်​ယောက်​ကုတ်​ချောင်းချောင်း​ပြန်လာ​ပြီး​ နောက်ဖေး​ပေါက်​က​အိမ်​ပေါ်​အသာ​တက်​လာ​ချိန်​တွေ​မှာ​တော့​မေမေ​က​မ​သိ​ ကျိုး​ကျွံ​ပြု​နေ​တာ​များ​ပါ​သည်..​သားအဖ​နှစ်​ယောက်​ယောင်​လည်​လည်​နဲ့​ ထမင်းအိုး​အသာ​ဖွင့်​ပြီး​ကြိတ်​ကြ​တော့​မေမေ​ခိုး​ပြုံး​တတ်​သည်..​ကျွန်မ​ က​စာ​အ​တော်​ကြီး​မဟုတ်​ပေ​မယ့်​တ​နှစ်​တ​တန်း​တော့​မှန်​မှန်​အောင်သည်..​ စာ​မေး​ပွဲ​တ​ခါ​မှ​မ​ကျ​ခဲ့​စဖူး..​ကျွန်မ​ကျု​ရှင်မ​ယူ​နိုင်​ပါ..​ကျွန်မ ​၏​ကျု​ရှင်​ဆရာ​မ​သည်​မေမေ​သာ​ဖြစ်​သည်..

ကျွန်မ​၏​ငယ်​ငယ်​ကတည်းက​ဝါသနာ​က​ဓါတ်​ပုံ​ရိုက်​တာ​ဖြစ်​သည်..​လူ​မှန်း​သိ ​တတ်​စ​ကတည်းက​ဓါတ်​ပုံ​ရိုက်​မယ်​ဆို​လို့​က​အိ​မွန်​တို့​ပဲ​ပေး​ပြီး​ သား...​ကျွန်မ​ဆယ်​တန်း​အောင်​တော့​တက္ကသိုလ်​တက်​ချိန်​မှာ​အကောင်း​စား​ တွေ​မ​ဝတ်​နိုင်​မ​စား​နိုင်​ပေ​မယ့်​အများနည်း​တူ​သင့်တင့်​အောင်​တော့​မိဘ ​နှစ်​ပါး​က​ဖြည့်​ဆည်း​ပေး​ခဲ့​သည်..​ဘွဲ့​ရ​တော့​ကျွန်မ​ရ​ရာ​အလုပ်​ဝင်​ လုပ်​ခဲ့​သည်...​နောက်​တော့​သူငယ်ချင်း​တယော​က်​၏​အကူအညီ​ဖြင့်​သူ​လုပ်​သော ​ကိုယ်​ပိုင်​နေ့​ကလေး​ထိန်းကျောင်း​လေး​တ​ခု​မှာ​မူ​ကြို​ဆရာ​မ​လေး​ဝင်​ လုပ်​ခဲ့​သည်..

မူ​ကြို​ဆရာ​မ​လေး​လုပ်​နေ​ရင်း​က​ကိုယ်​ထိန်း​ခဲ့​သောက​လေး​များ​ကျောင်း​ တက်​တဲ့​အချိန်​မိဘ​များ​က​စာ​ပြ​ပေး​ဖို့​အကူအညီ​တောင်း​ရင်း​က​ဂို​က်​ဆရာ ​မ​လေး​အလုပ်​ပါ​တွဲ​ရ​လာ​သည်..​မူ​ကြို​ကျောင်း​ဆင်း​လျှင်​ကလေး​တွေ​ကို​ အိမ်​မှာစာ​လိုက်​သင်​တဲ့​အလုပ်​က​ဝင်ငွေ​ထပ်​ရ​တော့​ကျွန်မ​မှာ​ကိုယ်​ ပိုင်​အချိန်နည်း​သ​ထက်​နည်း​လာ​ပြီး​အလုပ်​လုပ်​နေ​ချိန်​သာ​များ​လာ​တော့​ သည်..

ပတ်ဝန်းကျင်​ကြီး​ခော​တ်​နဲ့​အညီ​တိုးတက်​နေ​ပေ​မယ့်​ကျွန်မ​ကတော့​ဘဝ​ကို​ ရိုး​ရှင်း​စွာ​ဖြတ်​ကျော်​နေ​ဆဲ..​ဟ​န်း​ဖုန်း​လေး​တ​လုံး​တောင်​ဝယ်​မကို​ င်​နိုင်​သေး..​အင်​တာ​နက်​ဆို​တာ​ဘာ​မှန်း​ကို​မ​သိ..​ကျွန်မ​နဲ့​လုပ်​ ဖော်​ကိုင်​ဖက်​ဆရာ​မ​တွေ၊ကလေး​မိဘ​တွေ​အင်​တာ​နက်​အကြောင်း​ပြော​ရင်​ ကျွန်မ​ငေး​မော​နားထောင်​ရသ​ည်..​ကျွန်မ​နှစ်​ဆ​ယ့်​သုံး​နှစ်​ပြည့်​မွေး​ နေ့​တွင်​ဖေ​ဖေ​က​ကျွန်မ​ကို​ပို​လာ​ရွို​က်​ကင်​မ​ရာ​တ​လုံး​လက်ဆောင်​ပေး​ သည်..​ကျွန်မ​အရမ်း​ပျော်​ရွှင်​ခဲ့​သ​လို​အလွန်​လည်း​အံ့ဩ​ခဲ့​သည်...

ကျွန်မ​တို့​မိသား​စု​လေး​က​ဖေ​ဖေ့​လ​စာ​နဲ့​ကျွန်မ​ဝင်ငွေ​နှစ်​ခု​တည်း​ အပေါ်​မှာ​ကျစ်​ကျစ်​လစ်လစ်​သုံးစွဲ​ပြီး​ရပ်​တည်​နေ​တာ​လေ..​ဖေ​ဖေ့​မှ​ အပို​ဝင်ငွေ​ဘာ​မှ​ရှိ​တာ​မဟုတ်​ဘူး​ဆို​တာ​ကျွန်မ​သိ​သည်..​လူ​ရိုး​လူ​အေး ​ဖေ​ဖေ​က​ဘာ​မှ​အကြံ​အဖန်​မ​လုပ်​တတ်​ပါ..​ဖေ​ဖေ့​ကို​မေး​တော့​ဖေ​ဖေ​က​သူ့ ​မနက်​လက်​ဘက်​ရည်​ဖိုး​တွေ​ကို​မ​သောက်​ဘဲ​စုဆောင်း​ထားခဲ့​တာ​ကြာ​ပြီ​ တဲ့..​အခု​တော့​သူ့​သူငယ်ချင်း​ကို​သမီး​အတွက်​မှာ​ပေးလိုက်​တာ​လို့​ပြော​ သည်..​အို..​ဖေ​ဖေ​မနက်​တွေ​မှာ​ဗိုက်​အရမ်း​ဆာ​ရှာ​မှာ​ဘဲ..​ကျွန်မ​ဖေ​ဖေ့ ​ကို​သနား​သွား​သည်..

ဒီ​ကင်​မ​ရာ​လေး​နဲ့​ကျွန်မ​တို့​မိသား​စု​တွေ​ရဲ့​ပျော်​စရာ​အချိန်​တွေ​ ကို​မှတ်တမ်း​တင်​ခဲ့​သည်..​ကျွန်မ​၏​စာ​သင်​ခ​များ​ထဲ​မှ​ငွေ​တချို့​ကို​ ဒီ​ကင်​မ​ရာ​အတွက်​သီး​သန့်​ဖယ်​ပြီး​စုဆောင်း​ခဲ့​သည်..​မေမေ့​ထက်​၄​နှစ်​ ငယ်​သော​ဖေ​ဖေ​က​ထို​နှစ်​မှာ​ပင်​ပင်စင်​ယူခဲ့​သည်..​ပင်စင်​ယူ​ပြီး​မ​ကြာ ​ခင်​ဖေ​ဖေ့​မှာ​မ​ကြာ​ခဏ​ဗိုက်​နာ​တတ်​လာ​သည်..​အစားစား​တော့​လည်း​ပြန်​ အန်​ထွက်​လာ​တာ​မျိုး​တွေ​ဖြစ်လာ​တာ​ကြောင့်​ဖေ​ဖေ့​ကို​ဆေး​ရုံ​သွား​ပြ​ကြ ​သည်..

ဖေ​ဖေ့​ကို​ဆေး​ရုံ​သွား​ပြသ​ည့်​နေ့​က​ကျွန်မ​အလုပ်​နဲ့​မို့​လိုက်​မ​သွား ​နိုင်​ခဲ့​ပါ..​အိမ်​ပြန်လာ​ချိန်​မှာ​တော့​မျက်နှာ​မ​ကောင်း​သော​ဖေ​ဖေ​ နဲ့​မေမေ့ကို​တွေ့​လိုက်​ရသ​ည်..​ဖေ​ဖေ​ဖြစ်​နေ​တာ​အစာအိမ်​ကင်​ဆာ​တဲ့..​နေ ​ရ​မယ့်​အချိန်​က​နောက်​ခြောက်​လ​ဟု​ဆို​သည်..​ကျွန်မ​တို့​မိသား​စု​လေး​ ရဲ့​ပျော်​ရွှင်​အေးချမ်း​မှု​တောင်​ကြီး​လဲ​ပြို​ကျ​သော​နေ့​ကလေး​ပေါ့...​ ဒီ​အဖြစ်​ဆိုး​ကြီး​မဟုတ်​ပါ​စေ​နဲ့​လို့​အကြိမ်ကြိမ်​ဆုတောင်း​ခဲ့​သည်..​ ကျွန်မ​ဖေ​ဖေ့​ကို​ခေါ်​မ​သွား​ဖို့​သေမင်း​ဆီ​မှာ​အကြိမ်ကြိမ်​အ​သနား​ခံ​ ခဲ့​သည်..​အလုပ်​ထဲ​မှာ​စိတ်​မ​ပါ..​တ​ရွေ့​ရွေ့​ကုန်​သွား​သော​အချိန်​တွေ​ ကို​ဆွဲထား​ချင်​မိ​သည်..

ကျွန်မ​တို့​မ​လိုချင်​သော​အချိန်​သည်​ကျွန်မ​တို့​မိသား​စု​ထံ​တိတ်ဆိတ်​ စွာ​ချဉ်းကပ်​လာ​သည်..​သေမင်း​၏​အေး​စက်​သော​လက်တံ​များ​သည်​နောက်​လေး​လ​အ​ ကြာ​တ​နေ့​လည်​မှာ​ကျွန်မ​တို့​လက်​ထဲ​က​ဖေ​ဖေ့​ကို​ဆွဲ​ခေါ်​သွား​တော့​ သည်..​သေမင်း​ကို​ကျွန်မ​ဘဝ​မှာ​နီး​ကပ်​စွာ​ပထမ​ဆုံး​အကြိမ်​ခံစား​လိုက်​ ရသ​ည်...
---------------------------------------------By KK
ဆက်​ရန်

Posted in: Stories, သက်​ဆုံး​တိုင်