သံေယာဇဥ္ႏြယ္ရစ္လို႔ေၾကြ..(၁၃)

ဒီေန႔မနက္၁၀နာရီေလာက္တပ္ရင္းအျခားအဆင့္လိုင္းခန္းေတြဆီကိုတပ္ရင္းမႈးကေတာ္ဦးေဆာင္ေသာအရာရွိကေတာ္ေတြနဲ႔ဆရာၾကီးကေတာ္ေတြဆင္းလာသည္..ေဆးတပ္သားလည္းပါလာတာေတြ႔လိုက္ေတာ့လိုင္းခန္းကရဲေမေတြရင္တိတ္ထိတ္ျဖစ္ကုန္သည္..ဒီလိုျမင္ကြင္းကိုရဲေမေတြအလြန္ေၾကာက္သည္ေလ..ကိုယ္စီရင္ထဲမွာဆုေတာင္းေနၾကသည္..ငါ့အိမ္ေရွ႕မရပ္ပါေစနဲ႔...ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္ျပီးေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေသာမ်က္၀န္းေတြႏွင့္ရင္ခုန္စြာလွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္..ႏွလံုးခုန္သံတဒိန္းဒိန္းကရင္ဘတ္ေတြေပါက္ထြက္မတတ္..

ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕ကိုေက်ာ္သြားခ်ိန္မွေအာင့္ထားေသာအသက္ကိုရူနိုင္ေပမယ့္စိတ္ကေတာ့မေကာင္းၾက..ကိုယ္မဟုတ္လည္းတစံုတေယာက္၏မိသားစုကေတာ့အားကိုးမဲ့ေတာ့မည္..တစံုတဦးကေတာ့မုဆိုးမဘြဲ႕ထူးကိုရေတာ့မည္..မၾကားရက္ေသာငိုသံေတြကိုၾကားရေတာ့မည္...လိုင္းခန္းအသီးသီးကရဲေမတို႔တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္သြားေသာလူစုကိုေငးၾကည့္ေနသလိုကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မျဖတ္ေက်ာ္ေသးသူတို႔မွာလည္းမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေအာင္ထိတ္လန္႔ေနၾကသည္..ဘုရား..ဘုရား..ဒီတခါငါ့အလွည့္လား..ဟင့္အင္း..မဟုတ္ပါေစနဲ႔..ျမတ္စြာဘုရားကယ္မေတာ္မူပါ..

ဆရာဇက္ေခါင္အိမ္တြင္ေတာ့မိုဟြမ္ကစားပင္ေလးေတြေရေလာင္းေနရင္းအရာရွိကေတာ္ေတြေလွ်ာက္လာတာကိုလွမ္းၾကည့္ေနသည္..အေတြ႕အၾကံဳမရွိေသးသူမို႔မိုဟြမ္ကေတာ့ဒီျမင္ကြင္းကိုေအးေအးေဆးေဆးၾကည့္ေနနိုင္သူေလ..ဒီေန႔လိုင္းစစ္ေန႔လည္းမဟုတ္ပါဘူး..ဘာလာစစ္တာလည္းမသိဘူးဟုရိုးရိုးေလးေတြးသည္..တပ္ခြဲမႈးကေတာ္လည္းပါသည္..သေဘာေကာင္းျပီးခ်ိဳသာေသာအမ..သူမကိုအိမ္ေခၚျပီးအေျပာအဆိုအေနအထိုင္သင္ေပးတတ္သူျဖစ္သည္..

အရာရွိကေတာ္ေတြဆရာဇက္ေခါင္အိမ္ေရွ႕ရပ္လိုက္ေတာ့လိုင္းခန္းတခုလံုးပင့္သက္ရႈိက္မိသြားၾကသည္..ရွမ္းမေလးအတြက္စိတ္မေကာင္း..လိုင္းထဲေရာက္တာေတာင္တႏွစ္မျပည့္ေသး..ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္သေဘာျဖဴရိုးစင္းသူေလး...ခုေတာ့မုဆိုးမျဖစ္ရွာျပီေပါ့..

တပ္ခြဲမႈးကေတာ္ႏွင္းနုတေယာက္ရွမ္းမေလးကိုၾကည့္ျပီးစိတ္မေကာင္း..သူကေလးလိမ္မာဖို႔သူမအားစိုက္သြန္သင္ခဲ့သည္..ခုေတာ့မေျပာရက္ေသာစကားကိုေျပာရေပေတာ့မည္..ဘာမွမသိရွာသူေလးကေတာ့မိမိတို႔အဖြဲ႕ကိုၾကည္ၾကည္စင္စင္ေလးျပံဳးျပေနရွာသည္..သည္လိုအခိုက္အတန္႔ေတြကိုႏွင္းနုမုန္းသည္..သည္အခ်ိန္ေတြကိုဆုတ္ျဖဲျပီးအေ၀းကိုလႊင့္ပစ္ခ်င္မိသည္..ၾကည္လင္ေနေသာမ်က္ႏွာေလးတခဏအၾကာတြင္တမ္ညိဳဖံုးလို႔မိုးေတြရြာေတာ့မည္..ႏွလံုးသားမွာမုန္တိုင္းထန္ရွာေတာ့မည္ေလ..အခ်ိန္ေတြရယ္..ခဏေလာက္ရပ္ေပးပါ

မိုဟြမ္အိမ္ေရွ႕လာရပ္ေသာမမေတြကိုျပံဳးျပလိုက္သည္..သူတို႔ကိုမမေခၚရမည္ဟုဗိုလ္လံုဇနီးကသင္ေပးထားသည္..ကိုယ့္ကိုယ္ကိုက်မလို႔ေျပာတတ္ရန္လည္းေလ့က်င့္ခိုင္းသည္..အခုမမေတြမိုဟြမ့္အိမ္ကိုဘာလို႔လာလည္ပါလိမ့္..မိုဟြမ္အိမ္ထဲ၀င္ထိုင္ဖို႔ဖိတ္ေခၚျပီးဖ်ာေလးဆြဲယူကာတရိုတေသခင္းေပးသည္..
-
ႏွင္းနုေရ..ဆရာဇက္ေခါင္အမ်ိဳးသမီးေလးနာမည္ကမိုဟြမ္ေနာ္..
-
ဟုတ္ကဲ့မမ..
-
ကဲ..ညီမေလး..မိုဟြမ္..လာ..လာ..ဘာမွလုပ္မေနနဲ႔..မမနားလာထိုင္..ေျပာစရာရွိလို႔..
-
ဟုတ္ကဲ့မမ
-
ညီမေလးေနရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား..
-
ဟုတ္ကဲ့မမ
-
ညီမေလးစိတ္ကိုခိုင္ခိုင္ထားေနာ္..မမလည္းဒီလိုစကားကိုမေျပာခ်င္ပါဘူးကြယ္..ဒီလို..ညီမေလးအမ်ိဳးသားဆရာဇက္ေခါင္တိုက္ပြဲမွာတာ၀န္ေက်သြားရွာျပီကြယ္..
-
တိုက္ပြဲမွာတာ၀န္ေက်တယ္ဆိုတာဘာလဲဟင္..ပီစိုင္းအလုပ္လုပ္တာေကာင္းတယ္ေျပာတာလား..
-
ႏွင္းနုေရ..ညီမေျပာလိုက္ေတာ့..သူကစကားလွေအာင္ေျပာလို႔နားလည္ပံုမေပၚဘူး..မမလည္းေျပာမထြက္ေတာ့ဘူး..ရိုးလိုက္တာကြယ္..
-
ဟုတ္ကဲ့မမ..မိုဟြမ္..ညီမေလး..ဆရာဇက္ေခါင္တိုက္ပြဲက်သြားျပီ..ေသသြားျပီေပါ့ကြယ္..
-
ရွမ္...မမ..က်မကိုတကယ္ေျပာတာလား..ပီစိုင္းတကယ္ေသတာလား
-
တကယ္ပါညီမေလးရယ္..စိတ္ကိုတင္းမထားနဲ႔..ငိုခ်လိုက္ေနာ္..
-
မိုဟြမ္မငိုပါ..သတိလက္လြတ္ေတာင့္ေတာင့္ေလးသာထိုင္ျပီးေၾကာင္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ဘာလုပ္ေပးရမွန္းမသိ..ႏွင္းနုမိုဟြမ့္ကိုယ္ေလးကိုအသာသိုင္းဖက္လိုက္သည္..ဒီေကာင္မေလးသူ႔ခင္ပြန္းဆံုးသြားတာကိုစိတ္ကလက္မခံနိုင္ေသးျဖစ္ေနပံုပင္..အတြင္းတက္တက္ေနတာမ်ားလားလို႔လည္းသတိထားရေသးသည္..မိုဟြမ့္ကိုဖက္ျပီးေခါင္းေလးကိုအသာပြတ္ေပးလိုက္မွျဗဳန္ကနည္းမ်က္ရည္တို႔စီးက်လာသည္..အသံမထြက္..မ်က္ရည္ေတြသာအသြင္သြင္စီးက်ေနရွာသည္..ႏွင္းနုရင္ထဲမေကာင္းလိုက္တာ..သနားစာနာစိတ္ျဖင့္ကိုယ္တိုင္မ်က္ရည္တို႔စီးက်လာသည္..

မိုဟြမ္အိမ္မွာလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္စရာရွိတာေတြလုပ္ဖို႔ႏွင့္ေကာင္မေလးကိုႏွစ္သိမ့္အားေပးဖို႔ဆရာၾကီးကေတာ္တခ်ိဳ႔ထားခဲ့ျပီးေနာက္တအိမ္ကိုႏွင္းနုတို႔ထြက္ရျပန္သည္..တပ္သားရဲနိုင္အိမ္ေရွ႕ရပ္လိုက္ေတာ့အိမ္ေရွ႕တြင္ေဆာ့ေနေသာငါးႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလးကသူတို႔ကိုေမာ့ၾကည့္ျပီးမ်က္လံုး၀ိုင္းေလးေတြေတာက္လာေအာင္ရယ္ျပလိုက္သည္...ဒီလိုအျပစ္ကင္းတဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြကိုငိုရေအာင္ႏွင္းနုမလုပ္ခ်င္ပါ..ျပန္လွည့္ေျပးခ်င္ေနေသာေျခလွမ္းတို႔ကိုအတင္းထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္..ေမာင္ရဲနိုင္ဇနီးကေတာ့ျမင္တာနဲ႔သေဘာေပါက္သြားဟန္တူသည္..အိမ္ေပၚကေျပးဆင္းလာျပီးတပ္ရင္းမႈးကေတာ္၏ေျခအစံုကိုေျပးဖက္သည္..

ေမာ့ၾကည့္လာေသာမ်က္၀န္းတို႔တြင္မ်က္ရည္တို႔ျပည့္လွ်ံလ်က္..သိရက္နဲ႔မဟုတ္ဘူးလို႔ျငင္းေပးေစခ်င္ေနတဲ့ေတာင္းပန္သည့္မ်က္ႏွာထား..မခံစားနိုင္ၾကပါ..တပ္ရင္းမႈးကေတာ္ကေျခအစံုကိုဖက္ျပီးငိုေနေသာေမာင္ရဲနိုင္ဇနီးကိုညင္ညင္သာသာဆြဲထူလိုက္သည္..ေျပာစရာစကားလံုးမရွိ..ဒါေပမယ့္တာ၀န္အရတပ္သားရဲနိုင္ေရွ႕တန္းမွာက်ဆံုးသြားေၾကာင္းေျပာရသည္..ငိုရႈိက္သံတို႔ကက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္..ဘာမွမသိေသာကေလးမေလးကသူ႔အေမငိုေတာ့လိုက္ငိုေတာ့သည္..ဘ၀ထဲကဒီလိုေန႔ရက္ေတြကိုဒီတသက္ေမ့နိုင္ဖို႔အရမ္းခက္ခဲေနရေတာ့မွာဘဲဟုႏွင္းနုေတြးလိုက္မိေတာ့သည္...
---------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: သံေယာဇဥ္ႏြယ္ရစ္လို႔ေၾကြ