Welcome To My Blog... :)

ေရာက္လာၾကသူမ်ားအားလံုး စိတ္ခ်မ္းေျမွ႕ပါေစရွင္။

Monday, 25 August 2014

တိမ္ညိဳလႊမ္းသည့္ပန္းစံပယ္..(၆)ဇာတ္သိမ္း


ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္အခ်ိန္မတန္ဘဲေၾကမြပ်က္စီးသြားရတဲ့ထိုတေန႔..တနည္းအားျဖင့္မြန္မြန္႔ဘ၀သက္တမ္းရဲ႕ေနာက္ဆံုးညေလး..ေနာက္တေန႔ေနထြက္လာတာကိုျမင္ေတြ႕ခြင့္မရသြားရွာသူေလးရဲ႕ပူေလာင္ျပင္းျပေသာခံစားခ်က္ေတြနိဂံုးခ်ဳပ္ရသည့္ညဥ့္နက္နက္တည...ကိုကိုအိမ္ေပၚကဆင္းသြားေတာ့မြန္မြန္အသည္းအူျပတ္မတတ္ငိုေနမိတယ္..ကိုကို႕ကိုဘယ္လိုျပန္ေခ်ာ့ရမလဲ..ကိုကိုေက်နပ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ..ကိုကို႔ကိုမေျပာျပရေသး..သူမမွာကိုကို႕ရင္ေသြးေလးလြယ္ထားရျပီ..ဒါဆိုကိုကိုသူမအေပၚစိတ္ျပန္လည္လာမလား..ခုေနကိုကိုျပန္လာရင္ေျပာျပလိုက္ေတာ့မည္..ကေလးေလးေရ..ေဖေဖ့ကိုေမေမ့အေပၚျပန္ခ်စ္လာေအာင္ကူညီပါေနာ္..မြန္မြန္တေယာက္တည္းအိမ္ထဲမွာေၾကာက္ေနသည္..ဘုရားရွင္ကယ္ေတာ္မူပါ..ကိုကိုစိတ္ေျပျပီးအျမန္ျပန္လာပါေစဘုရား..မြန္မြန္တေယာက္တည္းအေတြးေတြခ်ာလည္လိုက္ေနသည္..အရမ္းလည္း၀မ္းနည္းေနျပီးေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ်င္မွ်င္ေလးကိုဖက္တြယ္ရင္းကိုကိုျပန္အလာကိုေစာင့္ေနမိသည္..ညဥ္႔ဆယ္နာရီေလာက္အိမ္ေရွ႕တံခါးေခါက္သံၾကားရသည္..ကိုကိုျပန္လာျပီေပါ့..ကိုကိုသူမကိုပစ္မထားဘူး..မြန္မြန္၀မ္းသာသြားသည္..တံခါးကိုေျပးအဖြင့္အျပင္မွာရပ္ေနတာလူစိမ္းႏွစ္ေယာက္..မြန္မြန္ဘာမွမလုပ္နိုင္ခင္လွ်င္ျမန္စြာမြန္မြန္႔ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ျပီးအိမ္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္သည္..တံခါးကိုခ်က္ခ်ပိတ္ျပီးကၽြမ္းက်င္လွေသာလက္မ်ားကမြန္မြန္႕ကိုလက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္ပါးစပ္ကိုအ၀တ္နဲ႔စည္းလိုက္သည္..တကယ္ေတာ့မရဏမင္းရဲ႕တံခါးေခါက္သံမွန္းအရိုးခံမေလးမြန္မြန္မသိခဲ့ပါ..ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးအထာကိုမြန္မြန္မသိခဲ့ပါ..ဘာမွမသိေသာအရိုးခံစပယ္ျဖဴမေလးတေယာက္ခုေတာ့ၾကိဳးတုတ္ရက္နဲ႔မ်က္လံုးေလးအျပဴးသား..မြန္မြန္အရမ္းေၾကာက္ျပီးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္..ကိုကိုေရ..ျမန္ျမန္ျပန္လာပါ..မြန္မြန္႕ကိုကယ္ပါဦးကိုကိုရယ္..ေအာ္..သူ႔ကိုကိုရဲ႕စီစဥ္မႈမွန္းေတာင္မသိခဲ့ရွာသူေလး...ကၽြန္မကိုဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ရွင္..ကၽြန္မမွာကိုယ္၀န္နဲ႔ပါ..မြန္မြန္ရင္ေသြးေလးအတြက္လည္းပူပင္ေနမိသည္..ေတာင္းပန္ေနေပမယ့္ပါးစပ္ကအ၀တ္နဲ႔စည္းထားေတာ့ဘာသံမွမထြက္နိုင္..၀ူး၀ူး၀ါး၀ါး..ဒီအခ်ိန္မွာ၀င္လာသူႏွစ္ေယာက္ထဲကတေယာက္ကမြန္မြန္႔အနားလာထိုင္သည္..မြန္မြန္၀တ္ထားေသာလက္၀တ္လက္စားမ်ားကိုျဖဳတ္ယူသည္..ယူသြားၾကပါ..လူကိုရန္မရွာရင္ေတာ္ပါျပီ..ေနာက္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္လံုးအနားလာထိုင္ျပီးအရက္ေသာက္ေနသည္..အရက္ေသာက္ရင္းမြန္မြန္႔ကိုစိမ္ေျပနေျပၾကည့္သည္..လက္ႏွင့္အသာပြတ္သပ္ၾကည့္ေနသည္..ျပီးေတာ့ေျပာေနၾကသည္..
-
စိုးၾကီးေရ..ဗိုလ္ၾကီးကေတာ္ေလးကေခ်ာခ်က္ကြာ..ဒီတိုင္းရွင္းပစ္ရမွာႏွေျမာစရာ..
-
ဟုတ္ပါ့အာစရိရယ္..မထူးပါဘူးဗ်ာ..ေသမယ့္တူတူကၽြန္ေတာ္တို႔လည္းဗိုလ္ၾကီးကေတာ္အသားေလးျမည္းၾကည့္ရေအာင္..
-
မြန္မြန္အရမ္းထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားသည္..သူမကိုသတ္မွာပါလား..မသတ္ခင္လည္းယုတ္မာၾကဦးမည္..ဟင့္အင္းးးးမလုပ္ပါနဲ႔..မလုပ္ၾကပါနဲ႔ရွင္..ကၽြန္မမွာကိုယ္၀န္နဲ႔ပါ..သနားၾကပါဦး..ကၽြန္မဘာအျပစ္လုပ္မိလို႔လဲ..မထြက္နိုင္ေသာအသံတို႔ျဖင့္ေျပာေနမိသည္..မ်က္ရည္တို႔ကတားမရဆီးမရက်လာသည္..မြန္မြန္႔အျဖစ္ကိုကယ္ပါဦးကိုကိုရယ္..မြန္မြန္ဘယ္လိုရုန္းကန္ေပမယ့္ေသြးဆာေနသူလူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့မြန္မြန္႔ကိုအလိုမတူဘဲသားမယားအၾကိမ္ၾကိမ္ျပဳက်င့္ၾကသည္..ျပင္းထန္ေသာခံစားခ်က္နာက်င္မႈမ်ားႏွင့္မြန္မြန္တေယာက္အရွင္လတ္လတ္ငရဲက်ေနေတာ့သည္..ဒီလိုနဲ႔တေယာက္ကနာရီၾကည့္သည္..လွမ္းေျပာလိုက္သည္..အာစရိ..အခ်ိန္က်ျပီဆိုဘဲ..တေယာက္ကမြန္မြန္႔ကိုေသခ်ာၾကည့္ျပီးေျပာလိုက္သည္..မိန္းကေလးေရ..မင္းသာလိမ္မာျပီးစကားနားေထာင္လိုက္ရင္ဒီလိုမျဖစ္ဘူး..ခုေတာ့မင္းအျပစ္နဲ႔မင္းဘဲကြာတဲ့..မြန္မြန္ဘာလုပ္မိလို႔လဲ..ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ..ဆက္မေတြးနိုင္ခင္သန္မာေသာလက္အစံုကမြန္မြန္လည္ပင္းေလးကိုတင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္လာသည္..မြန္မြန္အသက္ရႈမရ..ျပင္းထန္လွေသာေ၀ဒနာအၾကားအားကိုးရာကိုစိတ္ထဲကသံကုန္ေခၚလိုက္သည္..ကိုကိုေရ...........ဘာမွမသိေတာ့ပါ..အေမွာင္ထုၾကီးဖံုးသြားပါသည္..ဂၽြတ္ကနည္းလည္ပင္ရိုးျပဳတ္ထြက္သြားသံကိုအေတြ႕အၾကံဳအရေက်ာ္ၾကီးသိလိုက္သည္..ခုေတာ့အလုပ္တစ္ခုျပီးျပီ..လက္စေဖ်ာက္ရန္သာက်န္ေတာ့သည္..အေလာင္းကိုဘယ္သူမွန္းမသိေအာင္လုပ္ရမည္..ၾကိဳးျပန္ျဖည္...အ၀တ္ေတြတခုမက်န္ခၽြတ္..အင္း..မ်က္ႏွာ..လူတေယာက္နဲ႔တေယာက္ခြဲျခားသိနိုင္တာမ်က္ႏွာ..ဒီေတာ့အိမ္ေရွ႕ကအုတ္နီခဲတလံုးထြက္ေကာက္..အ၀တ္နဲ႔မ်က္ႏွာကိုဖံုးျပီးအေပၚကထုရိုက္ဖ်က္စီးပစ္သည္..ကဲ..ျပီးျပီ..အေလာင္းေဖ်ာက္ရန္ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္းရပ္ထားေသာကားကိုသြားယူ..အေလာင္းကိုေစာင္ပတ္ျပီးကားေနာက္ဖံုးထဲထဲ့..မိုးမလင္းခင္ေရထဲပစ္ရန္စီစဥ္ထားေသာေနရာဆီယူသြားသည္..ဟိုေရာက္ေတာ့ေစာင္ကိုျဖယ္..အေလာင္းကိုႏွစ္ေယာက္လႊဲ၍ေရထဲခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္ေအာင္ပစ္လိုက္သည္..သြားေပဦးေတာ့မိန္းကေလးေရ...ေက်ာ္ၾကီးနဲ႔စိုးၾကီးျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္..အိမ္ေလးကိုျပန္ရွင္းျပီးလက္ရာေျခရာေဖ်ာက္ရဦးမည္ေလ..သူတို႔မသိလိုက္တာကအေလာင္းကေ၀းေ၀းမေမ်ာဘဲရွည္လ်ားေသာက်စ္ဆံျမီးကတံတားတိုင္မွာအခါအားေလ်ာ္စြာထြက္ေနေသာသံႏွင့္သြားညိေနျခင္းပင္...စာရင္းခ်ဳပ္ေတာ့ေစခိုင္းသူစိုးျမတ္ျငိမ္းတေယာက္သူမေမွ်ာ္လင့္ထားေသာဘ၀ရဲ႔အခြင့္အေရးၾကီးေထာင္အႏွစ္၂၀က်သြားပါသည္..ေက်ာ္ၾကီးနဲ႔စိုးၾကီးကေတာ့ေသဒဏ္က်ခံရသည္..ဘ၀ဇာတ္ခံုသည္ၾကိဳမျမင္ရေသာကံၾကမၼာမ်ိဳးစံုကိုလက္ေဆာင္ေပးတတ္ပါသည္တကားးးး
--------------------------By KK

0 comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...