သံေယာဇဥ္ႏြယ္ရစ္လို႔ေၾကြ..(၁၉)ဇာတ္သိမ္း

ေရွ႕တန္းျပန္ကားတန္းၾကီးတပ္ဂိတ္နားမွာဆိုက္ခါနီးကတည္းကက်ေနာ္ရင္ေတြပရမ္းပတာခုန္ေနသည္..ခ်စ္ေသာမိုဟြမ္က်ေနာ့္ကိုၾကိဳမွာလား..သူ႔အျပံဳးနဲ႔သူ႔အၾကင္နာကိုရင္ထဲကတိတ္တခိုးေမွ်ာ္လင့္မိသည္..ခ်ီတက္လာေသာေျခလွမ္းနဲ႔အျပိုင္က်ေနာ့္နွလံုးခုန္သံကတဒိုင္းဒိုင္း..မ်က္လံုးတို႔ကေ၀့၀ဲရွာေနမိသည္..ေတြ႔ပါျပီ..က်ေနာ့္ရဲ႔မိုဟြမ္ေလး..အရပ္ကေလးပုေသာသူမေလးကလူေတြကြယ္ျပီးက်ေနာ့္ကိုမျမင္..က်ေနာ္တိုးထြက္လိုက္သည္..သူ႔ေရွ႕လာရပ္တဲ့က်ေနာ့္ကိုမိုဟြမ္ေမာ့ၾကည့္သည္..ညွင္းသိုးသိုးက်ေနာ့္ပံုကိုမ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့္ေနျပီးမွအားပါးတရျပံဳးလာသည္..မိုဟြမ္ျပံဳးလွ်င္ၾကည္ၾကည္စင္စင္နဲ႔အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းသည္..

သူ႔လက္ထဲစပယ္ပန္းကံုးေလးစြပ္ေပးဖို႔က်ေနာ္ေခါင္းငံု႕ေပးလိုက္ေတာ့သူအလိုက္သင့္စြပ္ေပးလိုက္သည္..သူ႔ဘ၀ရဲ႔ပထမဆံုးပန္းကံုးရွင္က်ေနာ္ျဖစ္ရျပီေပါ့..ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ပီတိေတြျဖစ္သြားသည္..အိမ္ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္၀ယ္လာသမွ်ရွမ္းစာေတြထုတ္ေပးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မ်က္လံုးေလး၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ျပီးအမ်ားၾကီးေကာလို႔၀မ္းသာအားရေျပာလိုက္သံေလးအၾကားမွာဂၽြမ္းခုႏွစ္ပတ္ေလာက္ကိုပစ္ထိုးလိုက္ခ်င္သည္..ေပ်ာ္တာေလ..က်ေနာ္၀ယ္လာတာမိုဟြမ္ၾကိဳက္တာကိုး..

သူၾကိဳက္လားမသိ..မၾကိဳက္လားမသိ..က်ေနာ္ကေတာ့စကားေတြရႊန္းရႊန္းေ၀ေနမိသည္..ေရွ႕တန္းအေၾကာင္း..က်ေနာ္လြမ္းေၾကာင္းေတြေပါ့..မိုဟြမ္ကေတာ့မ်က္လံုးေလးျပဴးျပီးတအံ့တၾသႏွင့္နားေထာင္ေနရွာသည္..ညက်ေတာ့တပ္မွာဗြီဒီယိုညလံုးေပါက္ျပသည္..မိုဟြမ္ကသြားၾကည့္ခ်င္ေနသည္..ဒါေလးေတာ့က်ေနာ္သူ႔ကိုအလိုမလိုက္နိုင္ပါ..သိတယ္မဟုတ္လား..က်ေနာ္ကေရွ႕တန္းျပန္ေလ..

ျပန္ေရာက္ျပီးႏွစ္ရက္ေလာက္ဘဲနားရပါတယ္..ဒီေန႔မနက္ေတာ့ဖက္တိတ္ဆိုဘဲ..တပ္ရင္းသာယာလွပေရး..လုပ္ဘဲလုပ္နိုင္လြန္း..ခုထိမိန္းမနားေအးေအးေနရတယ္မရွိေသး..ေရွ႕ႏွစ္ရက္ကလည္းဖက္တိတ္သာမလုပ္ရတာ..ရံုးေတာ့တက္ရေသးတာဘဲ..ပိတ္ရက္မွဘဲမိန္းမကိုအစြမ္းကုန္ၾကင္နာရေတာ့မည္..ဖက္တိတ္လုပ္ဖို႔ျမက္ရမ္းတဲ့ဓါးရွည္ကိုကိုင္ျပီးထြက္လာေတာ့လိုင္းခန္းထိပ္အေရာက္မွာေခၚသံၾကားလိုက္ရသည္..
-
ဟိတ္..ဆရာထြန္းဦးခိုင္..
-
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဆရာၾကီးေက်ာ္၀င္းသူ႔အိမ္ေရွ႕ကလက္ယပ္ေခၚေနသည္..က်ေနာ္လည္းဘာေျပာမလို႔ပါလိမ့္လို႔ေတြးျပီးေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္..
-
ဆရာေရ..ဆရာ့ျမင္ေတာ့သတိရလို႔..က်ေနာ္ျပန္ခါနီးမွကပ္ျပီးေခါပုတ္ရလို႔၀ယ္လာေသးတယ္..ဆရာမ၀ယ္လာဘူးမဟုတ္လား..
-
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ..ၾကိဳ၀ယ္ရင္မႈိတက္သြားေတာ့မ၀ယ္လာရဘူး..
-
သိေနတယ္ေလ..ဒီကယူသြားဗ်ာ..ကိုယ့္လူကဒီအခ်ိန္မိန္းမကိုမ်က္ႏွာလုပ္ရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္လား..အခ်စ္တိုးေအာင္ေခါပုတ္မိုးေလးရြာေပးလိုက္ေပါ့..မိန္းမေရ..ဆရာထြန္းဦးခိုင္ကိုေခါပုတ္ဖယ္ထားတာေပးလိုက္ပါဦး..ခင္ဗ်ားဖက္တိတ္သြားမွာမဟုတ္လား..ဒါေလးအိမ္တေခါက္ျပန္ပို႔ျပီးမွလစ္ေတာ့ဗ်ာ..က်ေနာ္ဒီကေစာင့္ေနမယ္..တူတူသြားတာေပါ့..ဟုတ္ျပီလား..
-
စိတ္ခ်ဆရာ..ဒါေလးျပန္ထားျပီးသြားၾကတာေပါ့..
-
က်ေနာ္ေခါပုတ္ထုတ္ေလးကိုင္ျပီးအိမ္ဘက္ျပန္ေလွ်ာက္လာသည္..ေခါပုတ္ျမင္လို႕ကေတာ့မိုဟြမ္ေပ်ာ္လိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း..အေတြးတို႔နဲ႔အိမ္ေပၚကိုတက္လိုက္သည္..အိမ္ေရွ႕ဘုရားစင္ေရွ႕မွာမိုဟြမ္ထိုင္ေနသည္..က်ေနာ္တက္လာေတာ့အလန္႔တၾကားက်ေနာ့္ကိုလွည့္ၾကည့္သည္..သူ႔ေရွ႕မွာေတာ့ခံုပုေလးနဲ႔ထမင္းပန္ကန္..က်ေနာ့္ေဒါသေတြအထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္သြားျပီးမ်က္လံုးေတြျပာေ၀ကာသတိလြတ္သြားသည္..

စူးရွေသာအမ်ိဳးသမီးေအာ္သံတခုထပ္ကာထပ္ကာၾကားလိုက္ေတာ့မွက်ေနာ္အသိျပန္၀င္လာသည္..အသံလာရာကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေဘးခန္းကအမ်ိဳးသမီးသည္ေအာ္ဟစ္ေနရာကေၾကာက္လန္႔တၾကားေျပးဆင္းသြားသည္..ငါဘာျဖစ္သြားပါလိမ့္..က်ေနာ္လက္ေတြေစးကပ္ေနသည္..ေရွ႕ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့က်ေနာ့္ေရွ႕မွာဓါးဒဏ္ရာမ်ားစြာနဲ႔ေခြေခြေလးလဲက်ေနေသာမိုဟြမ္..ထမင္းေတြနဲ႔ေသြးေတြလူးျပီးျပန္႔ၾကဲလ်က္..

ဘုရား..ဘုရား..က်ေနာ္ဘာလုပ္မိတာလဲ..က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္ေသာမိုဟြမ္ေလး..က်ေနာ္ဘာေတြလုပ္မိတာတုန္း..သူ႔ကိုက်ေနာ္သိပ္ခ်စ္တာပါဗ်ာ..က်ေနာ္ေသြးရူးေသြးတန္းႏွင့္မိုဟြမ့္ကိုဆြဲေပြ႕လိုက္သည္..ေသြးတို႔နဲ႔ေပလူးေနေသာကိုယ္လံုးေလးကိုတင္းတင္းဖက္မိေတာ့တြန္႔သြားသည္..သူမေသေသး..ကယ္ၾကပါဦးလို႔က်ေနာ္သံကုန္ဟစ္ေနမိသည္..က်ေနာ္အိမ္ေရွ႕မွာလူေတြအံုလာေပမယ့္ဘယ္သူမွအေပၚမတက္လာၾက..မိုဟြမ့္ပါးေလးကိုက်ေနာ္အုပ္ကိုင္ေတာ့မ်က္လံုးေလးအားယူဖြင့္ၾကည့္ရွာသည္..တခုခုေျပာခ်င္ပံုျဖင့္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြလႈပ္လာေပမယ့္ဘာသံမွထြက္မလာေတာ့ပါ..သူ႔လက္ေလးတဖက္ကိုၾကိဳးစားေျမွာက္ခ်င္ဟန္ျပဳသည္..သူ႔လက္လႈပ္ခ်င္သည့္ေနရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲေနေသာခံုပုေလးေဘးမွာဓါတ္ပံုေလး..က်ေနာ္ဆြဲယူလိုက္သည္..ဆရာဇက္ေခါင္ပံုျဖစ္မည္ထင္သည္..

ေသြးေပေနေသာပံုေလးကိုၾကည့္မိစဥ္က်ေနာ့္ကမာၻၾကီးခ်ာခ်ာလည္သြားသည္..ဒါ..ဒါက်ေနာ့္ပံု..သူက်ေနာ့္ကိုကန္ေတာ့တာေပါ့..ဘယ္လိုေတြျဖစ္ကုန္တာလဲကြယ္..မိုဟြမ့္မ်က္ႏွာေလးကိုကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့သူက်ေနာ့္ကိုအတတ္နိုင္ဆံုးၾကိဳးစားျပံဳးျပရွာသည္..နာက်င္မႈေၾကာင့္မဲ့မဲ့ေလးျပံဳးေနေသာသူ႔မ်က္ႏွာေလးသည္အၾကီးေလးဆံုးျပစ္ဒဏ္တခုက်ေနာ့္ကိုခ်လိုက္တာဘဲျဖစ္သည္..ကိုယ္ေလးတခ်က္တြန္႔ျပီးမ်က္လံုးေလးမွိတ္သြားေသာမိုဟြမ့္မ်က္ႏွာေလးတြင္အျပံဳးတခုကသဲ့သဲ့ေလးခိုတြဲေနတုန္း..သံေယာဇဥ္ႏြယ္တို႔တင္းတင္းရစ္ဖြဲ႕မိတာေၾကာင့္အခ်ိန္မတိုင္ဘဲေၾကြသြားေသာက်ေနာ့္ရဲ႕သဲဦးပန္းပြင့္ေလး..က်ေနာ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြမရွိေတာ့..က်ေနာ့္ဘ၀က်ေနာ့္ကမာၻမရွိေတာ့..ျမက္ရမ္းသည့္ဓါးကိုက်ေနာ္ေကာက္ယူလိုက္သည္..မိုဟြမ့္အသက္ကိုယူသြားတဲ့ဒီဓါး..က်ေနာ္မိုဟြမ္မရွိဘဲမေနခ်င္ေတာ့ပါ..ဓါးကိုကိုင္ျပီးက်ေနာ့္ကိုယ္ကိုထိုးစိုက္ရန္ျပင္လိုက္ခ်ိန္မွာျပင္းထန္ေသာထိခ်က္တခုေခါင္းမွာထိျပီးအားလံုးေမွာင္သြားသည္..

လက္ထဲကဒုတ္ပိုင္းကိုပစ္ခ်ျပီးလဲက်သတိေမ့ေနေသာဆရာထြန္းဦးခိုင္ကိုဆရာၾကီးေက်ာ္၀င္းငံု႕ၾကည့္လိုက္သည္..လိုင္းထဲကမိန္းမတေယာက္ေအာ္ဟစ္ေျပးထြက္လာသံေၾကာင့္ကမန္းကတန္းေျပးလာေပမယ့္အခါေတာ့ေႏွာင္းခဲ့ျပီ..သတိလစ္ေနတဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးေတာ့ဆရာထြန္းဦးခိုင္စိတ္သက္သာေနပါလိမ့္မည္..အပူေတြျငိမ္းေနပါလိမ့္မည္..ျမင္ကြင္းကိုစိတ္မေကာင္းစြာၾကည့္လိုက္ျပီးတာ၀န္အရဆက္လက္လုပ္ေဆာင္စရာရွိတာေတြကိုလုပ္ဖို႔ဆရာၾကီးေက်ာ္၀င္းစီစဥ္ရေတာ့သည္..သံေယာဇဥ္တႏြယ္ရစ္တာေၾကာင့္ေတာင္ေပၚပန္းေလးတပြင့္ေတာ့မနက္ေစာေစာမွာေန၀င္သြားရွာျပီ..ခုေတာ့လည္းအခ်စ္ၾကီးသူအတြက္တရားဥပေဒ၏အဆံုးအမကိုသာနာခံစရာရွိေတာ့သည္ေလ...
----------------------------------By KK

Posted in: သံေယာဇဥ္ႏြယ္ရစ္လို႔ေၾကြ