ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ..(၃၈)

ႏြယ္ၾကိဳးနဲ႔သြားတုန္းကမိနစ္၂၀စာၾကာေသာခရီးကိုေျမျပင္ကသြားေတာ့ေန႔တ၀က္ၾကာသည္..သစ္ပင္ၾကီးေတြေျခရင္းမွာရႈပ္ေထြးေသာခ်ံဳမ်ားႏြယ္မ်ားရွိေနသည္..ေတာထြင္ျပီးသြားေနရတာေၾကာင့္ခရီးကမတြင္..ရတီပြင့္ကေတာ့မၾကာခဏသစ္ပင္ေပၚတက္သြားျပီးလမ္းရွာသည္..ခုေတာ့လည္းသူကဆရာကိုးဗ်..သူညႊန္ရာဘက္ကိုက်ေနာ္တို႔ကေအာက္ေျခရွင္းျပီးသြားရသည္..

တေနရာတြင္ေတာတိုးသံတရွဲရွဲၾကားေနရသည္..ရတီပြင့္ကက်ေနာ္တို႔ကိုမ်က္လံုးမ်က္ဆန္ျပဴးျပီးသစ္ပင္ေပၚတက္ဖို႔အမူအယာျပကာသူကေတာ့လွစ္ကနည္းတက္ေျပးပါေတာ့သည္..သူတက္ေျပးေတာ့က်ေနာ္လည္းနီးရာသစ္ပင္ကိုဖက္တက္ရတာေပါ့ခင္ဗ်ာ..အသံကလည္းနီးလာျပီ..က်ေနာ္စီးထားေသာကင္းဘတ္ကေခ်ာ္ေနေသးသည္..နဂိုကတည္းကျမိဳ႔သားမို႔သစ္ပင္တက္တာမကၽြမ္းပါဘူးဆိုေနမွ..ဦေဇာ္ခင္တို႔ကိုၾကည့္ေတာ့နီးရာသစ္ကိုင္းဆြဲတက္သြားၾကျပီ..က်ေနာ္ေျပးဖက္တက္လိုက္သည့္အပင္ကဘာပင္လည္းေတာ့မသိ..ပင္စည္ကအကိုင္းမရွိဘဲေခ်ာေနသည္..

သစ္ထုတ္ရင္ေတာ့အေတာ္ေကာင္းမည့္အပင္..အခုေတာ့တက္မရ..သစ္ပင္ေပၚကႏြယ္ၾကိဳးခိုျပီးရတီပြင့္ျပန္ဆင္းလာရင္းေအာ္သည္..က်ေနာ့္ေနာက္ကိုလက္ညိႈးညႊန္ျပသည္..ျမင္လိုက္ေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္က်ေနာ္သစ္ပင္ေပၚတက္လို႔ရသြားသည္..ဘယ္လိုတက္သြားတာကိုက်ေနာ္တကယ္မမွတ္မိ..ျပန္စဥ္းစားလို႔လည္းမရ..ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္အေပၚကိုေတာ့တက္နိုင္သြားတာအမွန္..

ျမင္လိုက္ရတာကလည္းမသက္မသာ..လူၾကီးေပါင္လံုးေလာက္ရွိျပီးေပ၂၀ေက်ာ္ရွည္သည့္ေျမြၾကီးတေကာင္ေတာတိုးျပီးလာေနတာကိုး...ေျမြေၾကာက္တတ္သည့္စိတ္အခံကလည္းရွိေတာ့ဘယ္လိုစြမ္းအားနဲ႔ဒီအပင္ေပၚတက္သြားမွန္းေတာင္မသိေတာ့..က်ေနာ္တို႔လည္းအသက္ကေလးေတာင္ရဲရဲမရူရဲဘဲေျမြၾကီးျမင္ကြင္းထဲကလံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္..

ေျမြၾကီးေ၀းသြားေတာ့မွသစ္ပင္ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းလာရသည္..ရတီပြင့္ကက်ေနာ့္ကိုၾကည့္ျပီးတခစ္ခစ္ရယ္ေနေတာ့သည္..က်ေနာ္လည္းစိတ္တိုတိုနဲ႔ဒီေလာက္ေခ်ာခ်င္တဲ့အပင္ဆိုျပီးအျမင္ကတ္ပုဒ္မတပ္ကာဓါးထစ္ရာေပးပစ္လိုက္သည္..မွတ္ကေရာ..

ေရွ႕ဆက္တိုးလာေတာ့တေနရာတြင္သစ္ပင္အတန္ငယ္ရွင္းျပီး၀ါးရံုပင္တအုပ္ေပါက္ေနသည္..၀ါးရံုပင္အုပ္ေအာက္တြင္၀ါးရြက္ေျခာက္ေတြစုျပံဳေနျပီးအလယ္တြင္ျဖဴ၀ါ၀ါအေရာင္အေတာ္အတန္ၾကီးေသာဥမ်ားကိုေတြ႔ရသည္..ဦးေဇာ္ခင္တပည့္မ်ားကသြားေကာက္မည္လုပ္တာေၾကာင့္ရတီပြင့္ေခါင္းတရမ္းရမ္းႏွင့္ျငင္းေနေလသည္..က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ခုနအျပင္ထြက္သြားေသာေျမြၾကီး၏ဥေတြျဖစ္နိုင္သည္..ဒါဆိုအခ်ိန္သိပ္မၾကာခင္ေျမြၾကီးျပန္ေရာက္လာနိုင္တာမို႔အျမန္ဆံုးဒီေနရာကခြာဖို႔လိုအပ္သည္..

ဦးေဇာ္ခင္ကိုေျပာျပီးက်ေနာ္တို႔ေရွ႕ကိုဆက္တိုးလာလိုက္သည္..တျဖည္းျဖည္းအပင္ေျခမ်ားရွင္းလာသည္..ေရွကကိုေတာ္ေတာ္တိုးမိသြားေတာ့ရတီပြင့္ကလက္ညိႈးညႊန္ျပသည္..လွမ္းေတြ႕လိုက္ရပါျပီ..ေက်ာက္ဂူၾကီးကို..ခရီးလမ္းေတာ့ဆံုးျပီ..ဦးေဇာ္ခင္တို႔ေျပးသြားၾကသည္..က်ေနာ့္စိတ္ထဲတစံုတေယာက္ကအေနာက္ကၾကည့္ေနသလိုခံစားရတာေၾကာင့္ေနာက္လွည့္ျပီးၾကည့္မိသည္..ဘာကိုမွေတာ့မေတြ႕..စိတ္ထဲတြင္ေတာ့သိေနသည္...ေနာက္မွာတစံုတဦးေတာ့ရွိေနျပီ..

စိတ္ကေလးလံထိုင္းမႈိင္းလာသလိုခံစားရတာေၾကာင့္ေက်ာက္ဂူထဲကိုခပ္ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္၀င္ခဲ့သည္..ဦးခင္ေဇာ္တို႔ကေတာ့ေလယာဥ္ပ်က္ကိုေမႊေႏွာက္ရွာေဖြေနသည္..ဦးထြန္းနိုင္အရိုးစုကေတာ့ထံုးေက်ာက္ေရမ်ားေၾကာင့္ခပ္ေတာင့္ေတာင့္အေနအထားအတိုင္းရွိေနသည္..ေယာက္ဖကိုသျဂိဳ ၤလ္ေပးခ်င္လို႔ိုေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ကိုပင္ေမ့ေနေလေရာ့ထင္..ဦးေဇာ္ခင္တေယာက္ေလယာဥ္ပ်က္ထဲကိုသာေသခ်ာစစ္ေဆးေနသည္..

အေတာ္ၾကီးၾကာေတာ့မွလက္ေလွ်ာ့သြားဟန္ျဖင့္အျပင္ထြက္လာသည္..ေက်ာက္ဂူထဲတြင္မီးေမႊးျပီးခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကသည္..ေန႔လည္စာစားျပီးေတာ့ဦးေဇာ္ခင္ကစကားစသည္..
-
ေမာင္ေနေဇာ္ဦးေရ..မင္းနဲ႔အန္ကယ္လ္ေဆြးေႏြးစရာေလးရွိလို႔ဒီမွာခဏလာထိုင္ပါလားကြာ..တူမၾကီး..လာ..လာ..ဒီမွာထိုင္..
-
ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲအန္ကယ္လ္...ေျပာပါ..က်ေနာ္တို႔အေလာင္းေတြသျဂိဳ ၤလ္ျပီးရင္အခ်ိန္မဆြဲဘဲျပန္ထြက္မွေတာထဲကထြက္ခ်ိန္မွီမွာ..
-
အန္ကယ္လ္သေဘာေပါက္ပါတယ္..ဒါေပမယ့္ဒီေတာထဲကအခ်ိန္မွီျပန္ထြက္ဖို႔ဆိုတာကေမာင္ေနေဇာ္ဦးရဲ႔အျပဳအမူနဲ႔အေျဖေပၚမွာအမ်ားၾကီးမူတည္ေနတယ္..
-
ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲအန္ကယ္လ္..က်ေနာ္နားမလည္ဘူး
-
ေျပာရမွာေပါ့ကြာ...
-------------------------------------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: Stories, ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ