ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ..(၃၆)

က်ေနာ္ကေျမျပင္တြင္မအိပ္ခ်င္ေပမယ့္ဦးေဇာ္ခင္တို႔ကေတာ့အပင္ပန္းခံသစ္ပင္ေပၚတက္အိပ္ခ်င္ၾကပံုမရ..ေက်ာက္မ႑ပ္ၾကီးရွိေနတာကိုး..က်ေနာ္ကေတာ့ေကာက္ဖ်ာထြက္ေနသည့္ေက်ာက္နံရံကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္သည္..တေနရာတြင္ေျမျပင္ကေျခက္ေပအျမင့္ေလာက္မွာေက်ာက္လႈိဏ္ဂူေလးေတြ႔သည္..သိပ္မၾကီးေပမယ့္က်ေနာ္တို႔သံုးေယာက္ေတာ့ဆန္႔ေလာက္ပါသည္..

ရတီပြင့္ကိုအရင္တက္ခိုင္းလိုက္ျပီးဘြန္းဘြန္းကိုက်ေနာ္ကတြန္းတင္..ရတီပြင့္ကလွမ္းဆြဲပါသည္..ဘြန္းဘြန္းတင္ပါးကိုအားနဲ႔အတြန္းတြင္ ဘူဆိုေသာအသံေၾကာင့္ က်ေနာ္ ရႈံ႕မဲ့သြားေတာ့သည္..ေသာက္က်ိဳးနဲ..ေမ်ာက္၀ံလည္းအီးေပါက္တတ္တာကိုး..အသက္ေအာင့္ျပီးတြန္းတင္လိုက္ျပီးခပ္ေ၀းေ၀းသို႔ေျပးကာအသက္ကိုအေမာတေကာရႈေနရသည္..နံလိုက္တာဗ်ာ..

ဦးေဇာ္ခင္တို႔အဖြဲ႔ေက်ာက္မ႑ပ္ထဲဘယ္လိုအိပ္ၾကတယ္မသိ..ေက်ာက္နံရံေအာက္ေျခကေျမျပင္ကသစ္ပင္ကအေတာ္အတန္ရွင္းေနသည္..သစ္ပင္ၾကီးတို႔သိပ္မရွိ..ဒီေတာ့က်ေနာ္တို႔ေနရာကိုတတန္းထဲသားေကာင္ခုန္လာတာမ်ိဳးေတာ့မျဖစ္နိုင္တာမို႔စိတ္ေတာ့ေအးရသည္...ေက်ာက္ဂူေလးသည္သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းေနသည္ကိုအံ့ၾသဖြယ္ေတြ႔ရသည္...ညဥ့္ကေမွာင္လာျပီးေလကေအးလာသည္..က်ေနာ္နဲ႔ရတီပြင့္ကေတာ့ဘြန္းဘြန္းကိုဖက္အိပ္ေနၾကသည္..

ေျခသံၾကားတာေၾကာင့္က်ေနာ္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ေက်ာက္ဂူ၀တြင္ရပ္ေနေသာလူတေယာက္၏သ႑ာန္ကိုေတြ႔လိုက္ရတာေၾကာင့္လူးလဲထလိုက္သည္..အဘိုးၾကီးတေယာက္..အသားခပ္လတ္လတ္မွာအက်ီ ၤအျဖဴႏွင့္ပုဆိုးအနက္နဲ႔အျဖဴကြက္က်ဲၾကီး၀တ္ထားသည္..မ်က္ႏွာကေတာ့ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔စိတ္သေဘာထားနုညံ့မည့္ပံုမ်ိဳးျဖစ္သည္..
-
လူေလး..အဘလာတာအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားလား..
-
မျဖစ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ..အံ့ၾသသြားတာပါ
-
ဒါကအဘတရားက်င့္တဲ့ဂူေပါ့ကြယ္..
-
ဒါေၾကာင့္သန္႔ရွင္းေနတာကိုး..က်ေနာ္တို႔မသိလို႔အဘေနရာမွာလာအိပ္မိတာေတာင္းပန္ပါတယ္..အဘတရားက်င့္ပ်က္သြားတာေပါ့..
-
ရပါတယ္ကြယ္..အရင္တခါကလည္းလူေလးတို႔ေရာက္လာတာအဘသိတယ္..ဒါေၾကာင့္ေဆးၾကိတ္ေတာ့အေမာလံုေစတဲ့ေဆးဖတ္ေတြကိုလူေလးတို႔အတြက္ခ်န္ခဲ့တာ..အခုလည္းလူေလးတို႔အထဲမွာဒဏ္ရာရသူပါတာအာရံုမွာေပၚေနလို႔အနာက်က္လြယ္တဲ့ေဆးဖတ္ေတြထားခဲ့ေပးတာ..ေရာ့..ေရာ့..လူေလး..ဒီေဆးလံုးေလးယူထား..ဒါေလးကအနာက်က္လြယ္တယ္..မင္းရဲ႔အေဖာ္ကိုေကၽြးေပါ့ကြာ..လူေလးနဲ႔ပါလာသူေတြကေတာမၾကိဳက္ေတာင္မၾကိဳက္အလုပ္ေတြေက်ာက္မ႑ပ္မွာလုပ္ေနတယ္ကြယ္..တတ္နိုင္သမွ်ေတာ့သတိ၀ီရိယနဲ႔ကင္းကင္းေနေစခ်င္တယ္..လူေလးတို႔ဘာလာလုပ္တယ္ဆိုတာအဘသိပါတယ္..အိမ္း..သတၱ၀ါတခုကံတခုေပါ့ေလ..ထိုက္သူရမွာေပါ့...ကဲ..အဘသြားမယ္..
-
ေျပာေျပာဆိုဆိုအဘိုးၾကီးကေက်ာက္ဂူအျပင္ဘက္ကိုလွမ္းထြက္သြားျပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္..က်ေနာ္ခုမွသတိရသည္..ေက်ာက္ဂူအျပင္ကေျမျပင္နဲ႔ေျခာက္ေပေလာက္ကြာတာဘဲ..ဘယ္လိုထြက္သြားပါလိမ့္..အဘလို႔လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့က်ေနာ္လန္႔နိုးသြားသည္..က်ေနာ္အိပ္မက္မက္ေနတာဘဲ..ေက်ာက္ဂူေပါက္၀မွာလေရာင္ေ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖာက်ေနတာကလြဲျပီးဘာမွမရွိ..

က်ေနာ့္လက္ဖ၀ါးထဲတစံုတခုဆုပ္ကိုင္ထားမိတာေၾကာင့္လက္ျဖန္႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့အညိဳေရာင္ေဆးေလးတလံုး..က်ေနာ္ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားသည္..အိပ္မက္လား..တကယ္ၾကံဳလိုက္တာလားမေရရာ..ေဆးလံုးကေတာ့လက္ထဲမွာေရာက္ေနတာမို႔အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာဘြန္းဘြန္းကိုအသာလႈပ္ႏႈိးျပီးတိုက္လိုက္ပါသည္...

မနက္အိပ္ယာနိုးေတာ့ဘြန္းဘြန္းအေတာ္သက္သာေနျပီ..ဒဏ္ရာရထားေသာလက္ကိုမသံုးဘဲေက်ာက္ဂူထဲမွေျမျပင္ကိုသူ႔ဖာသာတြယ္ဆင္းသြားသည္..ေကာင္းတာေပါ့ခင္ဗ်ာ..က်ေနာ့္မွမေန႔ကအနံ႕ဆိုးကိုမေမ့တတ္ေသးတာ..ခုေတာ့ကံေကာင္းလို႔လြတ္တာေပါ့..က်ေနာ္တို႔ေအာက္ေရာက္ျပီးေက်ာက္မ႑ပ္နားေလွ်ာက္လာေတာ့ေက်ာက္မ႑ပ္အနားတြင္အနံ႔တို႔နံေဟာင္ေနသည္..အေပါ့အပါးကိုေ၀းေ၀းမသြားဘဲေက်ာက္မ႑ပ္နားတြင္သာအလြယ္တကူစြန္႔ဟန္ရွိသည္..

သူေတာ္ေကာင္းတို႔ေဆးၾကိတ္ေသာေနရာကေတာ့ဒီလူမိုက္ေတြေၾကာင့္ညစ္ႏြမ္းသြားေလျပီ..စိတ္ထဲကေတာေစာင့္နတ္ေတာင္ေစာင့္နတ္အေပါင္းႏွင့္မေန႔ကအိပ္မက္ထဲတြင္ျမင္လိုက္ရေသာအဘိုးအိုတို႔ကိုလွမ္းရည္မွန္းျပီးေတာင္းပန္လိုက္သည္..ဦးေဇာ္ခင္တို႔ႏွင့္ေတာ့စကားမမ်ားခ်င္တာေၾကာင့္အေထြအထူးမေျပာေနေတာ့ဘဲအဆာေျပစားေသာက္ျပီးဆက္သြားဖို႔ျပင္ဆင္ေနလိုက္ေတာ့သည္..
-------------------------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: Stories, ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ