သမုဒယေနၾကာ...(၄၀)

ကၽြန္မဆိုင္ကိုလာတိုင္းတိမ္ျပာရွိသည့္ပန္းဆိုင္ဘက္ကိုၾကည့္မိသည္..တခါတရံကူးကူးနဲ႔ရယ္ေမာျပီးစကားေျပာေနေသာတိမ္ျပာ့ကိုျမင္တိုင္းကၽြန္မရင္ထဲမွာအရံႈးကိုခံစားရသည္..ကူးကူးကိုကၽြန္မမုန္းသည္..သူကၽြန္မခ်စ္သူနဲ႔ခုလိုရင္းႏွီးစြာဆက္ဆံေနတာကိုကကၽြန္မကိုအနိုင္က်င့္ေနတာ...ကၽြန္မခံရခက္လွသည္..ကၽြန္မကိုသူတို႔ဂရုမစိုက္၊အေရးမလုပ္ၾကဘူးေပါ့..
ကၽြန္မရဲ႔ခ်စ္သူတေယာက္တန္ဖိုးကဘယ္မွာလဲ..ကၽြန္မတိမ္ျပာ့ကိုကူးကူးအနားကဆြဲထုတ္နိုင္မွျဖစ္ေတာ့မည္..တိမ္ျပာ့ကိုပန္းဆိုင္မသြားဖို႔ကတိမ္ျပာေအာင္ျမင္ေသာအဆိုေတာ္တေယာက္ျဖစ္လာရင္သူသြားေတာ့မွာမဟုတ္...ဒီေတာ့တိမ္ျပာအဆိုေတာ္ျဖစ္ဖို႔လိုလာျပီ..အဆိုေတာ္ျဖစ္ဖို႔အေခြထုတ္ဖို႔ကတိမ္ျပာ့မွာပိုက္ဆံလံုေလာက္ေအာင္ရွိတာမဟုတ္ေတာ့ကၽြန္မဘဲမူပိုင္ထုတ္လုပ္သူလုပ္ရမည္..
ကၽြန္မခ်စ္သူ၏သီခ်င္းအားလံုးကၽြန္မဘဲမူပိုင္ျဖစ္ေနမွျဖစ္မည္..တိမ္ျပာသိရင္အေခြထုတ္ဖို႔ကိစၥကိုလက္ခံမွာမဟုတ္..ဒီေတာ့အားလံုးခ်ည္ျပီးတုတ္ျပီးေသခ်ာစီစဥ္ျပီးမွဆိုတိမ္ျပာျငင္းရခက္သြားမည္..ကုန္က်စရိတ္ေတြေၾကာင့္သူလက္ခံရမွာေတာ့အေသအခ်ာျဖစ္သည္..တိမ္ျပာကဆင္းရဲေတာ့ေငြကိုႏွေျမာတတ္တာကၽြန္မသိတာေပါ့..ျပီးေတာ့သူကတခုခုကိုျပင္းျပင္းထန္ထန္ျငင္းဆန္ဖို႔အားနာတတ္သူေလ...ဖိအားေပးျပီးတြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ေျပာလိုက္ရင္ေခါင္းညိတ္သြားတာဘဲ..သူကအနုပညာသမားပီပီစိတ္ကေပ်ာ့သည္..ခံစားလြယ္သည္..သနားလြယ္သည္..အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ကၽြန္မသူ႕ကိုစိတ္မခ်..
ကၽြန္မေတးေရးဆရာကိုသီခ်င္းေတြအပ္ျပီးတိုင္ပင္ေတာ့ေတးေရးဆရာကတိမ္ျပာမသိဘဲမလုပ္ဖို႔တားသည္..ဒီလူနဲ႔ေတာ့အလုပ္မျဖစ္ေလာက္ဘူး..ဒါေၾကာင့္ရန္ကုန္ကေတးသံသြင္းေတြ၊စတူဒီယိုေတြကိုကၽြန္မစံုစမ္းရေတာ့သည္..အဓိကေငြရွိဖို႔ဘဲေလ..ေငြနဲ႔ခင္းရင္နတ္ျပည္ကိုေတာင္လမ္းေဖာက္လို႔ရနိုင္တာဘဲ..လူေတြကလွဴရင္နတ္ျပည္ေရာက္တယ္လို႔ေျပာၾကတယ္..ေငြမပါဘဲလွဴလို႔ရတဲ့အလွဴကရွားမွရွား..ဒီေတာ့ေငြနဲ႔နတ္ျပည္ကိုလမ္းခင္းတာဘဲမဟုတ္လား...
ဒီမနက္ကၽြန္မဆိုင္ေရာက္ျပီးျပကၡဒိန္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့တိမ္ျပာ့နားရက္..ဒါဆိုသူေတးေရးဆရာဆီသြားမွာဘဲ..ေန႔လည္စာတူတူစားဖို႔ခဏေနရင္ကၽြန္မလိုက္သြားမည္..ေတြးျပီးဆိုင္ကစာရင္းမ်ားကိုကၽြန္မအျမန္ျဖတ္ေနမိသည္..စာရင္းေတြျပီးေတာ့ကားေပၚတက္ျပီးေတးေရးဆရာအိမ္ကိုေမာင္းလာခဲ့သည္..ဖုန္းေခၚမေနေတာ့..သူတို႔သီခ်င္းဆိုေနတုန္းဖုန္းလာတာတိမ္ျပာမၾကိဳက္ဘူးေလ..ကၽြန္မေတးေရးဆရာအိမ္ေရာက္ေတာ့တိမ္ျပာမရွိ..
တိမ္ျပာဆရာ့ဆီေရာက္လာျပီးမွျပန္သြားသည္ေျပာေတာ့ကၽြန္မဆရာ့မ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္..ကၽြန္မသိလိုက္ပါျပီ..ဆရာကတိမ္ျပာ့ကိုအေခြထုတ္ဖို႔ကၽြန္မၾကိဳးစားေနတာေျပာလိုက္ျပီဆိုတာကို..ကၽြန္မရင္ေတြပူလာသည္..တိမ္ျပာစိတ္ဆိုးသြားေတာ့မွာဘဲ..မသိေစခ်င္ေသးတာကိုဆရာကႏႈတ္မေစာင့္ဘဲေျပာလိုက္ျပီ...ကၽြန္မစိုးရိမ္မႈျဖင့္တိမ္ျပာ့ဆီဖုန္းေခၚေတာ့ဖုန္းမကိုင္..အၾကိမ္ၾကိမ္ဖုန္းေခၚတာမကိုင္ေတာ့ကၽြန္မတိမ္ျပာ့ျခံကိုလိုက္သြားသည္..
ကၽြန္မကားကိုျခံနဲ႔လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္..တိမ္ျပာ့အေျခအေနကိုတိတ္တဆိတ္သြားၾကည့္မည္..သူအရမ္းမေပါက္ကြဲေနရင္ေတာ့ကၽြန္မသူေက်နပ္တဲ့အထိေတာင္းပန္လိုက္မည္ဟုေတြးလိုက္သည္..ကၽြန္မျခံထဲ၀င္လိုက္ေတာ့တိတ္ဆိတ္ေနသည္..အိမ္ထဲကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့တိမ္ျပာကအေပါက္၀ကိုေက်ာခိုင္းျပီးတခုခုလုပ္ေနသည္..ေျခဖ်ားေထာက္ျပီးအနားကပ္သြားေတာ့သူကရီေကာ္ဒါနဲ႔အသံသြင္းဖို႔လုပ္ေနတာကိုး..
သူဘာေတြအသံသြင္းမလို႔လဲဆိုျပီးကၽြန္မအသာနားေထာင္ေနလိုက္သည္..သူကေတာ့သူ႔အာရံုနဲ႔သူကၽြန္မ၀င္လာတာကိုသိပံုမေပၚပါ..တိမ္ျပာစကားစေျပာေတာ့နားေထာင္ရင္းကၽြန္မတကိုယ္လံုးေရေႏြးပူနဲ႔ေလာင္းခ်ခံလိုက္ရသလိုပူေလာင္သြားသည္..သူကကၽြန္မကိုလမ္းခြဲဖို႔ေျပာေနတာပါလား..ကၽြန္မကေတာ့သူ႔ကိုခ်စ္လိုက္ရတာ..သူ႔အတြက္ဘဲစဥ္းစားျပီးေပးဆပ္ခဲ့သမွ်ရလဒ္ကလမ္းခြဲျခင္းတဲ့လား..လက္မခံနိုင္ဘူး..ကၽြန္မသူ႔လက္ထဲကရီေကာ္ဒါကိုလုယူလိုက္သည္..
သူကရုတ္တရက္မို႔လန္႔သြားဟန္ျဖင့္ကၽြန္မကိုေမာ့ၾကည့္သည္..ကၽြန္မေဒါသေတြေပါက္ကြဲထြက္ကုန္သည္..တိမ္ျပာကမိုးညိဳနဲ႔သူ႕ကိုအျမဲနိႈင္းေနတာမခံနိုင္ဘူးဆိုလာသည္..နိႈင္းစရာလား..မိုးညိဳကကၽြန္မကိုနားအလည္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း..တိမ္ျပာကကၽြန္မခ်စ္သူ..တိမ္ျပာဂ်စ္တိုက္လို႔ကၽြန္မကမိုးညိဳနာမည္တပ္ေျပာေနရတာ..သူကမိုးညိဳနာမည္တပ္ေျပာမွလုပ္ေပးတာကိုး..
တိမ္ျပာ့မွာမိုးညိဳလိုရဲရင့္မႈမရွိ..မိုးညိဳလိုလႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းမရွိ..ျပီးေတာ့တိမ္ျပာ့ဆီကနုညံ့မႈမ်ိဳးလည္းမိုးညိဳဆီမွာမရွိ..နိႈင္းစရာလားကြယ္..ကၽြန္မေဒါသအေလ်ာက္စကားလံုးေတြေပါက္ကြဲထြက္လာသည္..ကၽြန္မစကားေတြလြန္ကုန္မွန္းသိေပမယ့္ကၽြန္မျပန္မႏႈတ္သိမ္းနိုင္ေတာ့ပါ..ေျပာထြက္သြားေသာစကားကိုအျမန္ဆံုးျမွားနဲ႔လိုက္ပစ္ရင္ေတာင္မမွီနိုင္ဘူးမဟုတ္လား..
တိမ္ျပာ့မ်က္ႏွာကေဒါသနဲ႔နီရဲလာသည္..တိမ္ျပာ့မ်က္ႏွာခက္ထန္လာတာပထမဆံုးကၽြန္မျမင္ဘူးတာျဖစ္သည္..သူေရွ႕ကိုတိုးလာျပီးရုတ္တရက္ကၽြန္မလည္ပင္းကိုလာညွစ္သည္..ကၽြန္မအရမ္းထိတ္လန္႔သြားမိျပီးအတင္းရုန္းေပမယ့္သူ႔လက္တို႔ကခိုင္ျမဲလွသည္..ရုန္းကန္ေနာက္ဆုတ္ရင္းစားပြဲေစာင္းနဲ႔ကၽြန္မတိုက္မိသြားသည္..ထပ္ဆုတ္စရာမရွိေတာ့..အသက္ရႈမရဘဲနားထဲကေလေတြထြက္လာသည္..ေခါင္းကထူလာျပီးေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မတတ္ျဖစ္လာသည္..ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြအျပင္ကိုျပဴးထြက္လာျပီးသတိေတြကင္းလြတ္ေတာ့မည္..သိလိုက္ပါျပီ..ကၽြန္မေသရေတာ့မည္...ရက္စက္လိုက္တာတိမ္ျပာရယ္..
------------------------------------------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: Stories, သမုဒယေနၾကာ