ကၽြန္မအသိေတြလက္လြတ္သြားေတာ့မည့္ဆဲဆဲမွာကၽြန္မလက္ကစားပြဲေပၚကမာေက်ာေလးလံေသာအရာတခုကိုစမ္းမိသည္..ေနာက္ဆံုးခြန္အားကိုသံုးျပီးထိုအရာကိုေကာက္ကိုင္ကာတိမ္ျပာ့ေခါင္းကိုရိုက္ခ်လိုက္သည္..ကၽြန္မလည္ပင္းေပၚကတိမ္ျပာ့လက္မ်ားေျပေလ်ာ့သြားျပီးတိမ္ျပာေခြလဲက်သြားသည္..ကၽြန္မလည္းေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးရင္းအသက္ကိုမနည္းၾကိဳးစားျပီးရႈေနရသည္..
အခ်ိန္အတန္ငယ္ၾကာမွကၽြန္မပံုမွန္အေနအထားသို႔ျပန္ေရာက္လာျပီးသတိ၀င္လာကာတိမ္ျပာကိုၾကည့္မိသည္..တိမ္ျပာၾကမ္းေပၚမွာေခြေခြေလးလဲက်ေနသည္..ကၽြန္မဘာနဲ႔ရိုက္မိတာပါလိမ့္..ဘုရားသခင္..ပိုက္ဂိုက္ၾကီးပါလား..ဒါၾကီးကဘယ္လိုလုပ္ဒီနားေရာက္ေနတာလဲ...တိမ္ျပာေသသြားျပီလား..ကၽြန္မတိမ္ျပာ့ကိုလႈပ္နိႈးမိသည္..
-
တိမ္ျပာ..တိမ္ျပာ..ထပါဦး..ငါနင့္ကိုအဲ့လိုလုပ္ဖို႔မရည္ရြယ္ပါဘူးဟာ..နင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ပါ..နင္နဲ႔ခြဲရမွာကိုငါအရမ္းေၾကာက္လို႔ပါတိမ္ျပာရယ္..နင္မရွိရင္ငါေသသြားနိုင္တယ္..နင္မေသပါနဲ႔ေနာ္..
-
နင္ကေလ..လုပ္လိုက္ရင္စိတ္ျမန္လက္ျမန္ခ်ည္းဘဲ..ဒါေၾကာင့္ငါနင့္ကိုစိတ္မခ်တာ..
-
ဟင္..မိုးညိဳ...နင္ေရာက္လာတယ္..
-
ငါကအျမဲတမ္းနင့္အနားမွာရွိေနတာပါအဲလစ္ရာ..နင္ကတိမ္ျပာ့ဆီဘဲစိတ္ေရာက္ေနလို႔ငါ့ကိုမျမင္ေနတာ..နင္ေပ်ာ္ေနလို႔ငါကနင့္ကိုမေခၚတာပါ..အခုနင္ငါ့ကိုလိုအပ္လာေတာ့ငါလာရတာေပါ့..
-
လုပ္ပါဦးမိုးညိဳရယ္..သူေသသြားျပီလားဟင္..
-
နင့္သူ႔ႏွာေခါင္း၀မွာလက္ညိႈးေလးခံလိုက္..သူအသက္ရႈေနေသးတယ္..ေတြ႕လား..မေသေသးဘူး..သြား..နင့္ကားကိုျခံထဲကိုေမာင္းလာခဲ့..ျခံထဲအ၀င္မွာစက္သတ္ျပီးလွိမ့္ေနာ္..ေနာက္ကအေစာင့္ၾကားသြားမယ္..
-
နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲမိုးညိဳ..
-
သူ႔ကိုသယ္သြားရမယ္ေလဟာ..နင္ကသူ႔ကိုခြဲနိုင္လို႔လား..သူ႔ကိုထားခဲ့ရင္နင္တို႔ဒီတသက္ေ၀းျပီေနာ္..
-
ဟင္..ငါသူ႔ကိုမခြဲနိုင္ဘူးမိုးညိဳ..သူ႔ကိုငါအရမ္းခ်စ္တာ..
-
ဒါဆိုနင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ..အခုကားသြားယူေတာ့ေလ..ပ်ာယာပ်ာယာမလုပ္နဲ႔ေနာ္..လူရိပ္လူေျခလည္းၾကည့္ဦး..
-
ကၽြန္မကားကိုျခံထဲကိုအသာဘီးလွီမ့္ျပီး၀င္လိုက္သည္..တိမ္ျပာ့ကိုယ္ကအေတာ္ကိုေလးတာမို႔ကၽြန္မခက္ခက္ခဲခဲကားေပၚကိုတင္ရသည္..ပင္ပန္းလိုက္တာေခၽြးေတြတဒီးဒီးက်လာသည္..မိုးညိဳကေတာ့ဘာမွမေျပာဘဲလိုက္ၾကည့္ေနသည္..တိမ္ျပာ့ကိုယ္ၾကီးကားေပၚေရာက္ေတာ့အိမ္တံခါးကိုေသခ်ာေစ့ပိတ္ခဲ့သည္..ျပီးေတာ့မွကားကိုညင္သာစြာကၽြန္မေမာင္းထြက္ခဲ့သည္..
အိမ္ေရွ႕ဆင္၀င္ေအာက္ကားရပ္ျပီးတိမ္ျပာ့ကိုယ္ကိုတခါအိမ္ေပၚကိုဆြဲတင္ရျပန္သည္..ကၽြန္မမွာအသက္ထြက္မတတ္ပင္ပန္းေနတာကိုမိုးညိဳက၀ိုင္းမကူဘဲဟိုလိုလုပ္၊ဒီလိုလုပ္နဲ႔ဆရာလုပ္ျပီးေျပာေနေသးတာေၾကာင့္စိတ္တိုလာသည္..တိမ္ျပာကိုအေပၚထပ္ထိပင္ပန္းခက္ခဲစြာဆြဲတင္ျပီးခ်ိန္ထိတိမ္ျပာကသတိမရေသးတာေၾကာင့္ကၽြန္မစိတ္လည္းပူသည္..ကားကိုဂိုေဒါင္ထဲထဲ့ျပီးေသာ့ခတ္လိုက္သည္..အိမ္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့အိပ္ခန္းထဲမွာမိုးညိဳကတိမ္ျပာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းဆရာလုပ္ျပန္သည္..
-
နင္ေတာ္ေတာ္ေမာေနျပီလားအဲလစ္..
-
ေမာတာေပါ့..ပင္ပန္းလြန္းလို႔အသက္ထြက္ေတာ့မယ့္အတိုင္းဘဲ..နင္ကငါ့ကို၀ိုင္းမကူဘဲေနနိုင္တယ္..
-
ဟာ..နင့္ကိစၥကိုနင့္ကိုယ္နင္အားကိုးျပီးလုပ္ရမွာေပါ့..ငါေျပာလို႔ဘဲအခုဆိုနင့္အိမ္ကိုနင့္ခ်စ္သူပါလာျပီမဟုတ္လား..ကဲ..စတိုခန္းကိုသြားျပီးၾကိဳးသြားယူ..နင့္အေဖထိုင္ေနၾကကၽြန္းထိုင္ခံုပါသယ္ခဲ့..
-
ငါေမာေနျပီဟာ..နင္ငါ့ကိုဘာခိုင္းဦးမလို႔လဲ..
-
သူသတိရလာရင္နင့္အိမ္မွာမျပန္ေတာ့ဘူးဆိုျပီးေနမယ္ထင္လို႔လား..သူ႔ကိုၾကိဳးတုတ္ထားရမွာေပါ့
-
ဒါဆိုသူငါ့ကိုမုန္းသြားမွာေပါ့..
-
သူမုန္းတာအဓိကမဟုတ္ဘူး...နင့္နားမွာသူရွိေနဖို႔ကအဓိကေလ..သူအခုနင့္နားကထြက္သြားရင္နင့္ဘ၀ထဲကအျပီးထြက္သြားမွာေနာ္..ျမန္ျမန္လုပ္..သတိရလာရင္နင္သူ႔ကိုထိန္းနိုင္ဖို႔မလြယ္ဘူး..
-
ခုမွေတာ့မထူးေတာ့တာမို႔ကၽြန္မမိုးညိဳစကားကိုနားေထာင္လိုက္သည္..ေဖေဖ့လက္တင္ကၽြန္းကုလားထိုင္ၾကီးကိုကၽြန္မအိပ္ခန္းထဲမနိုင့္တနိုင္မသယ္လာခဲ့သည္..လူကအရမ္းပင္ပန္းထားတာမို႔မနည္းကိုလႈပ္ရွားေနရသည္..တိမ္ျပာ့ကိုမဆံုးရံႈးခ်င္ေသာအခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္သာအားယူျပီးလုပ္ေနရေပမယ့္ကၽြန္မေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနျပီ..ထိုင္ခံုေပၚတိမ္ျပာ့ကိုယ္ၾကီးကိုမနည္းေရာက္ေအာင္တင္ရသည္..ထိုင္ခံုနဲ႔တြဲျပီးၾကိဳးနဲ႔အထပ္ထပ္ခ်ည္ရေသးသည္..
အားလံုးျပီးေတာ့တိမ္ျပာသတိရလာသည္..ၾကည့္စမ္း..ေတာ္ပါေသးရဲ႕..အခ်ိန္မွီအားလံုးျပီးသြားလို႔ေပါ့..တိမ္ျပာသတိရလာေတာ့ပထမအေျခအေနကိုသေဘာေပါက္ဟန္မတူဘဲဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနပံုရသည္..သူ႔ေရွ႕မွာဆံပင္စုတ္ဖြားႏွင့္ပင္ပန္းလြန္းလို႔စုတ္ျပတ္ေနေသာကၽြန္မပံုကိုေတြ႔မွအေျခအေနကိုသေဘာေပါက္လာပံုရသည္..ထိုင္ရာမွထဖို႔ၾကိဳးစားသည္..သူ႔ကိုၾကိဳးနဲ႔တုတ္ထားတာေတြ႔ေတာ့ေဒါသတၾကီးေအာ္ေနတာေၾကာင့္ကၽြန္မေခါင္းစည္းပု၀ါနဲ႔သူ႔ပါးစပ္ကိုစည္းထားလိုက္ရေတာ့သည္..
------------------------------------By KK
ဆက္ရန္
0 comments:
Post a Comment