ကၽြန္မအိမ္ကိုလူေတြအမ်ားၾကီးေရာက္လာသည္..ဖခင္အရင္းေသဆံုးမႈအတြက္သမီးအရင္းျဖစ္သူကၽြန္မအေပၚဘယ္သူမွမသကၤာမျဖစ္ၾက..ကၽြန္မငိုခဲ့ရပါသည္..အူလိႈက္သည္းလိႈက္ငိုေၾကြးခဲ့သည္..ကၽြန္မေဖေဖ့ကိုမဆံုးရံႈးခ်င္ပါ...ေဖေဖ့ကိုကၽြန္မသတ္တာမဟုတ္..ကံၾကမၼာကသတ္တာဘဲျဖစ္သည္..လူတိုင္းကမိဘမဲ့ျဖစ္သြားေသာကၽြန္မကိုဂရုဏာသက္သည္..
ရန္ကုန္ကဖိုးဖိုးနဲ႔ဖြားဖြားလည္းေရာက္လာျပီးသူတို႔နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ဖို႔ကၽြန္မကိုေခၚၾကသည္..ကၽြန္မမလိုက္ခ်င္ေၾကာင္းဇြတ္မွီတ္ျငင္းေတာ့ေနာက္ဆံုးလက္ေလွ်ာ့သြားၾကသည္..ကၽြန္မတဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ျပီးျပီ..ကၽြန္မေျခေထာက္ေပၚကၽြန္မရပ္တည္ပိုင္ခြင့္ရွိျပီျဖစ္သည္..ဘယ္လိုမွေျပာမရေတာ့ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားရွိေသာအေဒၚၾကီးတေယာက္ကိုအိမ္မွာကၽြန္မအေဖာ္ရေစရန္လာေနခိုင္းခဲ့ျပီးဖိုးဖိုးနဲ႔ဖြားဖြားျပန္သြားၾကသည္..
ကၽြန္မကေတာ့လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုင္ႏွစ္ဆိုင္ကိုတဆိုင္တည္းေပါင္းဖြင့္ျပီးက်န္တဆိုင္ကိုဆိုင္ခန္းငွားလိုက္ေတာ့သည္..ဆိုင္မွရေသာ၀င္ေငြကကၽြန္မတေယာက္စာလံုေလာက္ရံုမကပိုလွ်ံေနေတာ့သည္..အိမ္မွာလာေနေပးေသာအေဒၚၾကီးကကၽြန္မနဲ႔မိုးညိဳစကားေျပာတိုင္းလာလာေခ်ာင္းၾကည့္တတ္တာေၾကာင့္ကၽြန္မအိမ္မွာမေနခိုင္းေတာ့ဘဲတရက္ျခားတခါသာလာျပီးခ်က္ျပဳတ္ေလွ်ာ္ဖြတ္အိမ္ရွင္းခိုင္းရေတာ့သည္..လူေတြကကိုယ္နဲ႔မဆိုင္တာကိုအလြန္စပ္စုခ်င္ၾကသည္..
မိုးညိဳကေတာ့သူ႔စကားအတိုင္းကၽြန္မအိမ္မွာေန႔တိုင္းအေဖာ္လုပ္ေပးပါသည္..ကၽြန္မအျပင္ထြက္ခ်ိန္ေတြမွာေတာ့မိုးညိဳလိုက္မလာတတ္ပါ..အိမ္ၾကီးတခုလံုးမွာကၽြန္မတေယာက္တည္းေနသည္လို႔တျခားသူေတြျမင္ေပမယ့္တကယ္ေတာ့ကၽြန္မအိမ္မွာမိုးညိဳကအေဖာ္ရွိသည္..မိန္းကေလးတေယာက္တည္းေနတာမို႔ေသြးတိုးစမ္းလိုသူေတြေတာ့ရွိခဲ့ဘူးသည္..
တခါကညဥ့္နက္ခ်ိန္မွာမီးဖိုဘက္ကတဂ်စ္ဂ်စ္အသံၾကားသည္..ကၽြန္မအိပ္မေပ်ာ္ေသးပါ..အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာမီးေမွာင္ခ်ျပီးမိုးညိဳသီခ်င္းဆိုျပတာကိုနားေထာင္ေနခ်ိန္ေပါ့..အသံေၾကာင့္ကၽြန္မနားစြင့္လိုက္ျပီးမီးဖိုဘက္ကိုေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္..အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကိုတစံုတဦးကဖြင့္ဖို႔ၾကိဳးစားေနပံုရွိသည္..အျပင္ဘက္ကလြန္သြားနဲ႔အေပါက္ေဖာက္ေနတာျဖစ္လိမ့္မည္..
ကၽြန္မေၾကာက္လန္႔မႈျဖင့္လူကတဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္..ဖုန္းဆက္ဖို႔ေနာက္လွည့္လိုက္ေတာ့ကၽြန္မေနာက္တြင္ရပ္ေနေသာမိုးညိဳကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..မိုးညိဳကခပ္ေအးေအးပင္အသံၾကားေနရေသာတံခါးကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္..ေၾကာက္စိတ္တစိုးတစိမွရွိပံုမရပါ..
-
မိုးညိဳ..ရဲစခန္းဖုန္းဆက္မွျဖစ္မယ္..အိမ္ထဲသူခိုး၀င္မလို႔ျဖစ္မယ္..
-
နင့္ရဲစခန္းကဖုန္းဆက္လို႔ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာဦးမွ...ဒီေကာင္ကနင္တေယာက္တည္းရွိတယ္ထင္ျပီးလာတာဟ...အခုေနမွတ္ေလာက္သားေလာက္မလုပ္ရင္ေနာက္ထပ္လာေနလိမ့္မယ္..
-
ဟင္..နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ..ရဲေတြေရာက္လာရင္သူေျပးသြားမွာေပါ့..
-
ေအးေလ..အခုထြက္ေျပးပါျပီတဲ့..ေနာက္တခါမလာဘူးလား..ေနာက္တခါမလာေအာင္ကိုလုပ္ရမွာဟ..
-
ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ..ငါေၾကာက္တယ္..
-
ေၾကာက္မေနနဲ႔..ဟိုမွာထင္းခြဲတဲ့ဓါးမေတြ႕လား..အဲ့ဒါသြားယူ..အိုေက..အဲ့ဒီဓါးကိုကိုင္ျပီးတံခါးနားတိုးေနလိုက္..ငါရွိတယ္..နင္မေၾကာက္နဲ႔..တံခါးမွာအေပါက္ျဖစ္သြားျပီေတြ႔လား..ဒီေကာင္သြပ္နန္းၾကိဳးနဲ႔တံခါးဂ်က္ျဖဳတ္လိမ့္မယ္..နင္အသင့္ျပင္ထား..
-
ဟင္..နင္ဘာမွမလုပ္ဘူးလား..
-
ဟ..ဒါနင့္အိမ္ေလ..နင္လုပ္ရမွာေပါ့..ငါရွိေနပါတယ္..မေၾကာက္နဲ႔..ဟိုမွာေတြ႕လား..တံခါးဂ်က္ျပဳတ္ေတာ့မယ္..တံခါးပြင့္တာနဲ႔ဘာမွေတြးမေနနဲ႔..ဓါးမနဲ႔ခုတ္ခ်လိုက္..
-
ဟင္..ေသသြားရင္ေရာ..
-
သူမေသရင္နင္ေသလိမ့္မယ္..ဟိုမွာပြင့္လာျပီ..ခုတ္..ခုတ္..ခုတ္ခ်လိုက္..
-
ဒုတ္....အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
-
ကၽြန္မမိုးညိဳေျပာသည့္အတိုင္းဘာမွမေတြးေတာ့ဘဲမ်က္စိစံုမွိတ္ျပီးထိခ်င္ရာထိခုတ္ခ်လိုက္သည္..အလြန္နာက်င္စြာေအာ္ဟစ္သံၾကီးၾကားလိုက္ရေတာ့ကၽြန္မလန္႔သြားသည္..ပူေႏြးေသာေသြးေတြကကၽြန္မမ်က္ႏွာႏွင့္ကိုယ္ေပၚလာစင္သည္..မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့လက္မွာဓါးခုတ္ရာၾကီးနဲ႔လူတေယာက္ေသြးေတြရႊဲျပီးေအာ္ေနသည္..ကၽြန္မေၾကာက္လန္႔စြာဓါးကိုထပ္ေျမွာက္လိုက္ေတာ့ထိုလူထြက္ေျပးသြားသည္..
ေစးကပ္ကပ္ေသြးတို႔ေပေနေသာလက္ကိုၾကည့္ျပီးထိတ္လန္႔တၾကားဓါးမၾကီးကိုကၽြန္မလႊတ္ခ်လိုက္မိသည္..ေဘးအိမ္ကမီးေတြလင္းလာတာမို႔ကမန္းကတန္းကၽြန္မတံခါးကိုျပန္ဆြဲပိတ္လိုက္ျပီးအေမွာင္ထဲမွာျငိမ္ျငိမ္ေလးရပ္ေနမိသည္..အခန္းကေသြးညွီနံ႕တို႔ရေနတာေၾကာင့္ကၽြန္မေအာ့အန္မိသည္..သူခိုးကေတာ့ဘာျဖစ္သြားျပီလဲမသိ..မီးဖိုေခ်ာင္တံခါး၀မွာေတာ့မိုးညိဳကလက္ပိုက္ျပီးကၽြန္မျဖစ္ေနတာကိုျပံဳးၾကည့္ေနသည္..
-
မိုးညိဳ..နင္ကဘာမွလည္းမကူဘူး..ဟိုလူေတာ့ဘာျဖစ္သြားျပီလဲမသိဘူးေနာ္..
-
ငါကူစရာမလိုေအာင္နင္ေတာ္ပါတယ္အဲလစ္ရယ္..ေသခ်ာတာဒီလူေနာက္မလာရဲေတာ့ဘူး..သူကတဆင့္ဘယ္သူခိုးမွလာရဲေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး..ကဲ..နင့္လက္ေတြကိုေဆး..ျပီးေတာ့ေဘစင္ကေရခပ္ျပီးေသြးစက္ေတြကိုေဆးခ်လိုက္ဦး..ဟိုစပ္စုတတ္တဲ့မိန္းမၾကီးလာရင္ေမးေနမယ္..ျပီးရင္ေရခ်ိဳး..နင့္အ၀တ္ေတြကိုေလွ်ာ္မေနနဲ႔..မနက္ေစာေစာထျပီးအမိႈက္ေတြနဲ႔တူတူမီးရႈိ႕လိုက္...ၾကားလား..ဘာမွေျခရာလက္ရာမက်န္ေစနဲ႔..နင့္ဓါးမၾကီးလည္းေဆးလိုက္ဦး..
-
ကၽြန္မမိုးညိဳခိုင္းသမွ်တခုျပီးတခုလိုက္လုပ္ေနရသည္..လက္ကေသြးညီွနံ႕ကဘယ္လိုေဆးေဆးမေပ်ာက္ဘဲစြဲေနသလိုခံစားရတာေၾကာင့္ထမင္းေတာင္စားမရျဖစ္ေနရသည္..သူခိုးဘာျဖစ္သြားလဲကၽြန္မသိခ်င္ေနမိသည္..မိုးညိဳသည္အရင္ကလိုမနုညံ့ေတာ့ဘဲခက္ထန္လာသည္ဟုကၽြန္မထင္သည္..ဒါေပမယ့္ကၽြန္မမိုးညိဳကိုအျပစ္မတင္ရဲ..သူကၽြန္မအနားကထြက္သြားမွာကၽြန္မစိုးရိမ္မိသည္..
----------------------------------------By KK
ဆက္ရန္
0 comments:
Post a Comment