Welcome To My Blog... :)

ေရာက္လာၾကသူမ်ားအားလံုး စိတ္ခ်မ္းေျမွ႕ပါေစရွင္။

Thursday, 25 September 2014

သမုဒယေနၾကာ...(၃၃)



ကၽြန္မစိတ္ေျခာက္ျခားစြာအိမ္ေအာက္ထပ္ကိုေျပးဆင္းလာခဲ့သည္..ေအာက္ထပ္မွာဘယ္သူမွရွိမေနပါ..ကားဂိုေဒါင္ဆီကၽြန္မေျပးသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ေဖေဖ့ကားမရွိေတာ့..ကၽြန္မဒူးေတြေခြညႊတ္က်သြားသည္..ေၾကာက္လန္႔မႈျဖင့္ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုခ်လိုက္မိသည္..ကၽြန္မဘာလုပ္ရမလဲ..အိမ္ထဲကိုကၽြန္မေလးလံေသာေျခလွမ္းမ်ားကိုအနိုင္နိုင္သယ္ရင္းျပန္၀င္လာခဲ့သည္..သြားျပီ..အခ်ိန္ေတြကိုျပန္ဆြဲမရနိုင္ေတာ့..
စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာဆိုဖာေပၚထိုင္ခ်လိုက္ျပီးနံရံေပၚကတိုင္ကပ္နာရီကိုေမာ့ၾကည့္မိသည္..နာရီလက္တံတို႔ကတခ်က္ခ်က္ျမည္ရင္းေရြ႕ေနသည္..ျမစ္တို႔တဖက္တည္းစီးဆင္းသလိုအခ်ိန္တို႔သည္လည္းေနာက္ျပန္မစီးဆင္းပါ..နာရီလက္တံေတြေရွ႕ကိုတိုးသြားတာၾကည့္ရင္းကၽြန္မရင္ဘတ္ထဲမီးေတြေလာင္ေနသည္..မ်က္လံုးတို႔ကအခန္းေထာင့္ဆီေရာက္သြားေတာ့ဖုန္းကိုလွမ္းျမင္သည္..
ဟုတ္တာေပါ့..ဖုန္းရွိတာဘဲ..ေဖေဖ့ဆီကိုဖုန္းေခၚမည္..ကၽြန္မေဖေဖ့ဟမ္းဖုန္းနံပါတ္ကိုႏွိပ္လိုက္သည္..ဖုန္း၀င္သြားျပီးေဖေဖဖုန္းကိုင္သည္..လိုင္းကမေကာင္းဘဲတဂ်စ္ဂ်စ္ျမည္သံထြက္ေနသည္..ေလတိုးသံတ၀ူး၀ူးကိုၾကားေနရသည္..ကၽြန္မေျပာေနတာကိုေဖေဖမၾကား..ဟလို..ဟလိုဟုသာထူးေနသည္..
ကၽြန္မစိတ္မရွည္စြာဖုန္းကိုခ်ပစ္လိုက္ျပီးေနာက္တခါျပန္ေခၚသည္..ဖုန္းကိုင္တာနဲ႔ေလတိုးသံၾကီးတ၀ူး၀ူးကိုၾကားေနရသည္..ဘုရားသခင္..ကယ္မေတာ္မူပါ..ကၽြန္မထင္သလိုမျဖစ္ပါေစနဲ႔..
-
ေဖေဖ..ေဖေဖ...ဟလို..ေဖေဖ..ၾကားရလား..
-
ဟလို..ဟလို..သမီးလား..အသံကျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းနဲ႔..ေသခ်ာမၾကားရဘူး..သမီးဘာျဖစ္လို႔လဲ..
-
ေဖေဖအခုဘယ္မွာလဲ..
-
ဟမ္..ဘာလဲ..မၾကားရဘူး..ခနေနမွျပန္ေခၚပါလားသမီး..
-
ေဖေဖ..ေဖေဖေရ..ဖုန္းမခ်ပါနဲ႔..အခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ..ေျပာပါ..
-
ဟလို..ေသခ်ာမၾကားရဘူးသမီးေရ..ေဖေဖအခုနင့္အန္တီနဲ႔ေတာင္ၾကီးသြားေနတာ..ေနာက္မွျပန္ေခၚမယ္..ေဖေဖကားေမာင္းေနလို႔..
-
အမေလး...ဘုရားသခင္..ေဖေဖျပန္လာခဲ့..အခုကားရပ္..ျပန္လာခဲ့..
-
ဘာေျပာတာလဲသမီးေလး..အဲ့လိုမဆိုးရဘူးေလ..ညေနျပန္လာမွာေပါ့..
-
မဟုတ္ဘူး..မဟုတ္ဘူး..အခုကားရပ္..အခုကားရပ္ပါဆို..
-
ေမာင္ေရ..ေရွ႕မွာအေကြ႕ၾကီးေလ..အရွိန္ေလွ်ာ့.....ေမာင္..ဘရိတ္ဖမ္းေလ...ေမာင္ေရ.....အားးးးးးးးးးးး
-
ဟာ...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ..၀ုန္းးးးးးးဒုန္းးးးဂလံုး..ဒုန္းးးး..အားးးးးးးးး
-
ဖုန္းထဲကဆူညံေသာအသံမ်ားကိုနားေထာင္ျပီးကၽြန္မမ်က္လံုးေတြကိုတင္းက်ပ္စြာပိတ္ထားလိုက္သည္...ကၽြန္မၾကိဳးစားမႈမေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ..ကၽြန္မအခန္းေထာင့္ေလးမွာကိုယ္ကိုတတ္နိုင္သမွ်ၾကံဳ႕ျပီးထိုင္ေနမိသည္..ေဖေဖ့ကိုကၽြန္မသတ္လိုက္မိျပီ..ဟင့္အင္း..ကၽြန္မသတ္တာမဟုတ္..မိုးညိဳလုပ္တာ..ေဖေဖ့ကိုသမီးမသတ္ပါဘူးေဖေဖရယ္..ဟိုမိန္းမၾကီးကိုလုပ္တာပါ..ဘာလို႔ေဖေဖကလိုက္သြားတာလဲ..ကၽြန္မတကိုယ္လံုးေဆာက္တည္ရာမဲ့တုန္ယင္ေနသည္..
-
နင္အဲ့လိုျဖစ္ေနရင္လူေတြနင့္ကိုမသကၤာျဖစ္မွာေပါ့..စိတ္ကိုျငိမ္ေအာင္ထားစမ္းပါ..
-
ဟင္..မိုးညိဳ...နင္ေရာက္လာျပီ..နင့္ေၾကာင့္အခုငါ့ေဖေဖေသျပီ..နင္သိလား..အဲ့ဒါနင့္ေၾကာင့္..
-
ဟ..ငါလည္းနင့္အေဖလိုက္သြားမယ္မွမသိတာကို..ငါစိတ္မေကာင္းပါဘူးဟာ..နင္မငိုေနနဲ႔..နင့္ကိုငါေစာင့္ေရွာက္မယ္..နင့္နားမွာအေဖာ္လုပ္ေပးမယ္ေလ...
-
နင္တကယ္ေနာ္..နင္ငါ့ကိုပစ္မထားရဘူးေနာ္..ငါတေယာက္တည္းေနရမွာေၾကာက္တယ္..
-
ငါနင့္နားမွာအျမဲရွိမယ္..နင္ေၾကာက္စရာမလိုဘူး..သိလား..နင့္မ်က္ႏွာဒီေလာက္ပ်က္ေနတာကိုျပင္စမ္း..သိပ္မၾကာခင္အေၾကာင္းၾကားတဲ့ဖုန္းေတြ..လူေတြလာလိမ့္မယ္..ငိုခ်င္ရင္အဲ့ေတာ့မွငို..အခုမငိုနဲ႔..ငါ့ကိုစကားေျပာ..နင္ရန္ကုန္မွာေနတုန္းကအေၾကာင္းေတြေျပာ..နင့္အေမစိတ္ဆင္းရဲျပီးနင့္အေဖနဲ႔ဟိုမိန္းမေၾကာင့္ေ၀ဒနာခံစားရင္းေသသြားရတာေတြေျပာ..နင့္ဆီတေယာက္ေယာက္ကဖုန္းမေခၚေသးမခ်င္းငါ့ကိုစကားေတြေျပာေနေနာ္..မငိုနဲ႔..သိလား..
-
ကၽြန္မစကားေတြေျပာသည္..မရပ္မနားေျပာေနသည္..ဘာအေၾကာင္းေတြေျပာေနမိမွန္းပင္မမွတ္မိေတာ့ေအာင္ေျပာသည္..စကားေတြဆက္တိုက္ေျပာေနရင္ခံစားရတာသက္သာသည္..စကားေျပာရပ္လိုက္ရင္အေတြးေတြက၀င္လာသည္..ဒါေၾကာင့္မရပ္ရဲဘဲစကားဆက္တိုက္ေျပာေနရသည္..ပထမဆံုးဖုန္းျမည္သံကိုၾကားရခ်ိန္အထိကၽြန္မစကားေျပာေနသည္..
----------------------------------By KK
ဆက္ရန္

0 comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...