ႏွလံုးသားကၾကားနိုင္သည္..(၂)

ဒီေန႔ေတာ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္ခိုင္မာမာခ်လို႔ကၽြန္မျမပန္းႏြယ္ဆီဖုန္းဆက္လိုက္သည္..
-
ဟလို..ျမပန္းႏြယ္လား
-
ဟုတ္ကဲ့အေမ
-
သားနဲ႔အဆက္အသြယ္မရဘူးလား..
-
မေန႔ကသူဖုန္းဆက္ေတာ့ေျပာလိုက္တယ္အေမ..လိုင္းမေကာင္းလို႔ခဏဘဲေျပာလိုက္ရတယ္..သမီးကအေမ့ဆီကိုဖုန္းဆက္ျပီးျပီေတာင္ထင္ေနတာ..
-
မဆက္ပါဘူးေအ..ခုကေျပာစရာရွိလို႔..အေမညည္းတို႔အိမ္လာလည္မလို႔..
-
ရွင္...ဘယ္လို..
-
ဟဲ့..ဘာျဖစ္သြားတာတုန္း..အေမလာခဲ့မလို႔..
-
ဟို..ဟို..ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးအေမ..တခါမွမလာစဖူးမို႔အံ့ၾသသြားလို႔ပါ..ဘာျဖစ္လို႔လဲအေမ
-
ေအာ္..ေျမးေတြကိုလည္းေတြ႕ခ်င္လို႔.သားလည္းအံ့ၾသ၀မ္းသာသြားေအာင္လို႔ေပါ့ေအ..
-
ရပါတယ္အေမ..ဟိုေလ..ဘယ္ေန႔လာမွာလဲဟင္..
-
မနက္ျဖန္
-
ရွင္....ေအာ္...ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့အေမ..လာခဲ့ပါ
-
ေအး..မနက္ျဖန္ညေနကားဂိတ္လာၾကိဳ..ဒါဘဲကြယ္..ခရီးထြက္ဖို႔အိမ္ကအဖိုးၾကီးကိုဟင္းခ်က္ေပးခဲ့ရဦးမယ္..
-
ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့အေမ..လာၾကိဳပါ့မယ္..
-
ကၽြန္မခ်က္ခ်င္းဖုန္းနဲ႔ကားလက္မွတ္လွမ္းျဖတ္သည္..လိုအပ္သည့္ဟင္းစားမ်ားအျမန္၀ယ္ကာခ်က္ျပဳတ္ျပီးသမီးစိုးစိုးေ၀ကိုမွာသင့္တာမွာၾကားရသည္..သားလတ္တိုးေ၀ကေတာ့တပ္မေတာ္သားမို႔အိမ္မွာမရွိ..ေျမးႏွစ္ေယာက္အတြက္မုန္႔ႏွင့္အရုပ္မ်ား၀ယ္...ခရီးထြက္ဖို႔ထုတ္ပိုးျပင္ဆင္..လူေအးၾကီးဦးတင္ေအာင္ကေတာ့မင္းအစိုးရိမ္လြန္ေနတာပါကြာဟုဆိုကာခပ္ေအးေအးပင္..သူဘဲေကာင္းတယ္..ေနစိမ့္လြန္းသူၾကီး..ညေရာက္ေတာ့လူလည္းဖတ္ဖတ္ေမာကာလႈပ္ပင္မလႈပ္ခ်င္..ေအာ္..သားေဇာ....

မနက္ေစာေစာအိမ္မွာလုပ္စရာရွိတာလုပ္..ေရမိုးခ်ိဳးအ၀တ္လဲကာပစၥည္းေတြစံုမစံုစစ္..ကားဂိတ္ဆင္းဖို႔ျပင္ရသည္..ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့မေန႔ကမွကပ္ျပီးကမန္းကတန္း၀ယ္သည့္လက္မွတ္မို႔ထိုင္ခံုကအေနာက္ဘက္က်က်..ကားမူးတတ္ေသာကၽြန္မအတြက္အဆင္မေျပ..မတတ္နိုင္..ခ်စ္ေသာသားအတြက္အားမာန္အျပည့္တင္းကာခရီးဆက္ရံုေပါ့..မိခင္ျဖစ္ဖူးသူမ်ားသာသိနိုင္ေသာမိခင္တေယာက္၏ေဇာ...ေရွ႕မွာတံတိုင္းၾကီးကာထားရင္ေတာင္ေျပးတိုက္ျဖိဳခ်ေလာက္ေအာင္ထက္သန္ေသာေဇာအဟုန္နဲ႔သားၾကီးရွိရာဧရာ၀တီတိုင္းျမိဳ႕ေလးဆီကၽြန္မခ်ီတက္ခဲ့ေလျပီ...ညေနေစာင္းပိုင္းျမိဳ႔ကိုေရာက္ေတာ့ျမပန္းႏြယ္လာၾကိဳသည္..ကားမဴးလြန္းေနတာေၾကာင့္ကၽြန္မစကားမ်ားမ်ားလည္းမေျပာနိုင္..အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ေျမးမ်ားကို၀ယ္လာေသာမုန္႔ေတြအရုပ္ေတြေပး..အင္း...ခုမွသတိရတယ္..ေခၽြးမျမပန္းႏြယ္အတြက္ဘာမွမ၀ယ္လာမိ..မတတ္နိုင္ဘူး..ကိုယ့္အပူနဲ႔ကိုယ္သူ႔အတြက္သတိမရမိ..တစ္ဦးေမတၱာတစ္ဦးမွာ..ကၽြန္မလာတာကိုလည္းသူၾကည္ျဖဴပံုမရ..စိတ္ထဲကအလိုလိုသိေနသည္..ကၽြန္မမ်က္ႏွာကိုျမပန္းႏြယ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မၾကည့္ဘဲခပ္ဖယ္ဖယ္လုပ္လို႔စကားေျပာေနသည္ထင္မိသည္..ခရီးပန္းလာသျဖင့္သိပ္ေတာ့အကဲမရလွပါ..

ေနာက္တခုကျမပန္းႏြယ္လာၾကိဳေတာ့ကားဒရိုင္ဘာေကာင္ေလးကလူငယ္..ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္..နာမည္ကမင္းနိုင္..ဒီေကာင္ေလးျမပန္းႏြယ္ကိုၾကည့္ေသာအၾကည့္ကိုမၾကိဳက္..ငယ္ရာကၾကီးလာသည္မို႔သည္အၾကည့္ေတြကိုေနာေက်ျပီးသား..အင္းးးေျပာရရင္ႏွစ္ေယာက္လံုးအျပန္အလွန္ၾကည့္ေသာအၾကည့္ေတြကိုမၾကိဳက္..သားၾကီးကဘာလို႔ကိုယ့္ဇနီးနဲ႔ရြယ္တူလူငယ္တစ္ဦးကိုဒရိုင္ဘာခန္႔ထားရတာလဲ..စိတ္ထဲမွာသိပ္သေဘာမက်..ေအးေလ..ကိုယ္ကဒီေန႔မွစေရာက္သည္..ေျပာျပန္ရင္လည္းဒီအဘြားၾကီးလွ်ာရွည္ရန္ေကာျဖစ္ဦးမည္..ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သားၾကီးအိမ္ကိုေရာက္ေတာ့သားၾကီးမရွိေနေပမယ့္သားၾကီးေနတဲ့ေနရာဆိုေသာအသိနဲ႔စိတ္ထဲမွာေႏြးေထြးသြားသည္..ေျမးမ်ားကအနားမွာတြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔ခၽြဲေနၾကသျဖင့္သူတို႔ေလးေတြနဲ႔အလိုက္အထိုက္ေျပာ..ထမင္းစားျပီးဘုရားရွိခိုးကာေစာေစာနားလိုက္ပါတယ္..ခရီးပန္းလာျပီးအိပ္ယာအေျပာင္းအလဲမို႔အိပ္မေပ်ာ္..တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္..ေအာ္..အသက္ၾကီးလာေတာ့လည္းငယ္ဘ၀ကလိုေခါင္းအံုးေပၚေခါင္းခ်ရံုနဲ႔အိပ္မေပ်ာ္တတ္ေတာ့တဲ့ဘ၀အခ်ိန္ေရာက္လာျပီေပါ့..

မနက္ေတာ့ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တဲ့အတြက္ေစာေစာဘဲထလိုက္ပါတယ္..ျမပန္းႏြယ္တို႔သားအမိေတြေတာ့မထၾကေသး..ေစာေသးတာကိုး..မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္၀င္လို႔ေရေႏြးေလးတည္မယ္စိတ္ကူးလိုက္သည္..မီးဖိုေခ်ာင္မွအိမ္ျပင္ဘက္ထြက္ေသာတံခါးကိုအလင္းေရာင္ရရန္တြန္းအဖြင့္ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္လူကမိုက္ကနဲျဖစ္သြားသည္...
-
အလို..ဘုရားးးးဘုရားးးဒါ..ဒါ...
-
ဆက္ရန္......

Posted in: Stories, ႏွလံုးသားကၾကားနိုင္သည္