ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ..(၁၃)

က်ေနာ္လမ္းေလွ်ာက္ရမည္..ဒီေတာၾကီးထဲကထြက္ရမည္ဆိုေသာအသိသာရွိေနသည္..က်ေနာ္ဘယ္ကိုေလွ်ာက္ေနမိသည္ကိုပင္မမွတ္မိေတာ့...ဘယ္လိုခရီးဆက္ေနလဲက်ေနာ့္ေခါင္းကလိုက္မေတြးနိုင္ေတာ့ပါ..ဒဏ္ရာသည္ေသြးခဲေျခာက္မ်ားႏွင့္ေယာင္ကိုင္းထံုက်ဥ္ေနျပီ..လူကလမ္းေလ်ာက္ေနေပမယ့္သတိကရတခ်က္မရတခ်က္ျဖစ္ေနသည္...

ညေနေစာင္းေတာ့က်ေနာ္ေရာက္ေနသည့္ေနရာတြင္ရြံ႕ညႊန္မ်ားျပည့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..ညႊန္အိုင္ၾကီးေတြက်ေနာ့္ပတ္လည္မွာ၀ိုင္းေနသည္..က်ေနာ္ဘယ္လို၀င္လာမိလဲက်ေနာ္မသိေတာ့..ထြက္လမ္းကိုမေတြ႔..ပတ္လည္မွာျမဴေတြကဆိုင္းေနသည္..ညေနဆည္းဆာေနေရာင္ကေတာက္ပေနသည္...ညႊန္အိုင္ရဲ႔ဟိုမွာဘက္မွာေတာ့ေသြးအိုင္ၾကီး...အမွန္ေတာ့၀င္လုဆဲေနေရာင္ေၾကာင့္ေရအိုင္ၾကီးကေသြးေရာင္ေတာက္ေနတာျဖစ္သည္..

ေျခေထာက္ေတြကေအာက္ကညႊန္ထဲသို႔တျဖည္းျဖည္းနစ္ေနသည္..အနားကသစ္ပင္ႏွင့္၀ါးပင္ေတြကိုအတင္းကုတ္တြယ္ဆြဲထားရသည္...က်ေနာ့္ပတ္လည္မွာအႏၱရာယ္ေတြ၀ိုင္းေနသည္..ျမဴေတြကပိုက်လာသည္..က်ေနာ့္ေခါင္းကဘာကိုမွေတြးမရ..တဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနသည္..က်ေနာ္ဖ်ားေနသည္..တကိုယ္လံုးလည္းပူျခစ္ေနသည္...

ပတ္၀န္းက်င္အသံေတြလည္းတိတ္ကုန္ျပီ..ယုတ္စြအဆံုး..ေလတိုးသံေတာင္က်ေနာ္မၾကားရေတာ့ပါ..သစ္ပင္ကိုအားကုန္ဆြဲျပီးေျမမာေပၚက်ေနာ္အတင္းတက္သည္..ေျခဦးတည့္ရာက်ေနာ္ဆက္ေလွ်ာက္သည္..က်ေနာ့္ေနာက္ကိုေျမြၾကီးတေကာင္လိုက္လာေနသည္...ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာက်ေနာ့္ကို၀ါးျမိဳေတာ့မလား..

ကေယာင္ကတန္းႏွင့္ရင္ဆိုင္ရန္လွည့္လိုက္ေတာ့၀င္လုဆဲေနေရာင္ေၾကာင့္ရွည္လ်ားစြာျဖစ္ေပၚေနေသာက်ေနာ့္အရိပ္...က်ေနာ္အရူးတေယာက္လိုေအာ္ရယ္ေနမိေပမယ့္အသံကထြက္လားမထြက္လားပင္မေသခ်ာေတာ့..လူကအိပ္မက္ထဲေရာက္ေနသလိုျဖစ္ေနသည္..က်ေနာ္ေျပးရန္ၾကိဳးစားေနသည္...ညႊန္အိုင္ေတြကက်ေနာ့္ေျခေထာက္ေတြကိုဖမ္းဆြဲေနသည္..မည္မွ်ၾကာေအာင္က်ေနာ္ရုန္းကန္ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည္မသိ...က်ေနာ္တေနရာတြင္လဲက်သြားသည္..ျပီးေတာ့ဘာမွမသိေတာ့ဘဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္..

က်ေနာ္နိုးလာေတာ့ဆာေလာင္မႈမရွိ..ဘာကိုမွမခံစားတတ္..က်ေနာ္ေသေတာ့မွာလား..ေသဖို႔အခ်ိန္နီးကပ္လာျပီျဖစ္လိမ့္မည္..က်ေနာ့္မ်က္စိေရွ႕တြင္ငါးကင္ေတြ၀ဲပ်ံေနသည္...ေပါင္မုန္႔ေတြထမင္းပန္းကန္ေတြယိမ္းကေနသည္..က်ေနာ္လွမ္းဆြဲသည္..က်ေနာ္ငါးကင္ေတြကိုအားရပါးရစားေနသည္..အရသာအရမ္းရွိသည္..ဒါေပမယ့္ဘယ္ေလာက္စားစားက်ေနာ္မ၀...အားရတင္းတိမ္မႈမရွိ..

က်ေနာ္သတိလစ္ေမ့ေျမာသြားျပန္သည္..က်ေနာ္ျပန္သတိရလာေတာ့က်ေနာ့္ဦးေခါင္းကၾကည္လင္ေနသည္..က်ေနာ္ဘာကိုမွမေၾကာက္ေတာ့..ဘာကိုမွလည္းခံစားၾကည့္လို႔မရေတာ့က်ေနာ့္ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ယုန္တေကာင္ႏွာေခါင္းရႈံ႕ပြပြလုပ္ရင္းက်ေနာ့္ကိုခပ္လွမ္းလွမ္းကစူးစမ္းေနတာေတြ႕ရသည္..ဒါအစာ..က်ေနာ္မ်က္စိထဲတြင္ဒါဟာအစာဘဲျဖစ္သည္..ဖမ္းမည္..ဒီယုန္ကိုမိေအာင္ဖမ္းမည္..ယုန္ကထြက္ေျပးသြားသည္..က်ေနာ္လဲေနရာကရေအာင္ထသည္...

လိုက္ဖမ္းရမည္..ဒါက်ေနာ့္အစာ..က်ေနာ့္စိတ္တို႔ပံုမွန္ဟုတ္မဟုတ္က်ေနာ္မသိေတာ့..က်ေနာ္ယုန္သြားရာေနာက္သို႔လိုက္သည္...ယုန္ေျပးသည့္ေနာက္ကိုလိုက္ရင္းေရအိုင္နားက်ေနာ္ေရာက္လာသည္..က်ေနာ္ေရအိုင္နားတြင္ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္...ေရေသာက္ခ်င္သည္..ေရနားကိုက်ေနာ္သြားရမည္...ရုတ္တရက္က်ေနာ့္မ်က္စိေထာင့္တြင္အရိပ္တရိပ္..လူတေယာက္အရိပ္ကိုက်ေနာ္ေရအိုင္၏တဖက္နားတြင္ျမင္ေနသလိုရွိသည္..

က်ေနာ့္ကိုေတာေျခာက္ျပီ..ဒီေတာၾကီးထဲဘာလူမွမရွိဟုမုဆိုးကေျပာဖူးသည္ဘဲ...ေရဆီေရႊ႕ေနေသာက်ေနာ့္မ်က္လံုးထဲတြင္မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းကေထာင္တက္လာလိုက္လဲသြားလိုက္နဲ႔ပတ္ခ်ာလည္ေနသည္...နားထဲတြင္တစီစီနဲ႔ဆူညံေသာအသံၾကီးေတြၾကားေနရသည္..က်ေနာ့္ဆီသို႔ရွည္လ်ားေသာအေမႊးရွည္ၾကီးေတြနဲ႔သတၱ၀ါၾကီးေတြေျပးလာေနတာျမင္လိုက္ရျပီးက်ေနာ့္အသိစိတ္မ်ားေမွာင္ၾကီးမဲၾကီးက်သြားေတာ့သည္...
--------------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: Stories, ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ