သမုဒယေနၾကာ...(၉)

ေဒၚေမရီအိမ္ေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ကလွမ္းၾကည့္ေနပါသည္..ေတြ႕ေနရသည္..သမီးေလးတေယာက္တည္းစကားေတြတတြတ္တြတ္ေျပာျပီးေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးေနတာ...စိတ္ထဲမေကာင္းလွေပမယ့္သမီးေလးေရွ႕ေရးမို႔မတတ္နိုင္..ေအာ္ဟစ္ငိုယိုရင္းသမီးေလးအရုပ္ၾကိဳးျပတ္ေခြလဲက်သြားတာျမင္ေတာ့မွခင္ပြန္းသည္ကိုေအာ္ေခၚျပီးျခံထဲေျပးဆင္းလာခဲ့သည္..

သမီးေလးေဘးနားမွာအရိပ္သ႑ာန္တခုကသူမအနားကပ္သြားခ်ိန္မွာမီးခိုးေငြ႕လိုလြင့္စင္သြားသည္..မိုးညိဳေလးျဖစ္မည္ထင္သည္..သမီးကိုေပြ႕ခ်ီျပီးအိမ္ထဲျပန္၀င္ခဲ့ၾကသည္..သမီးေလးကိုသူ႔အခန္းကုတင္ေပၚတင္ေပးျပီးမွခင္ပြန္းျဖစ္သူအားအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပရသည္..ခင္ပြန္းလုပ္သူကေတာ့ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုနားေထာင္ျပီးအံ့ၾသေနသည္..

မိသားစုျပေနၾကဆရာ၀န္ကိုဖုန္းဆက္ေခၚရသည္..ဆရာ၀န္ေရာက္လာျပီးသမီးကိုၾကည့္ရႈစစ္ေဆးကာစိုးရိမ္စရာမရွိဆိုေတာ့မွသက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့သည္..သမီးကုတင္ေဘးမွာငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ေပးေနေတာ့သမီး၏ကေယာင္ကတမ္းရႈိက္သံေလးကိုတခ်က္တခ်က္ၾကားေနရသည္..သမီးဆံပင္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပးရင္းစိတ္ထဲမွာဆို႔နင့္စြာခံစားေနရသည္..သမီးအတြက္ပါ...ေမေမ့အေပၚသမီးေလးမုန္းသြားမလား...

ငယ္ဘ၀ထဲကအေဖာ္မင္ေသာသမီးေလးကမိုးညိဳေလးနဲ႔ကစားေဖာ္ကစားဖက္...မိုးညိဳဆိုတာကလည္းမ်က္စိေရွ႕တင္ၾကီးျပင္းလာေသာကေလး..သမီးေလးေမြးျပီးသူ႔က်န္းမာေရးကမေကာင္းလွတာမို႔ေနာက္ထပ္ကေလးထပ္မရနိုင္ေတာ့သမီးေလးကေမာင္ႏွမလိုခ်င္ရွာသည္..မိုးညိဳေလးအေပၚတြယ္တာစိတ္လြန္ကဲသည္..မိုးညိဳကိုမ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံ..ဘယ္ေလာက္အထိလည္းဆိုမိုးညိဳကလြဲျပီးတျခားသူငယ္ခ်င္းေတာင္မထားေတာ့..မိုးညိဳအေပၚမွာသာစိတ္အာရံုအားလံုးပံုထားသူေလး..မိုးညိဳကလည္းသမီးအေပၚသည္းခံအလိုလိုက္ရွာသည္..

အျဖစ္ဆိုးၾကီးသာမၾကံဳခဲ့ရရင္ကေလးႏွစ္ေယာက္ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းကိုတက္ညီလက္ညီၾကိဳးစားေနၾကမွာ..အခုေတာ့ေလွေလွာ္ရင္းတက္က်ိဳးသလိုအျဖစ္ဆိုးေၾကာင့္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရင္းႏွီးလာေသာအိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔လည္းအေနတန္းသြားသည္..သမီးေလးလည္းအေဖာ္မဲ့သြားရွာျပီ..သနားလိုက္တာသမီးေလးရယ္..

သမီးေလးသတိရလာေတာ့သူမကိုစိမ္းစိမ္းၾကည့္သည္..ရင္ထဲမွာနာက်င္လြန္းရပါသည္..သူမေစတနာေတြသမီးေလးကိုနားလည္ေစခ်င္လွသည္..သမီးကဘာစကားမွမေျပာဘဲထထိုင္ကာအခန္းျပတင္းေပါက္ကေနအျပင္ကိုေငးေနသည္..ထိုအခ်ိန္တဖက္အိမ္မွဘုန္းၾကီးတရားေဟာျပီးေရစက္ခ်အမွ်ေ၀သံထြက္လာေတာ့သမီးထျပီး၀ရံတာဆီေလွ်ာက္ထြက္သြားကာတဖက္ျခံကိုေငးေနသည္..

မနက္အာရံုတက္ခ်ိန္မို႔အားမေကာင္းေသးေသာအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္တဖက္ျခံတြင္းသစ္ပင္ေပၚကက်ီးတအုပ္လန္႔ပ်ံသံၾကားလိုက္ရသည္..သမီးကေတာ့တဖက္ျခဲထဲကိုၾကည့္ရင္းတစံုတေယာက္ကိုရွာေဖြေနသလို...ရုတ္တရက္ေမႊးရနံ႕သင္းသင္းေလးေပၚလာျပီးသမီးမ်က္ႏွာေလးတခ်က္ျပံဳးသြားကာျပန္လည္ညိႈးငယ္သြားသည္..ရနံ႕တို႔ကေလနဲ႔အတူပါးလ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားေလျပီ..

ထိုေန႔ကစျပီးသမီးေလးစကားနည္းသြားသည္..အခန္းေအာင္းေနတာပိုမ်ားလာသည္..အထူးသျဖင့္သူမကိုမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ေတာ့..သမီးကိုစကားလိုက္ေျပာမိေတာ့လည္းေမးတခြန္းေျဖတခြန္းမွ်သာ...အရင္ကဆိုေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလိုစကားမ်ားတတ္ေသာသမီးအသံစီစီညံညံမ်ားျဖင့္အိမ္ကစိုေျပေနသည္..အခုေတာ့အိမ္ကတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ႕ကာေနေပ်ာ္ခ်င္စရာပင္မရွိေတာ့..

သူမစိတ္ကိုဆံုးျဖတ္လိုက္သည္..သမီးေလးကိုဒီပတ္၀န္းက်င္မွာထားလို႔မျဖစ္ေတာ့..သူမနားမွာေနရတာသမီးစိတ္မေပ်ာ္ေနတာလည္းမၾကည့္ရက္ပါ..ဒီပတ္၀န္းက်င္သည္သမီးေလးကိုအတိတ္ကိုတမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္းသာေပးနိုင္ေပလိမ့္မည္..နုနယ္ေသာသမီးေလး၏စိတ္ႏွလံုးကိုဒဏ္ရာမ်ားသာပိုနက္သြားေစမည္..ဒီေျမမွာမိုးညိဳ၏အရိပ္တို႔ရွိသည္..

စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ျပီးခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္တိုင္ပင္သည္..ဒီေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္မွာသမီးေလးကိုရန္ကုန္ကသူ႔အဖြားအိမ္ပို႔ထားဖို႔...အဖိုးအဖြားကေျမးဦးမို႔အခ်စ္ပိုတာေၾကာင့္သမီးေလးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမွာမလြဲ..သမီးေလးရင္ထဲကဒဏ္ရာမ်ားကိုအခ်ိန္ဆိုသည့္သမားေတာ္ကိုကုစားေပးဖို႔အပ္ႏွံရေတာ့မည္..သမီးေလးတခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့မိခင္ေမတၱာကိုနားလည္လာပါလိမ့္မည္..

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္မွာေတာ့သမီးကိုအဖြားရွိရာရန္ကုန္ကိုလိုက္ပို႔ေပးလိုက္သည္..သမီးကဘာမွမကန္႔ကြက္ဘဲအလြယ္တကူေခါင္းျငိမ့္သည္..သမီးေလးလည္းဒီေျမကထြက္ေျပးခ်င္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႔..သမီးမရွိေသာအိမ္တြင္ေျခာက္ေသြ႕လြမ္းဆြတ္စြာသူမက်န္ေနခဲ့ပါသည္...

ဒီလိုနဲ႔ေႏြမိုးေဆာင္းအခ်ိန္ရာသီစက္၀န္းတို႔တေရြ႕ေရြ႕လည္ပတ္သြားတာငါးၾကိမ္တိုင္ခဲ့ျပီ..
---------------------------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: Stories, သမုဒယေနၾကာ