သမုဒယေနၾကာ...(၇)

ေဒၚေမရီအိုက္စပ္စပ္ရွိတာမို႔အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္နားသြားရပ္ျပီးအျပင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သမီးေလးျခံေနာက္ဖက္ထြက္သြားတာလွမ္းျမင္လိုက္ပါသည္..လွမ္းေခၚမည္ျပဳျပီးမွသမီးဘာလုပ္မွာလဲသိခ်င္တာေၾကာင့္အသံမျပဳေတာ့ဘဲတိတ္ဆိတ္စြာေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္..သမီးေလးၾကည့္ရတာတဖက္ျခံထဲကတစံုတေယာက္နဲ႔စကားေျပာေနပံုမ်ိဳးေပမယ့္သူမျမင္ကြင္းထဲမွာေတာ့သမီးေလးမွတပါးတျခားသူကိုမေတြ႕ရ..ခဏအၾကာဆရာတားခဲ့ေသာပရိတ္ၾကိဳးကိုသမီးဆြဲျဖတ္ျပီးအေ၀းကိုပစ္လိုက္တာေတြ႔လိုက္ရတာေၾကာင့္ေဒၚေမရီေအာက္ထပ္ဆင္းခဲ့သည္..

ေနာက္ေဖးတံခါးမွျပန္၀င္လာေသာသမီးကိုဆူမည္ျပင္ျပီးမွမဆူေတာ့ဘဲမနက္ျဖန္မွဆရာနဲ႔တိုင္ပင္ေတာ့မည္ဟုဆံုးျဖတ္လိုက္သည္..တညလံုးအိပ္လို႔မေပ်ာ္..အေကာင္အထည္မျမင္ရေသာအရာတခုကိုေၾကာက္ေနမိသည္..မိုးညိဳ၀ိဉာဥ္ဘ၀ႏွင့္သမီးဆီလာေနတာလား..တေစၦသရဲဇာတ္လမ္းေတြကိုရုပ္ရွင္ထဲမွာၾကည့္ဖူးေပမယ့္မယံုၾကည္ခဲ့..အခုေတာ့သမီးနဲ႔ပတ္သက္လာျပီ..

မနက္သမီးေလးေက်ာင္းသြားတာနဲ႔ေဒၚေမရီဆရာ့အိမ္သို႔အျမန္သြားပါေတာ့သည္..ဆရာ့ဆီေရာက္ေတာ့ညတုန္းကအျဖစ္အပ်က္ကိုျပန္ေျပာျပလိုက္သည္..ဆရာကေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔နားေထာင္ျပီးေသခ်ာစဥ္းစားေနသည္..ျပီးေတာ့မွဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္ျဖင့္စကားစေျပာသည္..
-
က်ေနာ့္ကိုညီမၾကီးတခုကူညီနိုင္မလား..
-
ဟုတ္ကဲ့..ဘာကူညီရမလဲ..
-
ညီမၾကီးတို႔တဖက္အိမ္နဲ႔က်ေနာ္စကားေျပာၾကည့္ခ်င္တယ္..အခုကိစၥကႏွစ္အိမ္ေပါင္းလုပ္မွအဆင္ေျပမွာ..က်ေနာ့္အထင္ေကာင္ေလးကညီမၾကီးသမီးအေပၚသံေယာဇဥ္ၾကီးပံုဘဲ..သူ႔ကိုယ္သူေသမွန္းလက္မခံေသးတာလို႔ထင္တယ္..ညီမၾကီးသမီးကိုယ္တိုင္ကလည္းသူ႔ကိုဘ၀ျခားသြားတာလက္မခံတာလည္းပါလိမ့္မယ္..
-
ဒါဆိုလည္းကၽြန္မတို႔ေကာင္ေလးအိမ္ကိုသြားၾကတာေပါ့..ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္မသမီးေလးအႏၱရာယ္မျဖစ္ဖို႔အဓိကဘဲ..
-
ေအာ္..ဒါေတာ့စိတ္မပူပါနဲ႔..ကေလးမေလးကိုဒုကၡေပးမယ့္ပံုေတာ့မရွိပါဘူး..
-
ဆရာကေဒၚေမရီနဲ႔အတူလိုက္လာျပီးအိမ္ကိုတပတ္ပတ္ၾကည့္သည္..ျပီးမွအိမ္ေပၚထပ္တက္ကာသမီးေလးအခန္းတပတ္ပရိတ္ရည္မ်ားပက္ျပီးဘုရားစာရြတ္ကာစည္းတားလိုက္သည္..ျပီးေတာ့မေန႔ကသမီးေလးပရိတ္ၾကိဳးျဖတ္ပစ္လိုက္သည့္ေနရာသို႔သြားၾကည့္သည္..တဖက္ျခံထဲကသစ္ပင္အိမ္ေလးကိုျမင္ေတာ့သေဘာေပါက္သြားဟန္ရွိသည္..

အားလံုးျပီးေတာ့မိုးညိဳအိမ္ဘက္ကူးသြားသည္..အသြားအလာမရွိေတာ့တာေၾကာင့္အေနေတာ့စိမ္းေနသည္..အက်ိဳးအေၾကာင္းေသခ်ာေျပာျပေတာ့လက္ခံခ်င္ပံုမေပၚေသာ္လည္းဆရာကျဖစ္တတ္သည့္သဘာ၀မ်ားနဲ႔မိုးညိဳဘယ္မွာရွိေနသည္ကိုပါေျပာျပတာမို႔လက္ခံလိုက္ဟန္ရွိသည္..မနက္ျဖန္ေတာ့ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္ျပီးအမွ်ေ၀ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္..

ဆရာကခ်က္ခ်င္းပင္အလုပ္သမားတခ်ိဳ႔ေခၚကာအိမ္ေနာက္ေဖးကသစ္ပင္အိမ္ေလးကိုကိုယ္တိုင္ဦးစီးျပီးအမိန္႔ျပန္သည္..သစ္ပင္အိမ္ကိုတစစီဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္သည္..မနက္ျဖန္တရားနာျပီးအမွ်ေ၀မွာမို႔ေမာင္မိုးညိဳတရားနာၾကြဖို႔နဲ႔သက္ဆိုင္ရာအိမ္ေစာင့္နတ္က၀င္ခြင့္ျပဳဖို႔ေမတၱာရပ္ခံသည္..သစ္ပင္အိမ္ေလးကေတာ့ေျမျပင္ေပၚမွာတစစီျပန္႔ၾကဲလ်က္က်န္ခဲ့သည္..

ေဒၚေမရီနားထဲမွာေတာ့ရိႈက္ငိုသံသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္သလိုမို႔အေနာက္ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္..တခ်ိန္ကအိမ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္စြာ၀င္ထြက္စားေသာက္ေနေသာေမာင္မိုးညိဳကိုျမင္ေယာင္လာသည္..သူမလည္းဒီေကာင္ေလးကိုသားေလးလိုပင္ခ်စ္ပါသည္..၀မ္းနဲ႔မလြယ္သားမမည္ဘူးေလ...သမီးေလးနဲ႔ပတ္သက္လာေတာ့မရက္စက္ခ်င္ေပမယ့္ရက္စက္ရေတာ့သည္..ခြင့္လႊတ္ပါသားေလးရယ္..တကယ္ဆိုမင္းတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဘ၀မတူၾကေတာ့ဘူး...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးေကာင္းဖို႔အတြက္ပါကြယ္..

စိတ္ထဲကတီးတိုးေတာင္းပန္လိုက္မိသည္..အိမ္ေရွ႕ဘက္ျပန္ထြက္လာေတာ့မိုးညိဳအေမကိုမ်က္ရည္စေတြနဲ႔ေတြ႕လိုက္ရသည္..မိဘခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာမိပါသည္..အေဟာင္းေတြအသစ္ျဖစ္ျပန္ေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရွာလိမ့္မည္..ဘယ္မိဘမွကိုယ့္သားသမီးမကၽြတ္မလြတ္ဘ၀ေရာက္ေနတာၾကားခ်င္ၾကမည္မထင္..ဒါေပမယ့္ခုလိုအခ်ိန္မွီသိလိုက္ရေတာ့လည္းဘ၀ကူးေကာင္းဖို႔လုပ္ေပးနိုင္တာေပါ့...ညေနက်လို႔သမီးေလးေက်ာင္းကျပန္လာရင္ေရာဘာေတြျဖစ္မလဲ..ေမေမ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါသမီးေလးရယ္..
------------------------------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: Stories, သမုဒယေနၾကာ