ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ..(၁၁)

ေသလုေမ်ာပါးနာက်င္လွသည့္ေ၀ဒနာကိုခံစားျပီးအားတင္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာတနာရီေလာက္ခရီးေပါက္လာေတာ့ေတာကပိုနက္လာသလိုခံစားရသည္..အေပၚကျပဳတ္က်လာေတာ့က်ေနာ့္စခန္းခ်ရာကိုဘယ္အရပ္မ်က္ႏွာမွန္းက်ေနာ္မေ၀ခြဲတတ္..မွန္းျပီးေလွ်ာက္လာေနရတာျဖစ္သည္ဂဏာန္းတေကာင္လမ္းေလွ်ာက္သလိုက်ေနာ္ဆက္ေလွ်ာက္ေနသည္..

က်ေနာ္လဲက်မသြားေအာင္သတိၾကီးစြာထားေနရသည္...ေျမၾကီးေပၚလဲက်လို႔ကေတာ့လိပ္ပက္လက္လန္သလိုက်ေနာ္ျပန္ထနိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့...ဒီေတာနက္ၾကီးထဲမွာမထနိုင္လို႔ကေတာ့က်ေနာ့္ဇီ၀ိန္ေၾကြသြားလိမ့္မည္..အခ်ိန္ကညဘက္ကိုေရာက္လာျပီ..က်ေနာ့္အျမင္တြင္ေတာနက္ၾကီးသည္ေၾကာက္မက္ဖြယ္အသြင္သို႔ကူးေျပာင္းလာျပီ..ေရွ႕ကိုအားတင္းျပီးၾကိဳးစားေလွ်ာက္ေနရတာမည္မွ်ၾကီးမားသည့္ေ၀ဒနာကိုခံစားေနရတာေျပာမျပတတ္ေအာင္ပင္..ေရာက္ေနသည့္ေနရာကိုအကဲခတ္ေတာ့သဘာ၀ကဖန္တီးေပးထားေသာေတာင္ၾကားေလးျဖစ္ေနတာေတြ႔ရသည္..

ဒီေတာင္ၾကားေလးထဲအံ့ၾသစရာစမ္းေခ်ာင္းကေလးတခုစီးဆင္းေနတာေတြ႕လိုက္ရသည္...စိတ္ထဲတြင္အေတာ္ေက်နပ္သြားျပီးေနရာေကာင္းတခုကိုေရြးလိုက္သည္..ေက်ာက္တံုးၾကီးၾကီးတခုနားသစ္ပင္ငယ္တပင္ေပါက္ေနေသာေနရာျဖစ္သည္..ဒါမွက်ေနာ္ျပန္ထဖို႔လြယ္မည္ေလ..ေက်ာက္တံုးကိုမွီရင္းေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာခ်ျပီးသက္သာသလိုလွဲလိုက္သည္..ေဘးလြယ္အိတ္ထဲႏႈိက္လိုက္ေတာ့ေမ်ာက္သားကင္တေျမွာင္းက်ေနာ္ထဲ့လာတာရွိေနေသးသည္..ဒါကိုဘဲအစာအာဟာရလုပ္လိုက္ရေတာ့သည္..ေရဘူးထဲကေရနည္းနည္းကိုေသာက္သည္..

မနက္က်မွစမ္းေခ်ာင္းကေရျပန္ျဖည့္ေတာ့မည္..ဒဏ္ရာကေသြးအေတာ္ထြက္ထားတာမို႔က်ေနာ္ပင္ပန္းလွျပီ..ဒီအခ်ိန္မွာဘာကိုမွမေၾကာက္နိုင္ေတာ့ပါ..က်ေနာ္အရမ္းေမာေနျပီမို႔မ်က္လံုးကိုအသာမွိတ္ျပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္..ေျခသံလိုလိုၾကားလိုက္တာေၾကာင့္အိပ္ေနရာကက်ေနာ္လန္႔နိုးသြားသည္..သစ္ပင္မ်ားၾကားကဟိုတေျပာက္ဒီတေျပာက္က်ေနသည့္လေရာင္ထဲတြင္ေျခသံရွင္ကိုက်ေနာ္လိုက္ရွာေနမိသည္...နက္ေမွာင္ေနေသာအေမွာင္ထုကသာလႊမ္းျခံဳေနတာျမင္ရသည္..တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အသံကပိုျပီးနီးလာသည္..စမ္းေခ်ာင္းနားေလးကေလွ်ာက္လာေနရာကက်ေနာ္အိပ္ေနေသာဘက္ကိုေျခသံကေရြ႕လ်ားလာသည္..

က်ေနာ့္တကိုယ္လံုးေခၽြးေစးေတြထြက္လာျပီးေၾကာက္ရႊံ႕မႈေၾကာင့္ေမးရိုက္ျပီးတုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ခံစားလာရသည္..က်ေနာ့္ေသမင္းလား..ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္းခုန္လာသံႏွင့္အတူနီးကပ္လာေသာေျခသံရွင္ကိုေနာက္ဆံုးၾကည့္ျခင္းနဲ႔က်ေနာ္ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႔႕စြာၾကည့္လိုက္သည္...စမ္းေခ်ာင္းႏွင့္က်ေနာ့္ၾကားတြင္ရပ္ေနေသာအရိပ္တခု..ဒရယ္တေကာင္ကိုလေရာင္မႈန္၀ါး၀ါးမွာျမင္လိုက္ရသည္..က်ေနာ့္ကိုျမင္သြားဟန္ျဖင္ျဒရယ္ကတရွိန္ထိုးေျပးထြက္သြားသည္..

ဟူး...ေတာ္ပါေသးရဲ႕..စိတ္ေမာလူေမာျဖင့္အသာျပန္လွဲေနလိုက္သည္..ေခါင္းကလည္းအလြန္ကိုက္ေနသည္...အနာရွိန္နဲ႔က်ေနာ္ဖ်ားျပီထင္သည္..ကိုယ္ထဲကအားအင္ေတြကုန္ခန္းျပီးလူကစိတ္ဓါတ္က်ခ်င္လာသည္..က်ေနာ့္အတြက္ေသေဘးကနီးကပ္လာျပီလို႔ခံစားေနရသည္..ျပီးေတာ့ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္..

စိမ့္တက္လာေသာအေအးဒဏ္ေၾကာင့္က်ေနာ္လန္႔နိုးလာသည္..ဒီအတိုင္းဆက္အိပ္ေနရင္ေတာ့အေအးမိျပီးက်ေနာ္ေသသြားနိုင္သည္..လမ္းျပန္ေလွ်ာက္မွျဖစ္ေတာ့မည္..ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ေပေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာျမင့္တဲ့ရွမ္းကုန္းေျမျမင့္ရဲ႔အေအးဒဏ္ကေတာ့က်ေနာ့္ကိုေန႔ပိုင္းမွာသာနားေနအိပ္စက္ျပီးညပိုင္းကိုေသြးပူေအာင္ခရီးႏွင္ခိုင္းေနသလိုျဖစ္ေနသည္..က်ေနာ္တို႔စခန္းခ်သည့္ေနရာဘက္ဆီက်ေနာ္ဦးတည္ေနမိရဲ႕လားေတာင္က်ေနာ္မေျပာတတ္ပါ..ရန္ကုန္သားတေယာက္သည္ေတာထဲမွာေတာ့စားမရသည့္မိႈတပြင့္လိုဘာမွအသံုးမ၀င္ျဖစ္ေနပါေရာလား..

လွဲေနရာကၾကိဳးစားထျပီးစမ္းေခ်ာင္းဆီကိုတေရြ႕ေရြ႕သြားသည္..ေရဘူးကိုေရျဖည့္ရမည္..ေရသည္က်ေနာ့္အသက္ဘဲျဖစ္သည္..စမ္းေခ်ာင္းေရကိုမ်က္ႏွာကိုအနည္းငယ္ပက္ေဆးလိုက္သည္..ဒဏ္ရာကမေန႔ကေလာက္မနာေတာ့ဘဲထံုက်ဥ္က်ဥ္ခံစားမႈကိုေျပာင္းလာသည္..ညကစားရင္းအနည္းငယ္က်န္သည့္ေမ်ာက္သားကင္ကိုပါးစပ္ထဲထဲ့ျပီး၀ါးေနလိုက္သည္..ဒါေနာက္ဆံုးလက္က်န္စားစရာ..

က်ေနာ္အေပၚကိုျပန္တက္နိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားရမည္..ေတာင္ကုန္းကမ္းပါးယံကိုျပန္တြယ္တက္ဖို႔က်ေနာ္ၾကိဳးစားသည္..ဒဏ္ရာကမီးစနဲ႔ထိုးသလိုအခံရခက္စြာနာလာျပန္သည္..နာက်င္မႈေၾကာင့္ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြပင္ထြက္လာသည္..ဒီေအာက္မွာက်ေနာ္အခ်ိန္မေရြးေသသြားနိုင္သည္..အသက္ေဘးမို႔ဒဏ္ရာကိုအနာခံျပီးအေပၚတက္နိုင္ဖို႔သာဆက္ၾကိဳးစားေနမိေတာ့သည္..

ဒဏ္ရာကျပင္းထန္ေသာနာက်င္မႈကိုေပးေနခ်ိန္မွာေတာင္ရွမ္းျပည္နယ္၏ေတာတြင္းအလွကိုက်ေနာ္ျမင္ေနရေသးသည္..သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားတို႔ဆီမွအလင္းေရာင္ဖက္လုလာေသာျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေရာင္ေတြကမေပ်ာက္ေသးဘဲလင္းလက္ေနတုန္း..မနက္ေလးနာရီေလာက္ရွိျပီထင္သည္...ၾကယ္ေတြလင္းေနပံုကေက်ာက္မ်က္ေတြကိုျဖန္႕ၾကဲထားသလိုေတာက္ပလြန္းေနသည္..က်ေနာ့္လက္ကိုအသာေျမွာက္ၾကည့္ေတာ့ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြနဲ႔ထိမိေနသလိုလိုေတာင္ခံစားရသည္...

ခပ္ေ၀းေ၀းကေတာင္တို႔၏အရိပ္ကအမဲေရာင္ပန္ခ်ီကားတခ်ပ္ပမာစိန္မႈန္ၾကဲေသာေကာင္းကင္ကိုေနာက္ခံျပီးထင္းထင္းၾကီးျဖစ္ေနသည္..အနက္ေရာင္ကိုအနုအရင့္ျခယ္ေသာပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ပမာသဘာ၀အလွတို႔ကအံ့မခန္းဖန္တီးထားသည္...
----------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: Stories, ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ