ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ..(၁၀)

က်ေနာ္ထျပီးေတာင္ကုန္းဆီကိုျပန္တက္နိုင္မွျဖစ္ေတာ့မည္..က်ေနာ္ဒီေအာက္ျပဳတ္က်လာတာဘယ္သူမွသိလိုက္ပံုမရ..ေမွာင္လာရင္မုဆိုးေတြလည္းက်ေနာ့္ကိုဆက္ရွာပါ့မလား...က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔တြင္ေလာက္ေလာက္လားလားအားကိုးစရာကမုဆိုးႏွစ္ေယာက္သာရွိသည္..သူတို႔ကေရာဒီေတာင္ကုန္းေအာက္ကိုဆင္းလာပါ့မလား...အေပၚကိုျပန္တက္နိုင္ဖို႔ခပ္ေျပေျပဆင္ေျခေလ်ာေနရာရွာမွျဖစ္ေတာ့မည္..

က်ေနာ္အေပၚကိုျပန္တက္ဖို႔အားေမြးလိုက္သည္..အေပၚျပန္တက္ဖို႔ဆိုတာကလည္းကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုကိုယ္အားကိုးျပီးလမ္းေလွ်ာက္တက္နိုင္မွျဖစ္မည္...ညာဘက္ကိုက်ေနာ္ေစာင္းလိုက္သည္..ေျမျပင္မွာလက္ေထာက္ျပီးတကိုယ္လံုး၏အေလးခ်ိန္ကိုလက္ေပၚမွာအားျပဳထားလိုက္သည္...ျပီးေတာ့ညာဘက္ေျခေထာက္ကိုေကြးလိုက္သည္..ေျခေထာက္ေကြးမိသည္ႏွင့္လက္ႏွင့္ေျခေထာက္ကိုအားျပဳျပီးခပ္ကုန္းကုန္းအေနအထားမွမတ္တတ္ရပ္ၾကည့္လိုက္သည္..

ဒဏ္ရာကဆိုးဆိုးရြားရြားနာက်င္လြန္းတာေၾကာင့္မထိန္းနိုင္မသိမ္းနိုင္တခ်က္ေအာ္ပစ္လိုက္သည္..အလြန္တရာခၽြန္ထက္ေသာဆူးတေခ်ာင္းနဲ႔ထိုးသြင္းထားသလိုနာလွသည္...အံကိုခပ္တင္းတင္းၾကိတ္ျပီးျပန္လဲက်သြားသည္..အလြန္ခံစားရခက္လွေသာေ၀ဒနာဆိုးၾကီးပါတကား...တကိုယ္လံုးေခၽြးေတြေတာင္ရႊဲလာသည္..က်ေနာ္မတ္တတ္ရပ္နိုင္ဖို႔တစံုတေယာက္၏အကူအညီကိုရမွျဖစ္မည္..မတ္တတ္ရပ္နိုင္မွသာက်ေနာ္အေပၚျပန္တက္ဖို႔လမ္းရွာနိုင္မည္...

ဒဏ္ရာကနာက်င္လြန္းလို႔က်လာသည့္မ်က္ရည္...စိတ္ေတြေခ်ာက္ျခားျပီးေဒါသေတြထြက္လာတာေၾကာင့္က်ရသည့္မ်က္ရည္မ်ားကမ်က္လံုးထဲမွာအိုင္ထြန္းေနျပီ..ေကာင္းသည့္ေျခေထာက္ကိုအားျပဳျပီးထရပ္ဖို႔ၾကိဳးစားျပန္သည္..ေျမျပင္ေပၚေနာက္တခါျပန္လဲက်သြားသည္..နာက်င္သည့္ေ၀ဒနာတို႔ကမခ်ိမဆန္႕...ေဘးကျမက္ပင္ေတြကိုဆြဲဆုပ္ျပီးႏႈတ္ေနမိသည္...

သည္အတိုင္းအေတာ္ၾကာလဲေလ်ာင္းျပီးနာက်င္သည့္ေ၀ဒနာသက္သာေအာင္ခဏျငိမ္ေနလိုက္သည္...ကဲ..ခုေတာ့ဘုရားလက္ဘဲက်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္အပ္ရေတာ့မွာဘဲ..တကယ္ေတာ့ဘုရားတရားအေၾကာင္းကိုက်ေနာ္အမ်ားၾကီးသိလွတာလည္းမဟုတ္..ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဘုရားလက္ကိုက်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္အပ္လိုက္ပါျပီ..စိတ္ထဲမွာလံုျခံဳေႏြးေထြးေသာစိတ္ခြန္အားတိုးလာသည္..

ေ၀ဒနာအနည္းငယ္သက္သာလာတာနဲ႔ေရွးနည္းတူမတ္တပ္ရပ္ဖို႔ၾကိဳးစားလိုက္ျပန္သည္..သည္တၾကိမ္တြင္လည္းေရွးနည္းတူေျမျပင္ေပၚသို႔အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ျပန္လဲက်သြားသည္...သည္အတိုင္းေတာ့မျဖစ္နိုင္ေသးပါ..နည္းလမ္းေတာ့ရွိရမည္..ထိုနည္းလမ္းကိုရွာေဖြရလိမ့္မည္..ဒါမွမေမွာင္ခင္က်ေနာ္လမ္းရွာနိုင္လိမ့္မည္..ေဘးဘီကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့သစ္ကိုင္းေျခာက္တေခ်ာင္းက်ေနတာေတြ႔သည္..က်ေနာ္က်လာစဥ္ကတိုက္မိျပီးက်ိဳးက်လာတာျဖစ္မည္ထင္သည္..သစ္တိုင္းထိပ္စကက်ေနာ့္ေပါင္ကိုစိုက္သြားပါလိမ့္မည္..ခုေတာ့ဒီသစ္ကိုင္းကိုဘဲက်ေနာ္ျပန္ဆြဲယူေနရသည္..ရျပီ..

ပတ္၀န္းက်င္ကိုလွည့္လည္စူးစမ္းၾကည့္သည္...ထိုအခါက်မွက်ေနာ္ရွိေနသည့္ခ်ိဳင့္၀ွမ္းေလး၏ေနာက္ဘက္ပိုင္းေရတိုက္စားထားေသာတူးေျမာင္းေလးလိုပံုကိုေတြ႕လိုက္သည္...ေဘးကေျမကမ္းေစာက္ကေတာ့ငါးေပေလာက္ျမင့္နိုင္သည္..သစ္ကိုင္းကိုကိုင္ျပီးေျမာင္းရွိရာကိုတြားလာခဲ့သည္..ထိုေနရာေရာက္ေတာ့ေျမာင္းကမ္းပါးမွာသစ္ကိုင္းကိုေထာင္သည္..ကိုင္ရတာမနာေအာင္သစ္ကိုင္းတဖက္ထိပ္ကိုက်ေနာ္ဦးထုပ္ကိုခၽြတ္ျပီးခ်ည္လိုက္သည္..လက္တဖက္ျဖင့္ေျမာင္းနံရံကိုအားယူျပီးက်န္လက္တဖက္ျဖင့္သစ္ကိုင္းကိုအားျပဳလိုက္သည္...

ျဖည္းျဖည္းခ်င္းမတ္တတ္ရပ္ၾကည့္သည္..ဒဏ္ရာကအလြန္နာက်င္လွသည့္ေ၀ဒနာေပၚလာျပန္သည္..လက္လွမ္းမွီရာသစ္ပင္ငယ္မ်ားသစ္ျမစ္မ်ားကိုလက္နဲ႔ဆြဲယူဆုပ္ကိုင္အားျပဳျပီးမတ္တတ္ရပ္ရသည္..က်ေနာ့္ၾကိဳးပမ္းခ်က္ေအာင္ျမင္သြားျပီ...ေျမျပင္ေပၚမတ္တတ္ရပ္နိုင္သည့္အေနအထားကိုေရာက္ရွိသြားျပီ..ေတာကလည္းတျဖည္းျဖည္းေမွာင္ရီပ်ိဳးလာျပီ...

က်ေနာ္အမ်ားၾကီးသတိေကာင္းေနေသးသည္...က်ေနာ္ေရွ႕တူရႈသို႔ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔ေျခလွမ္းလာခဲ့သည္..သည္ေတာနက္ၾကီးထဲအခုေတာ့က်ေနာ္တေယာက္တည္း..ေသြးဆာေနေသာေတာရိုင္းတိရိစာၦန္ေတြရွိေနနိုင္သည္...အဆိပ္ျပင္းေသာေျမြေတြလည္းရွိေနနိုင္သည္..သည္လိုဆိုေတာ့လည္းဒီေတာၾကီးအတြင္းမွာက်ေနာ္တေယာက္တည္းအထီးက်န္ဟုမဆိုနိုင္ေတာ့ပါ..မတ္မတ္မရပ္နိုင္သည့္ဒဏ္ရာနဲ႔ဒုကၡိတဘ၀တခုသာေျပာစရာရွိသည္..

က်ေနာ္လမ္းေလွ်ာက္ေနပံုကရယ္စရာေတာ့ေကာင္းလွသည္..ေရွ႕ကိုတည့္တည့္မတ္မတ္သြားနိုင္ျခင္းမရွိ...ဟိုယိုင္သည္ထိုးျဖင့္ေကြ႕ေကာက္သြားေနသည္..ေျခလွမ္းလိုက္တိုင္းနာက်င္မႈကိုခံစားေနရသည္...ကုန္းအေမာ့ေလးတခုကိုေရာက္ေတာ့အလြန္တရာေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနျပီ..ကိုယ္ထဲကအားအင္ေတြလည္းကုန္ခန္းသြားျပီဟုထင္ေနရသည္..ေျမျပင္ေပၚလွဲခ်ျပီးအနားယူခ်င္ေပမယ့္က်ေနာ္အေျခအေနကေျမေပၚလွဲျပီးရင္ျပန္ထနိုင္ဖို႔မလြယ္..မတ္ေစာက္ေသာကမ္းပါးတခုရွိမွထနိုင္လိမ့္မည္..သည္ေတာ့လည္းနာက်င္ပင္ပန္းလွသည့္ေ၀ဒနာကိုအံၾကိတ္ျပီးခက္ခဲစြာတလွမ္းခ်င္းဆက္ေလွ်ာက္ေနရသည္...
------------------------------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: Stories, ဒီရင္နားပါအရိုင္းလိပ္ျပာ