ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္ေလးတစ္ခုအတြင္းသို႔မိုးျမင့္သဇင္၀င္လာသည္..အတန္ငယ္သပ္ရပ္ေသာရပ္ကြက္ေလးဟုဆိုရမည္..လြန္ခဲ့ေသာတလခန္႔ကတည္းကသူမအိမ္ငွားရန္က်ိတ္ရွာခဲ့သည္..ကိုယ့္မုန္႔ဖိုးေလးထဲကစုထားေသာေငြေလးႏွင့္ကိုက္ညီနိုင္မည့္အိမ္ေလးတစ္လံုးငွားရန္အိမ္ပြဲစားတေယာက္နဲ႔ဆက္သြယ္ငွားရမ္းခိုင္းထားျခင္းသာ..အိမ္ကတျခမ္းသာရသည္..အိမ္တလံုးကိုႏွစ္ျခမ္းျခမ္းျပီးတျခမ္းစီကိုငွားစားတာျဖစ္သည္..အိမ္ငွားၾကည့္မွအိမ္ငွားခေတြကဘုရားတရေအာင္ေစ်းၾကီးမွန္းသိေတာ့သည္..တခါတည္း၆လစာေပးရေတာ့ေငြကလံုးကနည္းထြက္သြားပါေလေရာ..အရင္ကေတာ့ပိုက္ဆံဆိုတာေမေမ့ပိုက္ဆံအိတ္ထဲကယူရင္ရသည္ဘဲသိထားတာကိုး..
ဒီေန႔ေတာ့မိုးျမင့္သဇင္အ၀တ္ႏွစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုႏွင့္အိမ္ေပၚကဆင္းလာသည္..စုထားသည့္ကိုယ္ပိုင္ပိုက္ဆံေလးထဲ့ထားသည့္ပိုက္ဆံအိတ္ေလးတစ္လံုးနဲ႔အလွျပင္ပစၥည္းနည္းနည္းပါးပါး..အ၀တ္တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုေတာ့ဆင္းလို႔မျဖစ္ဘူးေလ..ေရခ်ိဳးျပီးလဲစရာမရွိမည္စိုးေသာေၾကာင့္အ၀တ္ႏွစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုေတာ့ယူရသည္..အခုေတာ့အသံေတြပလံုစီေနေသာရပ္ကြက္တစ္ခုကအိမ္ေလးတျခမ္းကိုနိဗၺာန္ဘံုအျဖစ္တင္စားျပီးကိုယ့္ဘ၀ကိုကိုယ္တိုင္ထူေထာင္ဖို႔ၾကိဳးစားေတာ့မည္..ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ေတာ့မည္..ဒါကလည္းသူမဘာလုပ္ခ်င္ခ်င္စိတ္မခ်ဆိုေသာစကားႏွင့္ကေလးတေယာက္လိုသေဘာထားပိတ္ပင္လြန္းေသာမိဘႏွစ္ပါးေၾကာင့္ကိုယ့္ဖာသာရပ္တည္နိုင္ေၾကာင္းျပခ်င္ေဇာႏွင့္ထြက္လာျခင္းပါ..အိမ္ကိုေတာ့ျပတ္ျပတ္သားသားစာေရးထားခဲ့သည္..အခုဆိုဒယ္ဒီနဲ႔မာမီသူေရးခဲ့ေသာစာကိုဖတ္ေနၾကေရာ့မည္..ေတြးရင္းနဲ႔စာေလးကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္...
“မာဒီ နဲ႔ ဒယ္မီ အဲ အယ္ဒီနဲ႔ မာမီ
မာမီတို႕ သမီးကို ကေလးလို႕ျမင္ေနၾကတုန္းဆိုတာ သမီးသေဘာေပါက္ လိုက္ပါျပီ ။ ဒါေပမယ့္
သမီးဟာမာမီတို႕ထင္သလို ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး.. သမီးက ၾကီးျပီ ( အသက္က်န္ခဲ့တယ္
မာမီ။ၾကီးျပီေရွ႕ က ထည့္ဖတ္လိုက္ပါ )အဲ့ေတာ့ မာမီရယ္ သမီးနာမည္ကိုက
မိုးျမင့္သဇင္ပါ ။သမီးကမိုးေပၚကဆင္းမယ့္ သူမဟုတ္ဘူးလို႕ယံုေပးပါ ။ခုသမီးအိမ္က
ဘာပစၥည္းမွ မယူဘဲ အ၀တ္ႏွစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ ဆင္းသြားပါျပီ ။
အ၀တ္ႏွစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုဆိုတာက ေရခ်ိဳးရင္ ေရလဲလုပ္စရာမရိွမွာစိုးလို႕ပါ။မာမီ သမီးကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္နိုင္မွ အိမ္ကို ျပန္လာမယ္ (မွတ္ခ်က္ -အကယ္၍ မရပ္နိုင္ခဲ့ ဘူးဆိုရင္လာေခၚပါ)
သမီးမိုးျမင့္သဇင္
အင္း..အိမ္ရွင္ကေတာ့အိမ္ေလးကိုရွင္းေပးထားပါတယ္..ခုေတာ့ရပ္ကြက္ထိပ္ဘက္ထမင္းဆိုင္ကိုေျပး..စားဖို႔ထမင္းနဲ႔ဟင္း၀ယ္..ထဲ့စားစရာမရွိလို႔ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲကေနႏႈိက္စားလိုက္ရသည္..အင္း..လူေတြေျပာသည့္ဘ၀ဆိုတာဒါဘဲျဖစ္မည္..အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လည္းအခင္းမရွိ..ျခင္ေထာင္မရွိ..ေခါင္းအံုးမရွိ..ျဖစ္သလိုပိုက္ဆံအိတ္ေလးေခါင္းအံုးျပီးအိပ္လိုက္ရသည္..ျခင္ေတြကလည္းအလြန္ကိုက္သည္..မနက္မိုးလင္းေတာ့အနီးဆံုးေစ်းကိုေျပး..လိုအပ္တာေတြ၀ယ္လိုက္ေတာ့ပိုက္ဆံအိတ္ေလးကအေတာ္ျပားသြားသည္..အင္း..၀င္ေငြရေအာင္အလုပ္ေလးရွာဦးမွ..သူငယ္ခ်င္းမ်ားကသူမကိုအိမ္ျပန္ဖို႔ေဖ်ာင္းဖ်သည္..ဒယ္ဒီတို႔ကလည္းလိုက္မေခၚ..အိမ္ေပၚျပန္မတက္ခ်င္..ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚရပ္နိုင္မွသာအိမ္ကို၀ံ့ၾကြားစြာျပန္ခ်င္သည္..
ေနာက္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကသူပိုင္တက္စီမ်ားထဲမွတစ္စီးကိုသူမေမာင္းဖို႔ေပးလိုက္သည္..အိမ္ေပၚကဆင္းလာကတည္းကေသခ်ာကူညီသူဆိုလို႔ဒီသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သာ..ေအာ္..ခုေတာ့မိတ္ေဆြအတုအစစ္ေတြလည္းခြဲလို႔ရလာျပီဘဲ..တတ္နိုင္သေလာက္ကူညီေပးေသာသူငယ္ခ်င္းကိုပင္ေက်းဇူးတင္ရသည္..မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တက္စီေမာင္းရတာမလြယ္လွပါ..ဒါေပမယ့္သူမၾကိဳးစားရပါေတာ့မည္..ဘ၀ဆိုတာတကယ္လက္ေတြ႕က်က်ရင္ဆိုင္ခ်ိန္မွာအခက္အခဲနဲ႔ၾကမ္းတမ္းမႈမ်ားစြာဆီးၾကိဳတတ္တာကိုမိုးျမင့္သဇင္သိလိုက္ရသည္..ေလာကၾကီးကေပးတဲ့သင္ခန္းစာပါတကား..
------------------------------By HJ
ဆက္ရန္
0 comments:
Post a Comment