သံေယာဇဥ္ႏြယ္ရစ္လို႔ေၾကြ..(၅)

ဆရာဇက္ေခါင္ေတာင္ယာတဲနားေရာက္ေတာ့အကဲခတ္သည္..ဘာသံမွေတာ့မၾကားရ..ေၾကာက္ေနေသာမိုဟြမ္လက္ကိုဆြဲျပီးေတာင္ယာတဲနားကိုေျဖးေျဖးခ်င္းကပ္လိုက္သည္..အမိုးကုပ္ကုပ္ေတာင္ယာတဲကိုငံု႕ၾကည့္ေတာ့ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာဘယ္သူမွမရွိ..ေသြးစက္ေတြေတာ့ေတြ႕သည္..ေသြးစက္က်ရာလိုက္ၾကည့္ေတာ့တဲျပင္ထြက္သြားသည္..ဟိုလူျပန္သတိရလာျပီးရြာဘက္ျပန္သြားတာျဖစ္မည္..သူလည္းစခန္းကုန္းကအမိန္႔မရဘဲဆင္းလာတာမို႔ရြာထဲကိုလိုက္မၾကည့္နိုင္..သူ႔ကိုေတာက္တဲ့လိုတြယ္ေနေသာမိုဟြမ္ကိုရြာထဲတေယာက္တည္းျပန္ခိုင္းဖို႔လည္းစိတ္မခ်..သူလည္းစခန္းကုန္းေပၚျပန္တက္မွျဖစ္မည္..မနက္ျဖန္စခန္းခ်ိန္းမည့္တပ္ခြဲေရာက္မည္ဆိုေတာ့သူမရွိလို႔မျဖစ္..

ဆရာဇက္ေခါင္ဘာလုပ္ရမည္ကိုေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနသည္..ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္..ဒီတညေတာ့အခ်ိန္လည္းမရွိေတာ့ျပီမို႔မိုဟြမ္ကိုစခန္းမွာဘဲသိပ္ေတာ့မည္..
သူဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးမိုဟြမ္ကိုစခန္းကုန္းဆီေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္..မိုဟြမ္ကိုလက္ဆြဲျပီးစခန္းကုန္းေပၚတက္လာေသာသူ႔ကိုကင္းရဲေဘာ္ကအေျပးဆင္းလာေတြ႔သည္..
-
အာစရိ..ဘာထူးလဲ..
-
ဟိုလူသတိရျပီးရြာထဲျပန္သြားပံုဘဲ..ဒီမွာေရာငါ့ကိုဗိုလ္ၾကီးေခၚေသးလား..
-
မေခၚဘူးအာစရိ..ပီနန္းကရြာမျပန္ဘူးလား..
-
ဘယ္လိုလုပ္ျပန္မလဲကြာ..ဟိုမွာသူ႔ဦးေလးကလမ္းမွာေခ်ာင္းေနတာမ်ိဳးဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ..ငါလည္းလိုက္မပို႔နိုင္ဘူးေလ..
-
ဒါဆိုအာစရိဘယ္လိုလုပ္မလဲ.
-
.ေအး..အဲ့ဒါေျပာမလို႔..စခန္းမွာဒီတညသိပ္မယ္ကြာ
-
အက်ိဳးနည္း..အာစရိ..ကြိဳင္အၾကီးၾကီးေနာ္..
-
မင္းမေျပာရင္ရတယ္ေလကြာ..သြား..ငါ့တဲထဲကေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာယူနီေဖာင္းအပိုတစံုရွိတယ္..အဲ့ဒါသြားယူခဲ့..သူ႔ကိုယူနီေဖာင္း၀တ္ခိုင္းရမယ္..
-
အာစရိ..က်ေနာ္ေၾကာက္လာျပီေနာ္..
-
ဒီတညထဲပါကြာ..
-
ဒီလိုနဲ႔မိုဟြမ္ကိုယူနီေဖာင္း၀တ္ေပးျပီးေမွာင္ရီပ်ိဳးမွာဆရာဇက္ေခါင္တဲဆီေခၚလာခဲ့သည္..က်န္ရဲေဘာ္မ်ားရိပ္မိေသာ္လည္းဒါမ်ိဳးဆိုေသတူရွင္ဖက္ပီသေသာရဲေဘာ္စိတ္အျပည့္..ဗိုလ္ၾကီးမသိေအာင္တေယာက္မွအသံမထြက္..စည္းလံုးၾကသည္..မနက္ေစာေစာဆရာဇက္ေခါင္ကမိုဟြမ္ကိုေတာင္ယာတဲဘက္လိုက္ပို႔သည္..အနားနီးေသာေတာင္ယာမွမိုဟြမ္သူငယ္ခ်င္းဆီမွာခဏသြားေနခိုင္းရသည္..ယူနီေဖာင္းလည္းေပးလိုက္သည္..ဒီယူနီေဖာင္းကို၀တ္ျပီးမနက္ျဖန္ေရွ႕တန္းျပန္ခ်ိန္လိုက္ခဲ့ဖို႔ေပါ့..အခ်ိန္းအခ်က္မ်ားေသခ်ာေျပာျပီးလႊတ္လိုက္ရသည္..ညပိုင္းေတာ့စခန္းကုန္းကိုျပန္လာရန္မွာရေသးသည္..ေတာင္ယာတဲတြင္မိုဟြမ္တေယာက္တည္းအိပ္ဖို႔သူစိတ္မခ်နိုင္ပါ..

မိုဟြမ္တေယာက္ယာခ်င္းကပ္ေနေသာသူငယ္ခ်င္းနန္း၀ိုခမ္းတို႔ေတာင္ယာဘက္ကိုလာခဲ့သည္..လမ္းကျခံဳေကာင္းေကာင္းတခုထဲတြင္ယူနီေဖာင္းေတြကိုဖြက္ခဲ့ရေသးတာေပါ့..ဒါေတြသူငယ္ခ်င္းျမင္လို႔မျဖစ္ဘူးေလ..နန္း၀ိုခမ္းတို႔ယာခင္းတြင္တမိသားစုလံုးအလုပ္လုပ္ေနတာေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္အသံေပးလိုက္သည္..
-
ေ၀့..၀ိုခမ္း..
-
အယ္..ေကာင္မ..မိုဟြမ္..နင္ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာတုန္း..လာလာ..
-
ဟဲ့..ဒါမိုဟြမ္မဟုတ္လား..နင့္ကိုစိတ္ပူေနၾကတာ..ဘာေတြျဖစ္လဲ..မေန႔ကနင့္ဦးေလးလည္းေခါင္းကြဲျပီးရြာထဲ၀င္လာတယ္..သိပ္မၾကာဘူး..နင့္အေဒၚနဲ႔လည္းရန္ျဖစ္သံကၾကားရတယ္ေလ..နင့္အေဒၚကနင့္ကိုစိတ္ပူေနတာ..
-
အဲ့လူၾကီးကငါ့ကိုမေကာင္းၾကံတယ္ေလ..ငါေတာင္ယာတဲမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းကို..ဒါနဲ႔ငါထင္းပိုင္းနဲ႔ရိုက္လိုက္တာ..ငါလည္းေၾကာက္လို႔အိမ္မျပန္ရဲဘဲေတာင္ယာတဲမွာအိပ္လိုက္တာ...
-
အလိုေလးးးနင္ေတာင္ယာတဲမွာအိပ္တယ္..မေၾကာက္ဘူးလား..ခ်မ္းေရာမခ်မ္းဘူးလား..
-
ထင္းေတြရွိတယ္ေလ..ငါမီးလႈံတာေပါ့..အိမ္ျပန္ရင္ဟိုလူကပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းမွာ..
-
ေအး..ဒါေတာ့ဟုတ္တယ္..နင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..ဒီလူၾကီးနဲ႔တအိမ္တည္းေနဖို႔မျဖစ္ေတာ့ေကာ..
-
ဟုတ္တယ္ေနာ့..ငါလည္းစဥ္းစားမရေသးဘူး..
-
နင့္ခ်စ္သူစစ္သားေကာင္ေရာ..နင္သူနဲ႔ယူလိုက္ေလ..
-
ေအး..သူမနက္ျဖန္ဆိုျပန္ျပီ..ငါသူနဲ႔တခါတည္းလိုက္သြားရင္ေကာင္းမလားေနာ့..
-
ေအးေလ..နင္လိုက္မယ္ဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ..
-
နင္ငါ့ကိုတခုကူပါလား၀ိုခမ္းရယ္..ငါ့အေဒၚကိုေျပာေပးေလေနာ္..ငါသူနဲ႔လိုက္သြားမယ္လို႔..
-
ေအး..ေအး..ငါေျပာေပးမယ္..နင္ဒီညဘယ္မွာအိပ္မလဲ..ေတာင္ယာတဲမွာဘဲအိပ္လို႔ျဖစ္မလား..
-
ေအးေပါ့..ေတာင္ယာတဲဘဲအိပ္ရံုေပါ့..
-
ဒါဆိုငါတို႔ေတာင္ယာတဲမွာအိပ္..ဒီတဲကအဖလာေစာင့္အိပ္တတ္ေတာ့ေစာင္လည္းရွိတယ္..ပိုလည္းလံုတယ္ေလ..တဲကတံခါးလည္းရွိတယ္ဆိုေတာ့နင္ပိုအဆင္ေျပမယ္..
-
ေအးပါ..ငါဗိုက္ဆာလို႔ဘာရွိလဲ..
-
ဟိုမွာေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ကင္ထားတာရွိတယ္..ခရမ္းခ်ဥ္သီးကိုၾကက္သြန္ျဖဴငရုတ္သီးစိမ္းနဲ႔ေထာင္းထားတာလည္းရွိတယ္..ပဲပုတ္ကင္လည္းရွိတယ္..ေန႔လည္စားဖို႔ငါမွန္ကူသီးေတြငရုတ္သီးမႈန္႔နဲ႔နယ္ထားတယ္..နင္ဆာရင္ယူစားေပါ့..
-
ေအး..ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ့..
-
ရပါတယ္ဟာ..ေနာက္ဆိုနင္ကစစ္သားေကာင္နဲ႔လိုက္သြားရင္ေတြ႕ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဒီေန႔ဒါေလးဘဲေကၽြးနိုင္တာငါစိတ္မေကာင္းဘူး..ငါေခ်ာင္းမွာေရခ်ိဳးရင္လဲဖို႔အ၀တ္အပိုထားတာရွိတယ္..အဲ့ဒါနင္ယူသြားေနာ့..နင့္မွာအ၀တ္လဲစရာမရွိဘူးေလ..
-
နင္ကသိပ္ေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းဘဲ၀ိုခမ္းေရ..
-
မိုဟြမ္တေနကုန္နန္း၀ိုခမ္းတို႔မိသားစုႏွင့္အတူေနျပီးညေနေစာင္းေတာ့သူတို႔မိသားစုေတာင္ယာမွျပန္သြားသည္..မိုဟြမ္လည္းစခန္းကုန္းနားကဆရာဇက္ေခါင္ႏွင့္ခ်ိန္းထားရာကိုထြက္ခဲ့သည္..ဒီတညလည္းအခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈယူျပီးမိုဟြမ္ကိုယူနီေဖာင္းႏွင့္စခန္းထဲသိမ္းထားရျပန္သည္..မနက္ေစာေစာတပ္ခြဲျပန္ဆင္းေတာ့ယူနီေဖာင္းနဲ႔မိုဟြမ္တို႔ဆရာဇက္ေခါင္၏စီစဥ္မႈျဖင့္ရဲေဘာ္ေမာင္နိုင္နဲ႔ေမာင္ထူးၾကားမွာေရာေယာင္ျပီးေလွ်ာက္လိုက္ခဲ့ေစသည္..ရဲေဘာ္မ်ားကလည္းလူညီပါသည္..စာနာစိတ္ျဖင့္၀ိုင္းျပီးဖုံုးကြယ္ေပးၾကသည္..မိုဟြမ္ကလည္းေတာင္ေပၚသူမို႔သူတို႔ေျခလွမ္းကိုအမွီလိုက္နိုင္သည္ေလ..လမ္းမွာေတာ့အဖံုးေကာင္းလို႔ျပႆနာမေပၚ..ကားတန္းေပၚပစၥည္းတင္ျပီးလူစစ္ေတာ့ရဲေဘာ္တေယာက္ပိုေနတာေၾကာင့္ဆရာၾကီးမ်က္လံုးျပဴးသြားသည္..ဆရာဇက္ေခါင္ကလည္းရိပ္မိသည္..ခ်က္ခ်င္းပင္ဆရာၾကီးနားကပ္ျပီးတိုးတိုးတိတ္တိတ္အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပသည္..

ဆရာၾကီးဦးေဏွာက္ေျခာက္ျပီ..မတင္ျပလို႔လည္းမျဖစ္..ေနာက္ဆံုးဆရာဇက္ေခါင္ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္ခရီးနည္းနည္းေရာက္မွဗိုလ္ၾကီးကိုေျပာပါဆိုရသည္..မထူးေတာ့..ဆရာၾကီးလည္းေခါင္းေရွာင္ျပီ..ငါမသိလိုက္ဘူးသာမွတ္လိုက္ေတာ့ဟူသတည္း..
--------------------------------------------------By KK
ဆက္ရန္

Posted in: သံေယာဇဥ္ႏြယ္ရစ္လို႔ေၾကြ