ကၽြန္မတညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ပါ..စိုးရိမ္စိတ္ပူပန္မႈမ်ားကလူကိုရူးသြားေတာ့မလိုခံစားေနရသည္..ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိ..အခန္းထဲတြင္ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနမိသည္..စိတ္ေတြကေနမထိထိုင္မသာ..ဘုရားသခင္နားညည္းေလာက္ေအာင္တညလံုးတတြတ္တြတ္ဆုေတာင္းေနမိသည္..ကၽြန္မရဲ႔ဆုေတာင္းမႈကိုဘုရားသခင္နားေညာင္းေတာ္မမူခဲ့ပါ..
ေနာက္တေန႔မနက္မွာေတာ့မိုးညိဳဆံုးသြားျပီလို႔ေမေမကေျပာပါသည္..ကၽြန္မဘယ္လိုမွမယံုနိုင္ပါ..ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေလးကကၽြန္မကိုတေယာက္တည္းထားခဲ့မယ့္သူမဟုတ္..ကၽြန္မမိုးညိဳအိမ္ဘက္ေျပးထြက္ခဲ့သည္..အေနာက္ကေမေမလွမ္းေခၚသံၾကားရေပမယ့္လွည့္မၾကည့္ေတာ့..မိုးညိဳအိမ္တြင္လူေတြအမ်ားၾကီးေရာက္ေနသည္..မိုးညိဳအမကိုအိမ္ေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ငိုေနတာေတြ႔လိုက္ရသည္..ကၽြန္မသူ႔နားေရာက္ေတာ့ကၽြန္မကိုေမာ့ၾကည့္သည္..
အလို..မိုးညိဳအမ၏အငိုမ်က္လံုးေတြကကၽြန္မကိုျမင္ေတာ့ရန္လိုမုန္းတီးမႈမ်ားဆီအေရာင္ေျပာင္းသြားပါလား..ကၽြန္မကိုအရင္လိုခ်စ္ခင္စြာႏႈတ္ဆက္ျခင္းမ်ိဳးမရွိ..ထိုင္ေနရာကဆတ္ကနည္းထျပီးကၽြန္မမ်က္ႏွာကိုလက္ညိႈးတည့္တည့္ထိုးျပီးေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ကၽြန္မလန္႔သြားသည္..
-
ထြက္သြားစမ္း...နင့္ေၾကာင့္ငါ့ေမာင္ေလးေသရတာ..နင္လာရဲေသးတယ္..နင္အခုထြက္သြား..နင့္မ်က္ႏွာမျမင္ခ်င္ဘူး..
-
မမ..မမ..မိုးညိဳကိုညီမေလးဘာမွမလုပ္ပါဘူး..အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔...
-
နင္အနိုင္က်င့္တာေလ..နင့္အတြက္ပန္း၀ယ္ေပးရင္းေသရတာလို႔မ်က္ျမင္သက္ေသေတြကေျပာျပီးသား..နင္ဘာျငင္းခ်င္ေနတာလဲ..နင္ငါ့ေမာင္ေလးကိုသိပ္နိုင္တယ္..နင့္ေၾကာင့္ငါ့ေမာင္ေလးငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲပပန္းေကာင္းအညႊန္႔က်ိဳးရွာျပီ..အဲ့ဒါအားလံုးနင့္ေၾကာင့္..နင့္ေၾကာင့္..သိရဲ႔လား..
-
ကၽြန္မဆက္မၾကားခ်င္ေတာ့ပါ..ဆက္လည္းမၾကားနိုင္ေတာ့ပါ..ကမာၻၾကီးတခုလံုးခ်ာခ်ာလည္လာသည္..လူတကိုယ္လံုးခြန္းအားမဲ့သြားသည္..ေနာက္ဆံုးေမေမ့အသံၾကားလိုက္ရျပီးကၽြန္မေလာကၾကီးကိုအဆက္ျပတ္သြားသည္..အေမွာင္ထုထဲမွာကၽြန္မေမ်ာလြင့္ေနသည္..ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာအလင္းကြက္ေလး..ျပံဳးၾကည့္ေနေသာမိုးညိဳကိုေတြ႔လိုက္လို႔ကၽြန္မေျပးသြားသည္..
မိုးညိဳနားကိုနီးလာလိုက္၊ေ၀းသြားလိုက္...ကၽြန္မအလင္းေတြကိုျမင္လိုက္၊ေမွာင္သြားလိုက္..နားထဲမွာအသံေတြၾကားလာလိုက္၊ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႔..အားသြန္ခြန္စိုက္ေျပးေနေပမယ့္မိုးညိဳနားကိုကၽြန္မေရာက္မသြားပါ..ပင္ပန္းခက္ခဲၾကီးစြာကၽြန္မေျခေထာက္ေတြကိုလွမ္းေနရသည္..ႏြံအိုင္ထဲနစ္ေနသလိုေမာပန္းၾကီးစြာရုန္းထေနရသည္..မိုးညိဳသည္တျဖည္းျဖည္းအေ၀းဆီလြင့္ေမ်ာသြားသည္..အားးးးးးးးေမာလိုက္တာ...
-
ေရ...ေရ..ေရေပးပါ..
-
ေဟာ..သမီးေလးသတိရလာျပီ..
-
မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ကၽြန္မကုတင္ေပၚမွာ..ေဖေဖနဲ႔ေမေမကစိုးရိမ္တၾကီးၾကည့္ေနၾကသည္..ကၽြန္မဘာျဖစ္သြားတာလဲ..ကၽြန္မမိုးညိဳေသျပီလို႔အိပ္မက္မက္ေနတာလား..ေတာ္ပါေသးရဲ႕..အိပ္မက္မို႔လို႔..ကၽြန္မတကိုယ္လံုးျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနသည္..
-
ေမေမ..ေမေမ..ေတာ္ေသးတာေပါ့..သမီးေလ..မိုးညိဳေသျပီလို႔အိပ္မက္မက္ေနတာ..မိုးညိဳအမကေလသမီးကိုေအာ္ထုတ္တယ္လို႔ေလ...အိပ္မက္မို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႔..
-
သမီးေလးရယ္..အိပ္မက္မဟုတ္ဘူးေလ..သမီးေလးသတိလစ္သြားတာႏွစ္ရက္ေတာင္ရွိျပီ...ကေယာင္ကတမ္းေတြေျပာလိုက္၊ေအာ္လိုက္..သတိရလိုက္၊ျပန္ေမ့သြားလိုက္နဲ႔အဖ်ားေတြၾကီးေနတာ..
-
ဟင္..ဒါဆိုမိုးညိဳေရာ..
-
ေမာင္မိုးညိဳကိုဒီေန႔သျဂိဳလ္တယ္ေလ..ေစာေစာကဘဲကားေတြထြက္သြားျပီ..
-
ဟင္..ဒါဆိုတကယ္ေပါ့..မိုးညိဳေသတာတကယ္ေပါ့..လာမညာနဲ႔..မယံုဘူးးးး...မယံုဘူးးးး
-
သမီး..သတိထားေလကြယ္..ေသတဲ့သူကေသျပီဘဲ...
-
အီးးးးးးးးးးဟီးးးးးးးးးဟီးးးးးးးးးးးးမိုးညိဳေသတာသမီးေၾကာင့္...သမီးပူဆာမိလို႔...သမီးအျပစ္....
-
သမီးေလး...စိတ္ျငိမ္ျငိမ္ထား..အနားယူလိုက္ေနာ္..သမီးအရမ္းစိတ္ပင္ပန္းေနျပီ..မိုင္လိုေလးေသာက္လိုက္ေနာ္..
-
ဟင့္အင္း..မေသာက္ခ်င္ဘူး..သမီးတေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္ေမေမရယ္..သမီးတေယာက္တည္းေနပါရေစ...
-
ကဲ..ဒါဆိုလည္းခဏေတာ့နားေနေနာ္..ေမေမၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္ေလးလုပ္လိုက္ဦးမယ္..
0 comments:
Post a Comment